Dag 18 – Peak District National Park

Wat een rustdag met je doet… Voel me vanmorgen zo onvermoeibaar! Door het lieflijke Dovedale verder noordwaarts. Een smal en langgerekt kloofdal met een heerlijk kabbelbeekje en van de nachtvorst nog licht bevroren veldjes. Inmiddels zijn de weiden niet langer van heggen en houtwallen voorzien maar van steenmuurtjes, echt een noordelijk teken! Via Moneyash op naar Edale (52 km) waar de Pennine Way morgen zal beginnen. Het is lichtbewolkt en er waait een fris windje, de vogels zingen uitbundig en zolang de route zo mooi is, ben ik gewoon stil en blij. Het is alsof tevredenheid altijd sneller oproepbaar is hierbuiten. “Een heel leven tussen straten en huizen”, schrijft Robert Macfarlane in ‘De laatste wildernis’, “leidt tot een gevoel van beklemming, de uitgestrektheid van veengebieden, zeeen en bergen biedt daar tegenwicht aan. Telkens wanneer ik uit zulke gebieden terugkeer, voel ik een soort lichtheid achter mijn ogen alsof mijn blik zich naar beide kanten met 20 graden heeft verbreed.”

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht