Weblog

Zojuist de trailer afgemaakt voor de Goenlandlezing. Het is nog ver weg, november, maar Limmen (op de 7e nov) is al uitverkocht en Houten begint ook gezellig vol te raken! Voor Limmen heb ik een 2e avond ingelast, op 12 december. Bijgaand het hele overzicht en de trailer.

Dichterbij het gevoel van verbondenheid kan ik niet komen: deze afgelopen tijd samen met Frank en 'onze' zes sledehonden, over het zeeijs en door de bergen van noordoost Groenland... Absoluut het mooiste, moeilijkste, en opnieuw mooiste wat ik ooit ervaren heb. Afgelopen weken waren we (Frank en ik p,us 'onze' zes sledehonden) onderweg, in de grote stilte van dit onmetelijke landschap waarin elke menselijke maat ontbreekt. Inmiddels ben ik twee maanden hier op Groenland en al die voorbereidingstijd was nodig, om deze tocht nu uiteindelijk te kunnen maken. De honden hadden de hele winter niet...

28 januari '25. Ik zal maar heel af en toe deze eerste periode (dat ik alleen ben in Ittoqqortoormiit en Frank er nog niet is) wat posten. En dan alleen uploaden, ik reageer verder niet want internet trekt me anders teveel weg van het hier zijn. Na twee maanden zonder zon (ook wel de poolnacht genoemd) is de zon in de 3e week van januari weer teruggekeerd, vooralsnog maar even. Er zijn geen wegen buiten Ittoqqortoormiit, het dichtstbijzijnde andere dorpje langs de Groenlandse oostkust ligt 850 km zuidelijker… Circa 250 mensen wonen hier, en ongeveer 150 sledehonden. Er rijden geen auto’s,...

Ik ben bezig met het voorbereiden van een tournee rond mijn nieuwe Groenland-presentatie (waarvan het laatste deel binnenkort nog eerst meegemaakt moet gaan worden...brrr... ook best een spannend idee om al locaties te regelen terwijl de voorstelling nog niet af is... Maarja, heet dat niet: 'vertrouwen hebben' ?!) Kaarten kunnen voor wie er vroeg bij wil zijn, alvast gereserveerd worden voor ALLEEN de locaties die ik zelf organiseer, nl Limmen, Houten, Wieringerwerf & Vorden. (Ik zou het best heel fijn vinden, die vroegreserveringen, want dat geeft mij vertrouwen dat het lukken...

Verhalenvertellen is oeroud en mens-eigen. Elke keer als ik mijn verhaal aan breder publiek mag vertellen, met beeld en muziek die verdergaan waar ik verkies zonder woorden te zijn, voel ik weer die bijzondere magie. Waarvan ik me voorstel dat die er al was bij onze verre voorouders, rond een kampvuur onder een sterrenhemel. Als het goed is, lost de verhalenverteller uiteindelijk zelf op, ten dienste van het grotere verhaal. Dan ontstaan emoties die raken. Inspiratie die bijblijft en wellicht zelfs aanzet tot eigen unieke verhalen. Ik geef natuurlijk al langer lezingen, maar sinds mijn deelname...

Zomer '24 voeren we 30 dagen vanaf Narsarsuaq richting Kap Farvel. Een maand leven met, op en naast de zee. Een arctische zee, soms een zacht wiegend sopje, dan weer een bulderend beest. We voeren bij ansichtkaartenweer, we voeren bij Davis-Strait-oceaan-depressieweer. Elke kajakreis keert je binnenstebuiten, zeker in 'the Arctic', omdat je 24/24 alert moet blijven. Maar vooral ook omdat je zo piepklein bent op dat grote water. Daar wordt je nederig van. Wat je ogen opent voor al het kleine, grote, mooie, moeilijke. Wat je weer even opnieuw in het leven neerzet. Zeker als je eigen leven dan ineens...

Het is alweer een tijdje geleden, dat ik midden in de poolnachttijd een solotocht door de sneeuw maakte... En het was nogal een gedenkwaardige tocht, met lange voorbereiding en met de nodige "beslismomentjes"... Maar het was het waard! Wat een magische ervaring, met lessen die ik nooit ga vergeten. Zie hier (dan eindelijk) de film! Hopelijk veel kijkplezier.  

Groenland heeft mijn hart. De natuurstilte die ik daar vond, heeft me veranderd. Meer dan ooit merk ik hoe weinig echte stilte er eigenlijk nog is. En hoeveel 'lawaai', ook in de reis- & avonturenwereld... We gebruiken de natuur vaak als een soort trofee waarmee we dan zelf groter kunnen worden - en ook ik deed mee aan die jacht van sneller/verder/extremer - terwijl ik nu leer er juist steeds meer in te verdwijnen en kleiner te worden daarbuiten.   Hoeveel waardevoller is het om iets echt ten diepste langdurig te ervaren, erin op te gaan en er deel van te worden. Dat dat niet...

Het voordeel van niet zo geregeld een blog plaatsen is, dat je in elk geval na zoveel tijd weer wat te melden hebt ;-) Allereerst waren Frank en ik de hele maand september min of meer offline, onderweg met onze zelfgebouwde Wideblom-kano over het Finse Inari-meer. Dit keer eens zonder vooraf vastgelegde route, we laadden de kano vol met proviand voor 3 weken en dat was 'alles'. Letterlijk en figuurlijk: het was álles wat je maar wensen wilt. Juist dit maakt zwerven mogelijk: van dag tot dag bepalen wat je gaat doen - op grond van het weer (de wind met name), de plek waar je kamp hebt en je stemming....

Fotograferen gaat voor mij niet over foto's nemen maar ze be-leven. Doorleven. Inleven. 'Taking the picture' versus 'living the picture'. Een langdurig, intens proces. Vraagt voorbereiding. Kost moeite. Veel. Zoveel, dat je je soms afvraagt of dit het allemaal waard was. Al het andere wat tijdelijk buiten bereik is. Of je wel had moeten gaan. En altijd weer, ja áltijd opnieuw herleef ik een volmondig JA. Niet omdat ik persé op zoek ben naar het perfecte plaatje (whatever that may be). Perfecte plaatjes zijn decor. Nee, mijn drive is het intens deelgenoot zijn, de onderdompeling. Die momenten...