Leef!

“Maar ben je dan nooit bang?” is een vaak gehoorde vraag.
Natuurlijk, zeker wel. Langdurig in je eentje in ruige natuur zijn maakt klein. Toch is dat is een belangrijke ervaring. Dat – én het feit dat er eigenlijk maar 1 ding is waar we bang voor moeten zijn. Namelijk de angst om niet écht geleefd te hebben.

Ik ben nu ouder dan mijn moeder geworden is. Vlak voor ze overleed, vroeg ze me: ‘Was dit het nou?’ Ik kon niets zeggen. Mijn keel zat dicht, mijn hart liep over. Ze voegde er nog aan toe: ‘Ik had het eigenlijk zo anders willen doen.’

Haar woorden blijven me altijd bij. Ze doen pijn. Maar tegelijkertijd zijn ze mijn energiebron. Sindsdien heb ik namelijk mijn vaste baan opgezegd. Ben ik gaan doen waarover ik altijd al vaag droomde maar het nooit aandurfde. Sindsdien heb ik mezelf gezworen dat het leven half leven geen optie is. Dus luister ik naar dat verlangen om buiten rond te zwerven. Daarom neem ik alle ongemakken voor lief. Omdat ik aan het eind iets anders zeggen wil.

— sneak preview uit ‘VAN KUST NAAR KUST’ —

sneak preview from Jolanda Linschooten on Vimeo.

Vanaf eind oktober in 6 theaters. Wees er op tijd bij. Tot eind juli vroegboekkorting via DEZE LINK.

4 Comments on Leef!

  • Astrid de Roos zegt:
    23 mei 2019 om 10:41 uur

    Wat een mooie uitspraak Jolanda. Er is maar één ding om angst voor te hebben, de angst om niet echt geleefd te hebben! Jij doet dat heel goed. Chapeau! Het inspireert me!

    Beantwoorden

  • Onno Groustra zegt:
    24 mei 2019 om 16:59 uur

    Wat mooi en inspirerend weer Jolanda! Ik las jouw verhaal al in ‘Keerpunt Alaska’. Volledig leven, het klinkt misschien makkelijker dan gezegd. Want het gaat er, denk ik, niet om zoveel mogelijk te doen. Maar wat je doet, is wat telt. En misschien ook wel hoe. Of je dat nu binnen of buiten een (vaste) baan vindt. Jij bent hierin zeker een inspirerend voorbeeld voor mij. En ik denk ook voor vele anderen.

    Beantwoorden

  • Jolanda Linschooten zegt:
    25 mei 2019 om 10:21 uur

    Hoi Onno, ah, Keerpunt Alaska! Da’s een tijdje terug. Toevallig ben ik er deze tijd over aan het puzzelen hoe en in welke vorm ik dat allereerste boek nieuw leven in kan blazen 😉
    En zoals je zegt, vind ik ook. We zeggen het zo makkelijk en snel – ‘volledig leven’ – maar in de praktijk sneeuwt het na een paar dagen, of in gunstige gevallen een paar weken, toch weer onder. Tenminste, zo verging het mij in de jaren voor mijn moeder overleed. Na een lange tocht door stille natuur had ik ook die woorden in mijn hoofd en liet ik ze weer weg-ebben. Want ik kwam er later pas achter, dat je het zelf doet, dat weg laten ebben. Heeft inderdaad niks te maken met vaste baan of niet. Precies zoals je schrijft: niet het wat maar het hoe. En misschien ook: het waarom.

    Beantwoorden

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht