Dankjewel, Olav!
Maanlicht boven Jameson Land
Het (enige) blog dat ik op social media schreef tijdens mijn tijd in oost Groenland, plaats ik hieronder. Omdat het zoveel zegt. Maar meer, veel meer nog, eigenlijk álles wat belangrijk was en wat ik over deze tijd wil delen, zegt de film die ik van deze onvergetelijke tijd maakte.
Tijd ook om terug te kijken op de afgelopen buitenweken: samen met m’n twee geleende groenlandse sledehonden – Puja & Qerneq – door dat immense arctische landschap trekken, steeds een nieuw kamp, een paar kilometer verderop en soms ook niet, dan gewoon een paar dagen op dezelfde plek om vandaaruit op exploratie te gaan. De stilte is adembenemend. Intens. De kou ook. Al die tijd is het voortdurend tussen -22 en -32. Dat betekent alles langzaam doen. Alert blijven op gevoel in vingers en tenen. Leven in zijn simpelste vorm – lopen, eten, slapen – wordt onvoorstelbaar zwaar en moeizaam als niets maar dan ook niets nog vanzelf gaat. Maar er is iets onzegbaar moois daar middenin die leegte. Tallozen voor mij hebben dat hier gevoeld. De jagers uit Ittoqqortoormiit voelen het nog steeds. Het gevoel deel uit te maken van dit grootse. Dat kan niet anders dan moeite kosten. Part of the deal.
Qerneq & Puja
En dan, eenmaal in dat rozeblauwe vollemaanslicht onder overdonderende noorderlichtgordijnen, met twee grandioos fijne makkertjes naast m’n kleine tent, dan wordt die angst eerder een staat van alertheid. Een alertheid die me voortdurend herinnert aan mijn minieme plek in dit geheel. Die me leert mijn klein-zijn te omarmen. Je droom uitleven omhelst een risico. Maar het niet doen, betekent je leven half leven en dát lijkt me een nog veel groter risico.
Kamp in Kalkdalen tijdens de groepsreis.
Wat een ongelooflijk indrukwekkend solo-avontuur. Diepe bewondering voor jouw dapperheid en focus zo ver te komen.
Prachtig, inclusief mooie, en m.i. terechte, ode aan de twee grandioos fijne makkertjes!
Dankjewel Christa, ja die twee zijn vrienden voor het leven! Zo toegewijd, zo heerlijk om om je heen te hebben! Ik ga ze komende zomer gelukkig alweer terugzien!!!
Vreselijk mooi en indrukwekkend.
Makes one being and feeling blessed AND humble.
Bedankt 👍
Hele mooie video! Met de teksten erbij begrijp ik heel goed waar het om gaat zonder de kou zelf te hoeven trotseren. Geweldig zoals je dit doet!
Dankjewel. Een reactie als die van jou geeft mij ook weer zoveel energie!
Balanceren op de rand van de koude. Indrukwekkend om te zien hoeveel lagen er nodig zijn om je er tegen te beschermen. En om er tegelijkertijd contact mee te maken. Koude vertraagd, ijs beweegt niet of langzaam. Eenmaal in contact met de koude geeft de vertraging je ook de mogelijkheid om de intensiteit langer en dieper te ervaren. Bedankt voor je mooie weergave.
Lieve Jolanda, diepe bewondering voor jou en heel veel dank, dat je deze geweldige tocht met ons hebt willen delen. Vanuit Spanje heel veel liefs🌞😊
Dankjulliewel voor deze fijne reactie! En wat super dat jullie weer onderweg kunnen en naar het zuiden zijn!
Hoi Jolanda, wat ‘n boeiend verslag en wat ‘n een prachtige film, erg illustratief, zó mooi 🤩
Groet, Ron
Jeetje Jolanda, wat een waanzinnig mooi avontuur weer en wat een prachtige beelden! Ik heb hem meteen een tweede keer bekeken en morgen kijk ik nog eens. Ik heb ook eens een hondensledentrip gemaakt in Finland, éen van de mooiste dingen die ik ooit gedaan heb. En jij daar in dat grote weidse Groenland Ge-wel-dig! En dan Puja en Qerneq in de sneeuw slapend, prachtig om te zien. Dank hiervoor.
Velden met een * zijn verplicht
Heel mooi omschreven,vooral de laatste regels….een super mooi avontuur 👌🏻