Mooie, spannende reis lijkt me. Stay safe!
- Over mij
- Jolanda’s blog
- De reizen in foto’s
- Outdoorfilms
- Boeken
- Multimediapresentaties
- Wildernis-fotografie-reizen
- Contact
Uiteindelijk — na twee jaren zeekajak-ervaring opbouwen, inclusief de vele Groenlandrollen, een reis naar zuidwest Groenland én een winter in noordoost Groenland, plus twee bouwprocessen van skin-on-frame kajaks — zijn we dan zover: een kajak-expeditie op Groenland!
Maar net even anders dan we aanvankelijk planden. Want het zelf-thuis-bouwen van die tweede skin-on-frame heeft ons geleerd dat het te duur, te lang en te risicovol wordt om ter plaatse op Groenland onze eigen kajaks te gaan bouwen. En na afgelopen winter in Ittoqqortoormiit werd duidelijk: DIT is dé mooist denkbare locatie om te zeekajakken voor ons, niet het toch wat meer geciviliseerde zuidwest Groenland, maar het rauwe, verlaten Scoresby Sund (‘s werelds allergrootste fjordsysteem).
Het plan is om een maand in de buurt van Renland, Milne Land en Gåseland te zee-zwerven.Voor 28 dagen aan proviand mee in onze (opvouwbare) Nortik Navigator en Nortik Argos zeekajaks (zie VouwKanowinkel.nl), voor ons een nieuw record aan proviand in een kajak. De dimensies zijn sowieso duizelingwekkend. De monding van Scoresby Sund is ruim 50 km breed. Ittoqqortoormiit ligt aan de noordkant van die monding. Aan de oostkant ligt de Groenlandzee (waarover ik in februari nog skiede met mijn leen-sledehonden Puja en Qerneq, zie HIER de film ervan), aan de westkant ligt een netwerk van fjorden dat zich over 300 km landinwaarts uitstrekt tot aan de rand van de ijskap. In die fjorden zal zowel restanten pak-ijs liggen (het zee-ijs smelt alleen in juli en augustus, niet overal even snel) als ook ijsbergen (die afkalven van de talloze gletsjers die uit de dalen zo in zee eindigen). Spectaculair steile rotswanden van gneis en graniet wisselen gletsjer- en rivierdalen af in de binnenste delen van het fjordsysteem. Dit gebied is volledig onbewoond, maar allerlei topografische namen wijzen terug naar eerdere exploratie, zoals vader en zoon Scoresby. Deze Britse walvisvaarders gingen weliswaar niet aan land, maar noteerden in 1822 de kustlijnen vrij nauwkeurig in hun logboek (en bedachten meteen maar hun eigen namen erbij (plus die van vrienden)- een soort vroegtijdig Instagram in de zin van ‘Look-I-Was-Here’ behoefte).
Ik vind het veelzeggend dat de namen van die mensen – die het gebied slechts eventjes bezochten – voor altijd op de kaart staan, terwijl de oorspronkelijke bevolking, hoe minimaal en kortstondig ook in deze extreem ruige hoek van Groenland, nergens anders opduikt dan als een symbooltje op de kaart waar restanten van hun steenhutten te vinden zijn. Dat ging gelukkig anders met de kolonisatie van het huidige Ittoqqortoormiit. Alhoewel, toen in 1924 een handvol Denen onder leiding van Ejnar Mikkelsen wat huizen in elkaar timmerden aan de noordelijke monding van Scoresby Sund met de bedoeling dat hier dan een jaar later zo’n 85 Groenlanders heen konden verhuizen (varend vanuit het 800 km zuidelijker gelegen Ammassalik), werd eerst maar gewoon de plaatsnaam Scoresbysund bedacht, naar het fjord waaraan het lag. Op sommige kaarten staat die naam nog altijd, alhoewel de Groenlanders het direct omdoopten tot ‘Plek Waar De Grote Huizen Staan’ (= ‘Ittoqqortoormiit’). De Deense kolonisten-annex-timmerlui hadden namelijk bedacht dat het wel zo handig was als die 85 man, vrouw en kind samen in een huis of 8 gepropt konden worden, vandaar dat hier aanvankelijk de grootste huizen van heel Groenland stonden.
