Weblog

De ene reis vraagt meer voorbereiding dan de andere en deze van de Haute Route Pyreneeën vraagt bijna net zoveel als indertijd onze Groenlandse ijskap oversteek. In de zin van langdurige fysieke training, maar ook in de zin van route-uitwerking en materiaalkeus. Qua route volg ik Ton Joosten's beschrijving in zijn Pyrenean Haute Route Ciceronegidsje — zonder alle varianten die de moeilijkheden omzeilen.  De Haute Route is geen bestaand pad of uitgezette trail, maar meer een idee. Oorspronkelijk was het Georges Veron (1933-2005) die in 1968 bedacht om van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse...

In Europa kennen we met de oude pelgrimwegen een traditie van langeafstandspaden. Vroeger deden pelgrims dat om na afloop een aflaat te verkrijgen waarmee je als het ware extra tijd in de hemel afkocht. Voor mij is de Haute Route Pyrené ook een soort pelgrimstocht, al hoef ik niks voor later, liever vooral voor het hier en nu. Ik vertrek voorlopig ook nog niet. De tijd-vooraf is minstens zo spannend. Trainen, spullen uitzoeken, route uitstippelen, logistiek bedenken. Via een overwegend hoog-blijvende route van links naar rechts de hele Pyreneeën door: deze 'Odyssee van berglicht' doe ik niet...

Licht is als lucht, we kunnen niet zonder. En toch, wat ís licht? We bestuderen en ontleden, worden wijzer en wijzer maar ontrafelen we een essentie puur en alleen dankzij kennis? Zou het niet veel mooier zijn wanneer verwondering ook een plekje krijgt? Als ons begrip van de wereld wordt verrijkt zonder dat het onze verbeelding rooft?  De manier waarop wij licht zien hield onze voorouders al bezig. Zo meende de Griekse Plato dat ons oog een soort lantaarntje is dat licht werpt op zijn omgeving. De Griek Empedocles ging nog een stapje verder door te beweren dat we een innerlijk vuur bezitten...

Vandaag groen licht gekregen van Luitingh Sijthoff voor een nieuw te maken fotoboek... Zo'n idee begint ooit ergens, klein, vaag. 'Zou een soort van 'Poollicht 2.0' mogelijk zijn? Maar dan ánders? Héél anders! Een boek om in te verdwalen. Om in weg te dromen. Met véél ruimte voor beeld. Met plek voor kleine aquarels en met getekende kaartjes. Met verhalen. Maar ook met kleine weetjes. Over fascinerende verschijnselen uit de natuur. Wat je onderweg tegenkomt. Oohhh, als zo'n boek er nog niet is, droom je uitsluitend in mogelijkheden... Maar intussen is de droom een plan geworden, een project,...

Eergisteren vond de laatste rendierbijeendrijving plaats (laatste van dit jaar) van de ‘siida’ bij Reisajavvri (een siida is een soort gemeenschap van grond en rendiereigenaren die deze delen). Vele honderden dieren zwerven verspreid door de heuvels, worden naar de ‘gjerde’ (omheining met diverse in-en uitgangen) gedreven om daar geselecteerd te worden. Die geslacht moeten, worden eruit gepikt. Eén bewegende vloedgolf van dampend lijven, rennend, hijgend, knorrend, bellend. Sneeuw die als in een storm opgeworpen wordt. De vakkundigheid waarmee de dieren geselecteerd worden, vastgepakt...

Deel 3. Over tamme rendieren voeren in de poolkou, de tijd waarin binnenshuis de kachel snort terwijl de gelooide rendierhuid tot tas/schoen/broek genaaid wordt (‘duodji’) en de tijd van het poolnachtfeest op de rendierschool (de enige ter wereld). #sámi #sápmi #kautokeino #bergansofnorway❤️ #noorwegen?? #mondiavisueel (NB Deze beelden zijn niet met gopro gemaakt...! Alkeen de quick app gebruik ik nu, om ‘in het veld’ supersnel iets in elkaar te flansen. Geen serieuze muziekkeus nu dus, alleen wat beschikbaar is in zo’n app) https://vimeo.com/245405107          

https://vimeo.com/244710893

  Eerste avond in Kautokeino. Om me zo goed mogelijk in te kunnen leven in de Sami way-of-life woon ik deze tijd hier in een lavvu bij de rendieren van Aslak Sokki. Op zoek naar waar oude tradities de huidige tijd raken. En waar het schuurt. Of waar het juist versterkt. Een kleine impressie van mijn entree in de poolnacht, die tussen 9 en 14 uur best licht is (als het bewolkt is, beetje blauwgrijs, als het onbewolkt is heb je zegmaar 5 uur zonsonderganglicht...)... De Sámi gaan al eeuwenlang om met deze tijd van lange duisternis. Lichtnuances in het donker zien. Dat wil ik leren. Als fotofilmgraaf...

Het El Mundo Abenteuer- & Reise Festival wordt dit jaar voor de 19e keer in Judenburg (Oostenrijk) georganiseerd. Een grandioos evenement in relaxte sfeer, zinderend van inspiratie, bruisend van avontuur. 16 genomineerden presenteren gedurende twee dagen tijd hun 30' durende live multimediapresentatie en dat is werkelijk zo gevarieerd als je je maar denken kunt: Patagonië, Mongolië, Antarctica, sneeuw, ijs, moeras, vulkaan; per mountainbike over het bevroren Baikalmeer, afdalen in een vuurspuwende vulkaan, het pelgrimsfeest Kumbh Mela. Elk half uur wat anders. Ongelofelijke indruk maakten...

Het stikt hier van de Highland midges. Overal ligt veen. Er zijn weinig paden, geen hutten en de meeste dagen is het beestenweer. Maar wat een grandioos geweldig gebied om rond te zwerven. Te voet en per kano. Noordwest Schotland, Inverpolly Lochs. Verder in detail zou ik niet willen gaan. Gewoon omdat er nu eenmaal gebieden moeten blijven zonder facebookvotes, die niet viral gaan, plekken waarvoor je zèlf de topkaart moet raadplegen, zonder gpxfiles van voorgangers. Plekken die zó mooi zijn dat ze weliswaar niet geheim maar zeker niet overlopen moeten zijn. Onbekend bij het grote publiek, gewaardeerd...