Weblog

Dag 17 – Weerzien

Dag 17 – Weerzien

05.00 uur: De vogels zijn mijn wekker. Opstaan is eerst de tent open ritsen en kijken wat voor weer het is, dan overeind, alles om me heen inpakken, dan droogwarme slaapkleding uit (lange onderbroek, 2 thermal shirts en donsjackje) en vochtige loopkleding aan, buitentent afbreken, rugzak omsjorren. 05.30 uur: ik loop weer (en ontbijt ondertussen met een Mars, en nog een). Koud, zo vroeg ligt de vorst nog op de velden langs River Dove. Richting noorden. Dit is inmiddels Derbyshire en ik ben onderweg naar het Peak District. Dan gaat het echt mooi worden!!! Niet in de laatste plaats omdat ik op dit moment...

» Lees dit blog

Dag 16 – (ont)spanning

Dag 16 – (ont)spanning

Wat kun je jezelf soms in de weg zitten... Tijdens een zachte, warme nacht in het Bridgehotel in Penkridge wist ik het te presteren toch nog enkele slapeloze uren door te brengen. Mijn beide hielen deden namelijk nogal zeer, urenlang, een vreemd uitstralende pijn. Dan gaat er zoveel door je heen. In balans blijven is makkelijk gezegd maar de praktijk heb ik niet zomaar onder de knie... In de vroege ochtenduren trok het geheel weg, dus ben ik ook maar weg gegaan. M'n hoofd nog in verwarring van alle vragen (blijf ik heel, moet ik een rustdag, wat was het?), maar m'n benen als vanzelf weer in beweging,...

» Lees dit blog

Dag 15 – Uphill

Dag 15 – Uphill

Inspiratie, kracht, running een Art? Mooi allemaal maar schei uit, vandaag is running boven alles razend zwaar, eindeloos en eenzaam. Running is ook bikkelen, buffelen en bijten. Hoort er allemaal bij, tuurlijk, weet ik wel, iemand gaf me zelfs de raad te genieten van het niet-genieten, maar in alle eerlijkheid: hoe doe je dat? Vandaag voelt alles als uphill of het nou omlaag, omhoog of vlak is. Terwijl dit by far volgens mij zelfs de vlakste etappe is... Ik loop, sjokkel, hou een korte graspauze en sjokkel weer door, hou mezelf voor dat alles goed is, ben immers alleen maar erg moe (het...

» Lees dit blog

Dag 14 – The art of running

Dag 14 – The art of running

Volgens de Tarahumara indianen was rennen geen sport maar een Art, iets wat je alleen in balans met buiten kon ontwikkelen en vooral ook wat je binnenstebuiten keerde. Een mooie gedachte om deze vroege ochtend (5 uur op) mee te starten. Gisteren tot Gladestry gelopen (53 km), vandaag probeer ik weer zoiets of verder, in elk geval Knighton voorbij waar ik Offa's Dyke Path alweer verlaat om een ketting van aaneen geregen Public Footpaths te volgen richting de Pennine Way in Edale. On route door velden en heuvels dus allereerst richting Knighton, hangt er ineens een briefje op een hekoverstap...

» Lees dit blog

Dag 13 – Eindelijk: een berg!

Dag 13 – Eindelijk: een berg!

Gisteravond liep ik tot een uur voor schemer door, het avondlicht is vaak zo mooi. Ergens ten zuiden van Pandy maakte ik kamp, daar was ik na 58 km ook wel aan toe! Je zou een comatueuze nacht verwachten en ook wensen, maar het was erg koud, had alles aan wat ik had, niet erg comfortabel. Stond dus een beetje brak op om 5 uur, inpakken en lopen, warm worden (en een Mars on-the-go als ontbijt). Heus niet alleen romantiek, life on the trail! Hatteral Hill stond op mn ochtendprogramma, een bijna 20 km lange bergrug aan de oostkant van Brecon Beacons NP en die ridge vormt een natuurlijke grens tussen...

