Berichten

Waar zijn de woorden gebleven? Die hoop bieden, die zeggen dat het heus goed komt, doe mij daar een zak vol van, mijn keel is droog en de paar woorden die ik eruit weet te wringen, schuren nog uren na. Ik wéét dat we dit moesten doen, met heel mijn hoofd weet ik het, maar mijn hart kan het niet volgen. Het voelt alsof de ik-mis-je-zo-heel-erg-pijn voor altijd in mijn botten staat gekerfd, als een inwendige tatoeage. Bestaan onzichtbare navelstrengen? Tussen mens en dier? Dan is die nu doorbroken en moet ik dit bloedende eindje afknopen.  Welkom in de wereld van de rouw. Ieder mens scharrelt...

Ik kreeg laatst een interessante vraag voorgelegd tijdens een interview. "Stel, je krijgt 100 miljoen om de wereld een beetje beter te maken. Waaraan zou je het uitgeven?" Antwoord: "Dat geld wil ik niet hebben. Alleen al het idee dat we onze wereld uitsluitend beter kunnen maken door een zak geld, daar gaat het - in mijn ogen - helemaal mis. Ik zou iedereen de 'diermodus' aan willen raden. Niet opgelegd door een of andere 'goeroe-achtige betweter', zonder ingewikkelde handleidingen of dure cursussen. Gewoon eens een paar uur in je uppie ergens de natuur ingaan (maar wees gewaarschuwd, die paar...