Weblog

In Tromsø mag het toerisme dan geëxplodeerd zijn wat bijvoorbeeld het noorderlicht betreft, dit is wel dé stad met kennis over dit hemelse fenomeen. In de wetenschapswereld staat Tromsø internationaal bovenop het podium wat noorderlicht-onderzoek betreft met name om zijn noorderlicht observatorium met alle mogelijke telescopen, digitale toeters en supersonische bellen. Dat is van oudsher zo gegroeid (Kristian Birkeland heeft daar zeker mede aan bijgedragen) en dat is tot op de dag van vandaag een feit. Vanmiddag heb ik daar een afspraak met Magnar Gullikstad Johnsen die werkzaam is bij het Norwegian...

Dat met die 'lichte' sneeuwval was een miskenning. Er lag dus mooi een dik pak verse sneeuw en dat zag er prachtig uit, maar het was moordend om gedurende 10 km doorheen te ploegen. Ook omdat het geen -20 meer was maar net onder nul. Dus geen pak poeder maar een pak cement. Ik heb op 1 korte pauze van tien minuten na, zeven uren nonstop door geploeterd. Ik gunde mezelf geen tijd langer of vaker te stoppen want ik wilde in elk geval met 'licht' de lastige delen achter me hebben. Lastig was bijvoorbeeld nu: berg-op gaan. Alsof je omhoog zwemt door een bak met piepschuim (met ski's onder, voor...

Mijn derde - en laatste - nacht boven in de bergen van Ringvassøya was er een van volharding en acceptatie tegelijk. Volharding om in elk geval - nu ik hier op deze wereldstek was - te blijven checken of zich een gaatje in het wisselende wolkendek voordeed. (Ik checkte die nacht elke 2 uur; en omdat de 'nacht' hier qua duisternis om 15 uur begint en tot 09.00 uur voortduurt, is dat best vaak checken!) Acceptatie om te constateren dat dit niet zo was. (Acceptatie was niet moeilijk in dit geval, ik was nòg vol van mijn eerste nacht hierboven...) Het heeft de afgelopen twee dagen licht gesneeuwd....

De volgende dag begint bewolkt. Heerlijk, uitslapen dus. Want van dat voornemen om van de nacht een dag te maken (en de dag dientengevolge tot nacht te bestempelen) kwam helemaal niets bij die waanzinnig mooie daglichtkleuren. Het werd dus in plaats van het een of het ander gewoon keihard allebei. De dagen waren tot nu toe veel te kraakhelder en dat overdaglicht hier van dat de zon nog in geen weken boven de horizon is geweest (en dat nog een dag of tien niet doet), dat is veel te mooi om te willen slapen. (Dat klinkt, moet ik bekennen, makkelijker dan het is; inmiddels was ik (een marmot gelijk...

Soms heb je mazzel. Word je gruwelijk verwend. Okay, zo is het. En ook niet. Dat wil zeggen, geluk blijft het als het noorderlicht boven je hoofd danst. Inclusief paars en inclusief de Melkweg. Maar je kunt meer beïnvloeden dan je denkt - en dat móet je ook, wil je jezelf werkelijk aan Aurora borealis toewijden. Je moet de ideale plek op de juiste tijd opzoeken (deze plek levert in juli écht geen Aurora op, al ís het er wèl). Je moet de juiste spullen mee hebben. En je moet de nodige bezieling hebben (om daarheen op dat tijdstip met die spullen te wíllen gaan). Kortom, genoeg te doen. Als...

De soep was op en Aurora was aan. Stralen, bogen, paars zelfs, oh, niet nòrmaal dit... Op mijn donssloffen (ideaal schoeisel bij -20, ik heb ze van Exped met een fantastisch buiten-slofje eromheen zodat je werkelijk zonder gedoe op de sneeuw kunt staan en blijven staan... Alleen zijn ze wel spekglad als de sneeuw hard is zoals nu het geval is - je kunt dit spul beter ijs noemen...) sta ik daar zwaar maar dan ook zwaar te genieten. Want wie denkt dat Aurorafotografie alleen maar frutselen aan camera's is en niks genieten, alles pas achteraf bekijken, die moet echt hoognodig mee op 1 van mijn twee...

Sinds oktober was er niemand meer in deze DNT-hut geweest (volgens het huttenboek waarin je je moet registreren). Dus het was binnen ook ongeveer min twintig. Maar daar hebben ze zo'n geweldig Jøtul-houtkacheltje voor bedacht en de beschikking over stapels berkenstammetjes (die je dan nog wel even zelf moet splijten). Noorse onbemande hutten behoren als je het mij vraagt tot één van de wereldwonderen. Het systeem berust op eerlijkheid en vertrouwen. Je hebt een speciale sleutel nodig (leden hebben die en niet-leden kunnen er tijdelijk tegen borg ergens eentje lenen, locale info altijd te vinden...

Donderdag 7 januari. Ringvassøya, een bergachtig eiland iets ten noorden van Tromsø. Eindelijk weg van stadslicht, drukte, gedoe. Deze stilte is zo verslavend. En dit licht, dit licht, oh dit licht is zó waanzinnig mooi. Vandaag is het kraakhelder en dat betekent dat ik tussen 11 tot 14.30 uur dit prachtige zonsonderganglicht heb... Het is razend koud, dat wel, -20. Nu pas voel ik de creativiteit terugkomen, merk ik dat ik weer over fotomomenten begin te puzzelen. Dat heb ik gewoon niet als ik per auto rondrijd. Dan gaat alles te snel en het zit achter glas. Als de natuur slechts een uitzicht...

Een vreemde nacht... Maar wat wil je ook na zo'n orkadag! Een mens kan niet álles hebben tenslotte. Had ik overdag een mooi smal door hoge bergen omgeven fjord gespot, blijkt daar vannacht een of ander megaschip met gigaverlichting in aangemeerd. Weg donkere Aurora-achtergrond. Toch nog wat geprobeerd, daarna maar naar de locatie van vorige nacht. Sta ik daar, op dat bevroren meer, komt er een hele slinger van koplampen van rechtsboven m'n beeld in geskied. Duurde nog best lang eer ze uit beeld waren, maar ondertussen mijn thermos lekker leeg gedronken en heerlijk om me heen gekeken. Toen de hellingen...

Al is de zon op 69 graden noorderbreedte al heel wat weken niet boven de horizon te zien, toch is ze de belangrijkste lichtbron. Zowel in de paar uren dageraad(schemering) als 's nachts want de sterren zijn stuk voor stuk zonnen en ook het noorderlicht wordt grotendeels door de zon geregeld. Met de huurauto die ik vandaag ter beschikking heb rijd ik de stad uit, de rust tegemoet. Want Tromsø is Tromsø niet meer - tenminste niet wat mij betreft. Een explosie van toeristen maakt de stad tot mierenhoop - ik ben zelf ook niet van hier, dus ik heb geen recht van spreken - maar toen ik gisteravond...