Wat er aan mensen ontbreekt, maakt het dierenleven meer dan goed in deze streek – alhoewel, het blijft wel arctisch – en dus schaars verspreid. In zee zullen we ongetwijfeld zeehonden tegenkomen (maar die zien we hier thuis op de Noordzee ook!), en misschien als we geluk hebben ook de narwal en de walrus. Op het land kunnen we poolvossen en poolhazen treffen, lemmingen en hermelijnen en enkele kuddes muskusossen. Met heel veel geluk misschien een enkele arctische wolf. Of – en dat is dan misschien geen geluk – een ijsbeer. Reden waarom er ook een geweer meegaat en we een tripwire rond de tent zullen spannen. Wat er verder exact meegaat, vind je op onze PAKLIJST: paklijst kajakexpeditie groenland. Ik heb ‘m toegevoegd, wie weet heb je er iets aan ter inspiratie voor je eigen kajaktocht.
We vertrekken begin juli en zijn dan eerst een kleine week in Ittoqqortoormiit. Oh, wat verheug ik me erop, opnieuw daar op die unieke plek te zijn.
Bekenden terug te zien. En… mijn grote kleine huskyvriend(in) Puja! Mijn (en haar) maatje Qerneq, die lieve oude rakker, leeft helaas niet langer – maar zes kleine ‘Qerneqjes’ (verwekt tijdens mijn trektocht met hen in januari en februari) geven zijn spirit door! Frank en ik zijn van plan om ons met een bootje van een van de inwoners fjordinwaarts weg te laten brengen (en mogelijk ook weer ophalen), zodat we niet het grootste deel van de beschikbare tijd bezig zijn met heen en weer varen (200 km enkele reis), maar zoveel mogelijk rust, tijd en ruimte hebben om in en rond Milne Land te exploreren. De beschikbare tijd is namelijk wel een ‘dingetje’: ongeveer 6 weken is het tijdvenster waarin deze fjorden min of meer ijsvrij zullen zijn.
Onderweg zal ik geen blog bijhouden. Mijn ervaring met zo’n reis is steeds meer dat het onderdompelen in de natuur er toch onder lijdt, wanneer ik ter plekke bezig blijf met die telefoon en met internet. Juist vandaag de dag, met verwachtingen alom van 24/7 beschikbaar/bereikbaar (willen) zijn, wordt het jezelf-gronden-in-de-natuur steeds moeilijker. En daarom des te waardevoller. In dit opzicht koester ik de woorden van Erling Kagge (in “The philosophy of an explorer”): “The more I remove myself from nature and the more I increase my availability to the modern world, the more restless I become. The more unhappy, too. I am no scientist and realize that I may be mistaken, but my experience has been that feelings of insecurity, loneliness and depression to a large extend stem from the flattening of the world that occurs when we are alienated from nature. There is, of course, much to be said in favour of man-made environments and new technology, but our eyes, nose, ears, tongue, skin, brain, hands and feet were not created for choosing the road of least resistance. Mother Earth is 4.54 billion years old, so it seems to me arrogant when we don’t listen to nature and instead blindly pace our trust in human invention.”
Heel veel plezier gewenst daar,geniet van je mooie trip 💪🏻
Wij wensen jullie een fantastische en inspirerende (vaar)tocht toe !!
Stay strong en safe!! En kom weer behouden thuis 🏠
Liefs en groetjes
Wordt ongetwijfeld mopnieuw een intens prachtig avontuur! Erling Kagge heeft het goed verwoord, dus inderdaad een wijs besluit: geen telefoon, geen internet, geen blog. Je verhaal lezen we daarna wel 🙂. Duurt nog effe maar nu alvast fijne tijd gewenst! 🍀
The story, the blog, the video’s…it will come afterwards. It sounds totally “normal” to be in this extreme nature exposure and huge adventure in the most natural way. I wish you all the best!!
Een uitdagende reus in veel opzichten. Goed dat je niet gaat bloggen tijdens de reis. Meer daar zijn ipv gedeeltelijk elders door internet zal positief uitwerken qua tijd en ervaring. Later komen de verhalen. Een summier logboek voor jezelf is beter en zelfs dat hoeft. Goede reis
Succes met jullie nieuwe avontuur! Klinkt geweldig. ‘Anoniem’ op reis is de beste manier. Ik lees het later wel in je volgende boek. 🙂
Bijzondere reis. Ik wens jullie even veel bijzondere momenten.
Wie weet maken we die samen nog eens:)
X
Fijn dat jullie veilig en wel terug zijn! En ben natuurlijk erg benieuwd naar de verhalen!
Ron
Velden met een * zijn verplicht
Duizelingwekkend……inderdaad!