Dag 17 – Weerzien

05.00 uur: De vogels zijn mijn wekker. Opstaan is eerst de tent open ritsen en kijken wat voor weer het is, dan overeind, alles om me heen inpakken, dan droogwarme slaapkleding uit (lange onderbroek, 2 thermal shirts en donsjackje) en vochtige loopkleding aan, buitentent afbreken, rugzak omsjorren.

05.30 uur: ik loop weer (en ontbijt ondertussen met een Mars, en nog een). Koud, zo vroeg ligt de vorst nog op de velden langs River Dove. Richting noorden. Dit is inmiddels Derbyshire en ik ben onderweg naar het Peak District. Dan gaat het echt mooi worden!!! Niet in de laatste plaats omdat ik op dit moment ook onderweg ben naar Frank en Herschel!!! Zij zijn gisteravond van huis vertrokken (Frank gaat volgende week een kanotocht maken in Schotland, als try-out voor een nieuwe cursus) en op weg daarheen rijdt hij langs mij. Ooh, tijd, tik nou door, ik wil hem zo graag weer zien, omarmen en in zijn armen kruipen, wil Herschel knuffelen totdat ‘ie op zijn rug rolt en met 4 pootjes in de lucht van geluk diep zal zuchten.

07.50 uur: Bij de kerk in Thorpe, daar staan ze en weer even helemaal samen zijn is het mooiste wat er is.

08.30 uur: we zetten de teepee op een camping in de buurt en mijn rustdag is begonnen. Even tijd om wat cijfers op rij te zetten: afgelopen 6 dagen achterelkaar 344 km gelopen, dat brengt het totaal aantal km’s op 722 in 17 dagen waarvan met vandaag mee 3 rustdagen. Toch zeker op eenderde nu!

Toch zeggen die getallen weinig. Mijn gemiddelde looptijd per dag bijvoorbeeld. Zo’n 12-14 uur onderweg waarvan 2 uur voor pauze, foto-film & blog-maken. “Maar dat is wandeltempo!” kun je denken. Om een indruk te krijgen hoe je – al hardlopend – aan zo’n lage gemiddelde snelheid komt, moet je voor de grap eens met 8 kg op je rug over de Posbank gaan rennen, een uur over het pad, een uur ernaast en tenslotte nog drie uur dwars over de heiheuvels, al kaartlezend. Het is misschien wat kort, maar ik weet zeker dat je voor de volle 100% begrijpt waarom je rengemiddelde – ondanks al dat gedraaf – zo laag blijft.

15.30 uur: massagetreintje: Frank – ik – Herschel.

16.30 uur: klein glaasje wijn, stukje brie, pate, brood & salade. Deze dag, dat weet ik zeker, draag ik uur voor uur mee straks over de Pennine Way naar het Lake District en dat zal me niet zwaarder maken, eerder zal het me vleugels geven.