Kalaallit Nunaat

Zojuist de trailer afgemaakt voor de Goenlandlezing. Het is nog ver weg, november, maar Limmen (op de 7e nov) is al uitverkocht en Houten begint ook gezellig vol te raken! Voor Limmen heb ik een 2e avond ingelast, op 12 december. Bijgaand het hele overzicht en de trailer.

Dichterbij het gevoel van verbondenheid kan ik niet komen: deze afgelopen tijd samen met Frank en 'onze' zes sledehonden, over het zeeijs en door de bergen van noordoost Groenland... Absoluut het mooiste, moeilijkste, en opnieuw mooiste wat ik ooit ervaren heb. Afgelopen weken waren we (Frank en ik p,us 'onze' zes sledehonden) onderweg, in de grote stilte van dit onmetelijke landschap waarin elke menselijke maat ontbreekt. Inmiddels ben ik twee maanden hier op Groenland en al die voorbereidingstijd was nodig, om deze tocht nu uiteindelijk te kunnen maken. De honden hadden de hele winter niet...

28 januari '25. Ik zal maar heel af en toe deze eerste periode (dat ik alleen ben in Ittoqqortoormiit en Frank er nog niet is) wat posten. En dan alleen uploaden, ik reageer verder niet want internet trekt me anders teveel weg van het hier zijn. Na twee maanden zonder zon (ook wel de poolnacht genoemd) is de zon in de 3e week van januari weer teruggekeerd, vooralsnog maar even. Er zijn geen wegen buiten Ittoqqortoormiit, het dichtstbijzijnde andere dorpje langs de Groenlandse oostkust ligt 850 km zuidelijker… Circa 250 mensen wonen hier, en ongeveer 150 sledehonden. Er rijden geen auto’s,...

Verhalenvertellen is oeroud en mens-eigen. Elke keer als ik mijn verhaal aan breder publiek mag vertellen, met beeld en muziek die verdergaan waar ik verkies zonder woorden te zijn, voel ik weer die bijzondere magie. Waarvan ik me voorstel dat die er al was bij onze verre voorouders, rond een kampvuur onder een sterrenhemel. Als het goed is, lost de verhalenverteller uiteindelijk zelf op, ten dienste van het grotere verhaal. Dan ontstaan emoties die raken. Inspiratie die bijblijft en wellicht zelfs aanzet tot eigen unieke verhalen. Ik geef natuurlijk al langer lezingen, maar sinds mijn deelname...

Zomer '24 voeren we 30 dagen vanaf Narsarsuaq richting Kap Farvel. Een maand leven met, op en naast de zee. Een arctische zee, soms een zacht wiegend sopje, dan weer een bulderend beest. We voeren bij ansichtkaartenweer, we voeren bij Davis-Strait-oceaan-depressieweer. Elke kajakreis keert je binnenstebuiten, zeker in 'the Arctic', omdat je 24/24 alert moet blijven. Maar vooral ook omdat je zo piepklein bent op dat grote water. Daar wordt je nederig van. Wat je ogen opent voor al het kleine, grote, mooie, moeilijke. Wat je weer even opnieuw in het leven neerzet. Zeker als je eigen leven dan ineens...

Groenland heeft mijn hart. De natuurstilte die ik daar vond, heeft me veranderd. Meer dan ooit merk ik hoe weinig echte stilte er eigenlijk nog is. En hoeveel 'lawaai', ook in de reis- & avonturenwereld... We gebruiken de natuur vaak als een soort trofee waarmee we dan zelf groter kunnen worden - en ook ik deed mee aan die jacht van sneller/verder/extremer - terwijl ik nu leer er juist steeds meer in te verdwijnen en kleiner te worden daarbuiten.   Hoeveel waardevoller is het om iets echt ten diepste langdurig te ervaren, erin op te gaan en er deel van te worden. Dat dat niet...

Als je ouder wordt groeit het verleden en krimpt de toekomst. Dat is geen reden om te haasten. Integendeel, ik zie het als dé motivatie om met hart en ziel daar te zijn waar je bent. Investeren in het zien van het kleine in het grote, zoveel mogelijk zijn - in plaats van zoveel mogelijk zien - maakt dat ik me thuisvoel. Dit is vele malen grootser dan ik op kan schrijven. Ook de beelden vangen slechts een glimp. Je moet er staan én slapen, dag na dag. In stilte en met overgave. Dat is wat ik geprobeerd heb te delen met de mensen die mee waren. De enorme verantwoordelijkheid als gids, de niet...

Groenland heeft mijn hart. In 2006 liep ik drie weken solo door die krankzinnig mooie bergen van Oost-Groenland, in 2007 staken Frank en ik op eigen kracht (en met hulp van wat wind in onze kites) de ijskap over en afgelopen zomer liep ik in mijn eentje door de bergen van het zuidwesten. Het is slechts een tipje van dit grote land, Kalaallit Nunaat. Het fascineert me grenzeloos. Daarom leer ik nu Groenlands (en Deens - voor als ik op enig moment vastloop in de vele 'q'-s), daarom ook lees ik veel over de historie én de huidige ontwikkelingen. Voor het vervolg. Dat zal een lange termijn plan worden....

"Geef me een kajak en een hondenslee. De rest mag je houden!", verzuchtte Knud Rasmussen uit de grond van zijn hart toen hij - tijdelijk in Denemarken - vol heimwee aan Groenland dacht. Knud Rasmussen (1879-1933) was één van de meest markante poolreizigers en beslist de enige die door de Groenlanders liefkozend 'Witte Eskimo' genoemd werd. Niet alleen ondernam Rasmussen de langste hondensledetocht ooit - van Groenland naar Alaska - maar boven alles verzamelde hij etnografische en antropologische details uit het leven van de Inuit omdat hij niet - zoals vele andere ontdekkingsreizigers - bezeten...