Verbondenheid

Ik kreeg laatst een interessante vraag voorgelegd tijdens een interview.

“Stel, je krijgt 100 miljoen om de wereld een beetje beter te maken. Waaraan zou je het uitgeven?”

Antwoord: “Dat geld wil ik niet hebben. Alleen al het idee dat we onze wereld uitsluitend beter kunnen maken door een zak geld, daar gaat het – in mijn ogen – helemaal mis. Ik zou iedereen de ‘diermodus’ aan willen raden. Niet opgelegd door een of andere ‘goeroe-achtige betweter’, zonder ingewikkelde handleidingen of dure cursussen. Gewoon eens een paar uur in je uppie ergens de natuur ingaan (maar wees gewaarschuwd, die paar uur zullen al snel dagen/weken/maanden worden…). Op eigen kracht, langzaam, met open ogen, opgeheven snuit en gespitste oren. Schud los die vacht. Laat je wilde haren wapperen. Kijk omhoog. Strek je uit op de aarde en tel de sterren tot je duizelig bent. Sta dan op en realiseer je waar je eigenlijk bent, wie je bent en waar je heen wilt. De ‘diermodus’ gaat om de verbinding tussen ons en de wereld. Zonder die verbinding valt alles uiteen.”

Ik hoef niet terug naar de oertijd, ook gaat het er mij niet om dat ik als een geit wil leven, heus: ook dát is gedaan – maar gewoon mezelf zijn in dit leven van nu, zoekend naar wegen om de natuur in mijn leven te respecteren en te integreren. Beseffen dat je kunt kiezen voor een soort van innerlijke richtlijnen en die steeds tevoorschijn halen bij belangrijke beslissingen in je leven. Zodat jij het bent en blijft die richting geeft. Voor mij zijn dat de waarden authenticiteit, verbondenheid en integriteit.

Het is in dit kader erg bijzonder om opnieuw bezig te zijn met een ‘oud’ verhaal. Mijn eerste boek, Keerpunt Alaska, gaat hierover. Ja, en ook over de voet-kano-fiets doorkruising van noord naar zuid dwars door Alaska die ik in 1997 samen met Frank maakte. Die reis bleek zoveel meer dan een grandioze outdoor-ervaring. Vele versies passeerden en verdwenen in de prullenbak. Want dat bleken stuk voor stuk versies voor alleen mijzelf. Dat was van-me-af-schrijven-á-la-een-dagboek. Bijzonder helend als proces maar bijster waardeloos als boek. Uiteindelijk, jaren later, was ik in staat de juiste woorden te vinden. Woorden waar een ander, op een soortgelijke innerlijke  reis, ook iets aan zou kunnen hebben, integere woorden over verbondenheid en authenticiteit. Keerpunt Alaska is al jaren niet meer verkrijgbaar en afgelopen zomer vatte ik het plan op om het nieuw leven in te blazen. Keerpunt Alaska zal in februari 2020 opnieuw verschijnen! Samen met mijn huidige uitgever (Luitingh Sijthoff) werk ik nu aan de laatste versie van deze hernieuwde verschijning. Er is een prachtige cover gemaakt door Femke den Hertog, ik heb de binnenkant van extra veel en andere (beter dan indertijd bewerkte) zwartwit fotografie voorzien en er kaartjes bij getekend. Inmiddels heb ik een vooruitbestel-formulier gemaakt (met een kleine actie waarbij ik je een gratis IJslandgidsje geef ter compensatie van het feit dat je nog even moet wachten…), de reacties daarop overtreffen mijn verwachting en dat is een ongelofelijk fijne ervaring. Natuurlijk, als auteur wil je je boek verkopen, zou belachelijk zijn dat te ontkennen, maar er is zoveel meer. Mijn drive om dit verhaal te vertellen heeft alles te maken met mijn antwoord op die vraag hierboven.