» Lees dit blog

Dag 12 – Offa’s Dyke Path

Dag 12 – Offa’s Dyke Path

Na een heldere (behoorlijk koude dus niet heel ontspannen) nacht op de plek bij het bosje, over de kilometers lange Severnbrug naar Chepstow gerend. Hier begint mn volgende National Trail, het Offa's Dyke Path. Langs de restanten van een 1200 jr oude aarden wal, gebouwd in opdracht van Koning Offa die zijn rijk tegen die 'barbaren' uit Wales wilde beschermen dan wel markeren (de ware reden voor deze 129 km lange wal is nooit duidelijk geworden). Overwegend loopt de route vanochtend tot aan Monmouth bovenlangs het Wye-dal, een fantastisch groene route met anemoontapijten in de bossen. Gisteren...

» Lees dit blog

Dag 11 – Verbindingsroute

Dag 11 – Verbindingsroute

Na een zalige rustdag weer met de vroege vogels vertrokken, Cheddar uit richting Chepstow. Een noodzakelijke verbindingsroute en niet direct de mooiste van het traject met voorsteden en snelwegen. Op zo'n dag zeg ik regelmatig tegen mezelf: hier kom ik nooit meer terug, mooi zo! Vanmorgen eerst nog wel een fraai stuk, via een oud spoortraject uit 1869, de Strawberryline, die Cheddar met Yatton verbond (en waar behalve ijzer en melk ook aardbeien uit Cheddar noordwaarts gingen). Daar aan het eind in Yatton hing een ijzeren treinkunstwerk dat wel speciaal voor mijn tocht gemaakt leek: de vos zag ik op KingsWeston...

» Lees dit blog

Dag 10 – Rust & jarig!

Dag 10 – Rust & jarig!

Een verjaardag is een mooie dag om extra vaak dankjewel te zeggen. Aan Frank allereerst die me steunt in dit waanzinnige plan, erin gelooft en me wel duizend harten onder de riem steekt. Aan mijn lijf dat tot nu toe heel gebleven is ondanks alles (alleen brandende-voeten gevoel). Aan de Tesco (supermarkt) waar ik voetenzalf ( en nog 'wat' etenswaren...) kocht. Aan alle bloglezers die hier of op Facebook reageren, wat me zoveel energie geeft, heel veel dank. Aan deze dag, de eerste echte HELE rustdag hier in Cheddar. Ik drink er maar een extra bakkie warme-chocolademelk-met-heel-veel-slagroom op. Gedenkwaardige...

» Lees dit blog

Dag 9 – The Quantocks & de knollenvelden

Dag 9 – The Quantocks & de knollenvelden

Weer vroeg vertrokken vanaf m'n bivakplek bij Monksilver. Vanochtend de Quantock Hills door, waarbij de klim naar Bicknoller Hill schitterend was, zicht over die glooiend groene Quantocks, een aardig zonnetje, uitbundige veldleeuwerikken en de (voor mij) eerste koekoek (zalig geluid). Maar eenmaal boven urenlang in kille mist gelopen. Vervolgens stonden veel Public Footpath's op het programma en hoewel dat een uniek fenomeen is en absoluut mooier loopt dan via de (hier overigens stille boeren-)wegen, viel het me qua beloopbaarheid vies tegen, wat een knollenvelden (een en al gaten en hobbels door...

» Lees dit blog

Dag 8 – Een pad op m’n pad!

Dag 8 – Een pad op m’n pad!

Zelden zo volkomen leeg een pub binnen gestrompeld als deze in Weddon Cross met de toepasselijke naam 'Rest & Be Thankfull'. Ik voeg er nog iets aan toe: 'Eat & Be Happy'. Vanaf m'n bivakplek ben ik 7 uur (32 km) bezig geweest (ik kan het geen hardlopen meer noemen...) om hier te komen (en nu ik Beef Lasagna en Apple Crumble op heb, denk ik ook wel weer verder te willen zometeen), 7 uur zonder een mens te zien (wel 50 lammetjes en 1 ringslang) en door on-waar-schijn-lijk zwaar veenhobbelterrein. Exmoor nationaal park is leeg vanochtend, mistig en tegelijk toch eindeloos mooi op z'n eigen...

» Lees dit blog