Groenland

Het (enige) blog dat ik op social media schreef tijdens mijn tijd in oost Groenland, plaats ik hieronder. Omdat het zoveel zegt. Maar meer, veel meer nog, eigenlijk álles wat belangrijk was en wat ik over deze tijd wil delen, zegt de film die ik van deze onvergetelijke tijd maakte. East Greenland - Ittoqqortoormiit, 2-31 januari 2022. Internet was geen prioriteit (lees: mogelijkheid), de afgelopen tijd, maar nu kan het heel even. Er is tussentijd. Tijd tussen de ene tocht (solo) en de andere (klein groepje gidsen). Tijd om bij te komen, bij te eten, op te warmen, op te laden,...

Mijn grote slee (een Fjellpulken Expedition Xplorer) staat ingepakt, twee groene legerduffels ernaast. Deze tijd van naderend vertrek laat zich het best omschrijven met een nieuw woord. “Eufancholie”, als een mengeling van euforie en melancholie. Ik kwam het tegen in het ontroerend mooie boek ‘Hard land’ van Benedict Wells. “Aan de ene kant barst je haast van geluk en op hetzelfde moment ben je melancholiek omdat je weet dat dit thuismoment straks voorbij is.”  Twee maanden hoog-arctische natuur, sledehonden, poollicht, natuur-onder-dompeling, ultieme vrijheid om steeds opnieuw...

Die stille uurtjes bandenslepen zijn een mooie focus, en daarmee niet alleen een fysieke voorbereiding voor mijn winter-expeditie (fingers crossed) naar noordoost Groenland. De eerste tijd dat ik daar ben, zal het nog poolnacht zijn, dus de zon zal nog niet boven de horizon komen. Zo'n beetje als dit licht, alleen een reepje rood aan de zuidelijke horizon. Alleen is dit het eeuwige licht van Wijk aan Zee... De kunst van voorbereiden voor iets groots - of dat nou een expeditie of een ander project is, is om zowel gefocused als ook ontspannen te zijn. Een mooi maar wankel evenwicht. "In nature,...

Het kan nooit kwaad van anderen te leren en zeker niet als dit door ervaring wijs geworden mensen zijn die door anderen tot 'deskundige' benoemd zijn (ipv door henzelf!). Zo iemand is Eric Jackson voor mij: Olympisch kajakvaarder plus een van de grondleggers van het freestyle kajakken én op en top Amerikaan (met alle kenmerken vandien... maar dat vergeef ik 'm ;-)...). Ik ben hem op het spoor gekomen toen ik afgelopen zomer zo'n klein speelbootje kocht voor in de branding en via Marktplaats bij een 'Jackson 2Fun' uitkwam, en zoekend op internet naar hoe-je-al-die-gave-moves zou kunnen doen,...

Het is eind augustus 2019, wanneer ik - vooralsnog zonder Frank en zonder kajak - naar Groenland reis. Met het doel om alvast wat 'terrein te verkennen’ voor later, als onze kajak-expeditie van start gaat. De reden dat Frank nu niet mee reist, is vanwege onze kleine dierbare vriend, Herschel. Hij is op dat moment nog bij ons - en inmiddels op zo’n leeftijd dat reizen hem geen plezier verschaft.  Het plan is om alvast te kijken of we - als het later zover is - daar ter plekke onze kajaks kunnen bouwen. Want dat lijkt ons het mooist: daar waar de kajak zijn roots heeft, zelf opnieuw twee...

Je kent ’t wel. Dat iets begint met een onschuldig klein plannetje. Of nee, dat is nooit het werkelijke begin. Want om te dromen - in de zin van fantaseren over wat je écht zou willen als je alle barrières wegdenkt - moet je ‘verliefd’ raken. Blij worden van de gedachte alleen al. Dát maakt, dat je dat plannetje verzint.  Het bouwen van een Groenlandse kajak was in eerste instantie Franks plan. Zat al jaren in zijn hoofd. Ik moedigde hem aan, vanaf de zijlijn, dit was zijn project, hij moest die kajak gewoon echt eens gaan bouwen. Wat wist ik van zeekajaks? Laat staan van de zee. Leek...

Groenland heeft mijn hart. In 2006 liep ik drie weken solo door die krankzinnig mooie bergen van Oost-Groenland, in 2007 staken Frank en ik op eigen kracht (en met hulp van wat wind in onze kites) de ijskap over en afgelopen zomer liep ik in mijn eentje door de bergen van het zuidwesten. Het is slechts een tipje van dit grote land, Kalaallit Nunaat. Het fascineert me grenzeloos. Daarom leer ik nu Groenlands (en Deens - voor als ik op enig moment vastloop in de vele 'q'-s), daarom ook lees ik veel over de historie én de huidige ontwikkelingen. Voor het vervolg. Dat zal een lange termijn plan worden....

Wat is dat ontroerend, gaaf en bijzonder: zit je daar eergisteren nog in je tentje op de laatste meters van de ijskap, zitten we nu in Ammassalik achter een pc onze eigen avonturen te lezen en te beluisteren op het weblog... Wat hebben jullie dat met elkaar geweldig gedaan! Ik heb hier zitten brullen, lachen en janken tegelijk... Dank, echt veel dank. Tja, dan is het nu echt voorbij. Het is fantastisch en helemaal wat we onszelf toehoopten: even een weekje rust, vakantie, bij eten en toch nog altijd genieten van Groenland. Hier in Ammassalik (eigenlijk heet het tegenwoordig Tasiilaq) heb je alles...

(Basiskamp, Rita Zwiers) De laatste week hebben ze hun dagplanning moeten omgooien. Vroeger de tent opbreken om zo lang mogelijk te kunnen kiten. Tot een uur of 11 was er goede wind, daarna ging de wind liggen en moest er verder gelopen worden. Van de 600 km die afgelegd is, hebben ze er uiteindelijk 150 kunnen kiten. Als eindelijk de horizon verandert en de kust in zicht komt, komt ook langzaam het besef dat de expeditie bijna volbracht is. Het laatste stuk over het zee-ijs was een hele bijzondere ervaring. Eindelijk een heel ander landschap! Inmiddels is de dagtemperatuur gestegen tot 20 graden...

35 dagen zijn we onderweg en we hebben 486 km afgelegd.’ Een enthousiaste Jolanda aan de andere kant van de lijn. ‘Het eindpunt is niet ver meer, we verwachten binnen een week in Isertoq te zijn!’ Ze hebben een aantal dagen goed kunnen kiten en konden totaal zo’n 110 km vliegerend afleggen. ‘Fantastisch om te doen, dat had ik nooit willen missen’ brult Jo door de telefoon. De expeditieleden maken het goed, net niet uitstekend, want het op dieet zijn eist z’n tol. De instant maaltijden, waar TNT nu van smult, zijn vervangen door alleen wat havermout en rijst. Te weinig om het vele...