Groenland

Het kan nooit kwaad van anderen te leren en zeker niet als dit door ervaring wijs geworden mensen zijn die door anderen tot 'deskundige' benoemd zijn (ipv door henzelf!). Zo iemand is Eric Jackson voor mij: Olympisch kajakvaarder plus een van de grondleggers van het freestyle kajakken én op en top Amerikaan (met alle kenmerken vandien... maar dat vergeef ik 'm ;-)...). Ik ben hem op het spoor gekomen toen ik afgelopen zomer zo'n klein speelbootje kocht voor in de branding en via Marktplaats bij een 'Jackson 2Fun' uitkwam, en zoekend op internet naar hoe-je-al-die-gave-moves zou kunnen doen,...

Het is eind augustus 2019, wanneer ik - vooralsnog zonder Frank en zonder kajak - naar Groenland reis. Met het doel om alvast wat 'terrein te verkennen’ voor later, als onze kajak-expeditie van start gaat. De reden dat Frank nu niet mee reist, is vanwege onze kleine dierbare vriend, Herschel. Hij is op dat moment nog bij ons - en inmiddels op zo’n leeftijd dat reizen hem geen plezier verschaft.  Het plan is om alvast te kijken of we - als het later zover is - daar ter plekke onze kajaks kunnen bouwen. Want dat lijkt ons het mooist: daar waar de kajak zijn roots heeft, zelf opnieuw twee...

Je kent ’t wel. Dat iets begint met een onschuldig klein plannetje. Of nee, dat is nooit het werkelijke begin. Want om te dromen - in de zin van fantaseren over wat je écht zou willen als je alle barrières wegdenkt - moet je ‘verliefd’ raken. Blij worden van de gedachte alleen al. Dát maakt, dat je dat plannetje verzint.  Het bouwen van een Groenlandse kajak was in eerste instantie Franks plan. Zat al jaren in zijn hoofd. Ik moedigde hem aan, vanaf de zijlijn, dit was zijn project, hij moest die kajak gewoon echt eens gaan bouwen. Wat wist ik van zeekajaks? Laat staan van de zee. Leek...

Groenland heeft mijn hart. In 2006 liep ik drie weken solo door die krankzinnig mooie bergen van Oost-Groenland, in 2007 staken Frank en ik op eigen kracht (en met hulp van wat wind in onze kites) de ijskap over en afgelopen zomer liep ik in mijn eentje door de bergen van het zuidwesten. Het is slechts een tipje van dit grote land, Kalaallit Nunaat. Het fascineert me grenzeloos. Daarom leer ik nu Groenlands (en Deens - voor als ik op enig moment vastloop in de vele 'q'-s), daarom ook lees ik veel over de historie én de huidige ontwikkelingen. Voor het vervolg. Dat zal een lange termijn plan worden....

Wat is dat ontroerend, gaaf en bijzonder: zit je daar eergisteren nog in je tentje op de laatste meters van de ijskap, zitten we nu in Ammassalik achter een pc onze eigen avonturen te lezen en te beluisteren op het weblog... Wat hebben jullie dat met elkaar geweldig gedaan! Ik heb hier zitten brullen, lachen en janken tegelijk... Dank, echt veel dank. Tja, dan is het nu echt voorbij. Het is fantastisch en helemaal wat we onszelf toehoopten: even een weekje rust, vakantie, bij eten en toch nog altijd genieten van Groenland. Hier in Ammassalik (eigenlijk heet het tegenwoordig Tasiilaq) heb je alles...

(Basiskamp, Rita Zwiers) De laatste week hebben ze hun dagplanning moeten omgooien. Vroeger de tent opbreken om zo lang mogelijk te kunnen kiten. Tot een uur of 11 was er goede wind, daarna ging de wind liggen en moest er verder gelopen worden. Van de 600 km die afgelegd is, hebben ze er uiteindelijk 150 kunnen kiten. Als eindelijk de horizon verandert en de kust in zicht komt, komt ook langzaam het besef dat de expeditie bijna volbracht is. Het laatste stuk over het zee-ijs was een hele bijzondere ervaring. Eindelijk een heel ander landschap! Inmiddels is de dagtemperatuur gestegen tot 20 graden...

35 dagen zijn we onderweg en we hebben 486 km afgelegd.’ Een enthousiaste Jolanda aan de andere kant van de lijn. ‘Het eindpunt is niet ver meer, we verwachten binnen een week in Isertoq te zijn!’ Ze hebben een aantal dagen goed kunnen kiten en konden totaal zo’n 110 km vliegerend afleggen. ‘Fantastisch om te doen, dat had ik nooit willen missen’ brult Jo door de telefoon. De expeditieleden maken het goed, net niet uitstekend, want het op dieet zijn eist z’n tol. De instant maaltijden, waar TNT nu van smult, zijn vervangen door alleen wat havermout en rijst. Te weinig om het vele...

(Basiskamp Haarlem) Woensdag avond 2 mei de telefoon gaat 3 hele lange minuten over 10. “Peer er is een probleem met de batterij, het kan zijn dat ik wegv...” Shit dit verzin je niet! Na 10 minuten hebben we PoleSpirit weer aan de lijn. “Frank geef snel je positie”, dan heb ik in ieder geval wat info als hij weer wegvalt denk ik. Vrijwel meteen na het noemen van de positie valt de verbinding weer weg... Ik teken de positie in en ze blijken een redelijke voortgang te hebben gemaakt. Weer stilte wat nu... bellen ze nog? Na weer 10 minuten alsnog contact: het gaat redelijk, van de afgelopen...

Basiskamp Haarlem: gespannen wachten we tot de telefoon gaat. Ze zullen toch wel bellen? Om 22:01 klinkt het verlossende gerinkel. Lang zal ze leven, lang zal ze leven, hiepperdepiep hoera! Een enthousiast gillende Jolanda aan de andere kant. Verbaasd over zoveel visite op d’r verjaardag. Na de vaste gegevens doorgenomen te hebben (21 dagen onderweg, 205 km afgelegd, lange zware dagen met harde tegenwind veel stuifsneeuw, daardoor 5 dagen achter op schema, positie: 66 31’NB 46 31’WL,) kunnen we over naar de sappige details. Over het zwarte stipje in de witte vlakte (Dye-2), de eerste...

Op Groenland ligt de grootste ijskap van het noordelijk halfrond. Een expeditie over ruim 600 kilometer van deze immense ijsvlakte is volgens Jolanda Linschooten boven alles een mentale reis. “Als het tussen je oren goed zit, volgen je benen heus wel!” aldus Nederlands eerste vrouw over de ijskap, die deze tocht samen met haar man Frank van Zwol in april en mei van 2007 volbracht. Waarom ik in hemelsnaam daarheen ga, vragen mensen me. Is het niet afgelegen en gevaarlijk? Ik kan slechts knikken. Natuurlijk. Zeker is het ijskoud en verlaten. Maar ik weet hoe overdag bij elke stap duizenden...