Oost-Groenland

Zojuist de trailer afgemaakt voor de Goenlandlezing. Het is nog ver weg, november, maar Limmen (op de 7e nov) is al uitverkocht en Houten begint ook gezellig vol te raken! Voor Limmen heb ik een 2e avond ingelast, op 12 december. Bijgaand het hele overzicht en de trailer.

Dichterbij het gevoel van verbondenheid kan ik niet komen: deze afgelopen tijd samen met Frank en 'onze' zes sledehonden, over het zeeijs en door de bergen van noordoost Groenland... Absoluut het mooiste, moeilijkste, en opnieuw mooiste wat ik ooit ervaren heb. Afgelopen weken waren we (Frank en ik p,us 'onze' zes sledehonden) onderweg, in de grote stilte van dit onmetelijke landschap waarin elke menselijke maat ontbreekt. Inmiddels ben ik twee maanden hier op Groenland en al die voorbereidingstijd was nodig, om deze tocht nu uiteindelijk te kunnen maken. De honden hadden de hele winter niet...

28 januari '25. Ik zal maar heel af en toe deze eerste periode (dat ik alleen ben in Ittoqqortoormiit en Frank er nog niet is) wat posten. En dan alleen uploaden, ik reageer verder niet want internet trekt me anders teveel weg van het hier zijn. Na twee maanden zonder zon (ook wel de poolnacht genoemd) is de zon in de 3e week van januari weer teruggekeerd, vooralsnog maar even. Er zijn geen wegen buiten Ittoqqortoormiit, het dichtstbijzijnde andere dorpje langs de Groenlandse oostkust ligt 850 km zuidelijker… Circa 250 mensen wonen hier, en ongeveer 150 sledehonden. Er rijden geen auto’s,...

Verhalenvertellen is oeroud en mens-eigen. Elke keer als ik mijn verhaal aan breder publiek mag vertellen, met beeld en muziek die verdergaan waar ik verkies zonder woorden te zijn, voel ik weer die bijzondere magie. Waarvan ik me voorstel dat die er al was bij onze verre voorouders, rond een kampvuur onder een sterrenhemel. Als het goed is, lost de verhalenverteller uiteindelijk zelf op, ten dienste van het grotere verhaal. Dan ontstaan emoties die raken. Inspiratie die bijblijft en wellicht zelfs aanzet tot eigen unieke verhalen. Ik geef natuurlijk al langer lezingen, maar sinds mijn deelname...

Groenland heeft mijn hart. De natuurstilte die ik daar vond, heeft me veranderd. Meer dan ooit merk ik hoe weinig echte stilte er eigenlijk nog is. En hoeveel 'lawaai', ook in de reis- & avonturenwereld... We gebruiken de natuur vaak als een soort trofee waarmee we dan zelf groter kunnen worden - en ook ik deed mee aan die jacht van sneller/verder/extremer - terwijl ik nu leer er juist steeds meer in te verdwijnen en kleiner te worden daarbuiten.   Hoeveel waardevoller is het om iets echt ten diepste langdurig te ervaren, erin op te gaan en er deel van te worden. Dat dat niet...

Als je ouder wordt groeit het verleden en krimpt de toekomst. Dat is geen reden om te haasten. Integendeel, ik zie het als dé motivatie om met hart en ziel daar te zijn waar je bent. Investeren in het zien van het kleine in het grote, zoveel mogelijk zijn - in plaats van zoveel mogelijk zien - maakt dat ik me thuisvoel. Dit is vele malen grootser dan ik op kan schrijven. Ook de beelden vangen slechts een glimp. Je moet er staan én slapen, dag na dag. In stilte en met overgave. Dat is wat ik geprobeerd heb te delen met de mensen die mee waren. De enorme verantwoordelijkheid als gids, de niet...

Ik hoop dat je tijd hebt, of liever: tijd wilt maken. Deze filmdocu maakte ik niet voor de gehaasten onder ons ;-)… De kajak-expeditie in noordoost Groenland duurde 26 dagen, het monteren hier thuis in Akersloot duurde bijna net zo lang (21 dagen, al waren dat niet van die lange dagen als daar). Ons verhaal over dit deel van Groenland, over de kajak en over onze bescheiden rol daarin, kan en mag niet afgeraffeld worden. Die uitgestrektheid, rauw en puur - het heeft tijd nodig om diep in te dalen. Ik hoop dat je ervan geniet om ernaar te kijken. ——-  Scoresbysund is het grootste fjord...

Het (enige) blog dat ik op social media schreef tijdens mijn tijd in oost Groenland, plaats ik hieronder. Omdat het zoveel zegt. Maar meer, veel meer nog, eigenlijk álles wat belangrijk was en wat ik over deze tijd wil delen, zegt de film die ik van deze onvergetelijke tijd maakte. East Greenland - Ittoqqortoormiit, 2-31 januari 2022. Internet was geen prioriteit (lees: mogelijkheid), de afgelopen tijd, maar nu kan het heel even. Er is tussentijd. Tijd tussen de ene tocht (solo) en de andere (klein groepje gidsen). Tijd om bij te komen, bij te eten, op te warmen, op te laden,...

Mijn grote slee (een Fjellpulken Expedition Xplorer) staat ingepakt, twee groene legerduffels ernaast. Deze tijd van naderend vertrek laat zich het best omschrijven met een nieuw woord. “Eufancholie”, als een mengeling van euforie en melancholie. Ik kwam het tegen in het ontroerend mooie boek ‘Hard land’ van Benedict Wells. “Aan de ene kant barst je haast van geluk en op hetzelfde moment ben je melancholiek omdat je weet dat dit thuismoment straks voorbij is.”  Twee maanden hoog-arctische natuur, sledehonden, poollicht, natuur-onder-dompeling, ultieme vrijheid om steeds opnieuw...

Die stille uurtjes bandenslepen zijn een mooie focus, en daarmee niet alleen een fysieke voorbereiding voor mijn winter-expeditie (fingers crossed) naar noordoost Groenland. De eerste tijd dat ik daar ben, zal het nog poolnacht zijn, dus de zon zal nog niet boven de horizon komen. Zo'n beetje als dit licht, alleen een reepje rood aan de zuidelijke horizon. Alleen is dit het eeuwige licht van Wijk aan Zee... De kunst van voorbereiden voor iets groots - of dat nou een expeditie of een ander project is, is om zowel gefocused als ook ontspannen te zijn. Een mooi maar wankel evenwicht. "In nature,...