Weblog

schuilhutje Badasjåkkå - Ammarnäs Vandrarhjem / 45 km + 600 hm Het is een raar woord: berg-ge-hardheid. Staat hoogstwaarschijnlijk niet in de Van Dale. Zal zoiets zijn als de tien verschillende woorden voor sneeuw die Inuït kennen, de vijftien benamingen voor regen die wij kennen en de uitdrukkingen voor berg-ervaringen die ze in landen-met-bergen hebben. Zoals de Britten met hun 'fellhardness' (wat de Zweden zeggen weet ik niet). Die berggehardheid heeft niks te maken met dat je brullend de berg op rent, niks met alleen de top telt. Nee, met dat soort blindheid heeft het niks van doen. Waar...

Bivak bij Vuonatjviken - schuilhutje Badasjåkkå / 59 km + 800 hm Zo dat was dat. Ik slaak een zucht van verlichting als ik voet aan wal zet tegenover Vuonatjviken. De laatste motorboot-overzet-actie. Kan ik vanaf nu tenminste mijn hele loopdag zelf weer bepalen! De ochtend bestaat uit een klim naar een machtig mooi plateau onder de imposante Riebnesgájsse. De bosbessenstruikjes kleuren al richting rood. Daar rendieren bij, dan kleurt het nog mooier. En ook nog heerlijk loopweer, beetje herfstig, met die frisse kou, een zwak zonnetje piept door de overwegend grijze wolkensluier, geen wind. Het...

schuilhutje Tsielekjåkk - Vuonatjviken/ 50 km + 600 hm Na zo'n hoogtepunt als gisteravond, kan het haast niet anders of ergens moet zich een dieptepunt aandienen. De ochtend verloopt nog prima, heerlijk, weids, bergen dichtbij. Bosbessen onderweg, 'multe' (kruipende braam) nu ook in grote getale en eindelijk een veldje waar ze al wel rijp zijn! Maar er is een verloop in mindset zo over de dag. Richting de middag verschuift het gevoel van wat-ben-ik-lekker-onderweg naar iets dofs, iets mechanisch waarbij je wel beweegt maar zonder innerlijke drive. Absoluut het soort state of mind om te vermijden...

Bivak bij Aktse - schuilhutje Tsielekjåkk / 53 km + 1000 hm Een koud nachtje, twee graden boven nul. Maar toch als een blok geslapen (met twee mutsen op en eigelijk alles aan wat niet loop-vochtig was). De bootovertocht is vrij laat, dus ik kan uitslapen - op zich wel een raar gevoel, ik ben liever vroeg op pad. Eenmaal aan de andere kant van Laitaure, verdwijn ik voor lange tijd het bos in. Heerlijk, zo'n speciale en andere wereld dat dichte bos! Ik pluk soms even een handje bosbessen. Soms opent het bos even, voor een moerasmeertje of een beekje. Dan zijn er steevast diverse (trouwens erg verleidelijke)...

Bivak bij Stora Sjöfallet Mountain Centre- bivak bij Aktse / 45 km + 900 hm De zon schijnt volop, de bergen zien er veelbelovend uit. Hoewel de eerste keer overeind komen uit de bivakzak zo stram en gammel voelt dat ik denk 'dit gaat niet goed komen vandaag', heb ik na een kwartiertje rommelen op kamp alweer hoop en na de eerste vijf minuten even wandelen, voelt alles weer normaal. Rennen dus! Wel weer even doorbijten, want vooralsnog opnieuw een eind saai over de weg. De Kungsleden gaat eigelijk 30 km oostelijker verder en bijna iedereen neemt de bus voor dit stuk - absoluut een aanrader! Mijn...

Bivak bij Guobirjohka - Stora Sjöfallet Mountain Centre / 60 km + 800 hm Vannacht regende het (maar dat leverde geen problemen op) en vanochtendvroeg is het droog, hoewel zwaar bewolkt. Als het halverwege de ochtend dan echt open breekt, zon erbij en flarden blauwe lucht, dan voel ik me zo blij dat ik dit meemaak. Hierbuiten ben. Overgangen in het weer zijn zoveel intenser als er even geen binnen bestaat. Ook wonderlijk hoe mijn benen - en hele lijf - voelen. Vannacht moest ik een keer plassen (opkrabbelen uit ligpositie) en toen deed alles zeer en voelde ontzettend stram. Nu ben ik best soepel....

Abisko - bivak bij Guobirjohka / 64 km + 800 hm De start kon niet mooier: in de zon! Halverwege de ochtend wordt het zelfs tijd voor de korte broek plus kortemouwenshirt. Heerlijk veel berkenbos, dat eerste stuk als ik eenmaal de befaamde Kungsledenpoort onderdoor ben. Die geur, oh die geur! Maar toch klopt er iets niet. Echt helemaal niet. Het is niet stil. Sterker nog: het stikt van de mensen, het lijkt de Kalverstraat wel alleen loopt iedereen de andere kant op dan ik... Tja, de Fjällräven Classis is net deze dagen aan de gang, tweeduizend deelnemers wandelen tussen Nikkaluokta en Abisko....

Dat typisch noordelijke, ietwat kruidige geurtje. Meteen als ik Kiruna inadem, ruik ik het. Een combinatie van berken en veenmoeras, zo roken grote delen van Canada ook. Mocht ik vrijheid een geur geven, dan was het deze. Het vliegtuig had vertraging. Als ik de trein naar Abisko nog maar haal. Ik heb haast! In de versnelling! Hup, die taxi in. "Til järnvägstationen, vær så god!" Maar al wat over het spoor langs boemelt, zijn eindeloze rijen verroeste laadbakken, met en zonder ijzererts. Geen trein naar Abisko. Nóg niet in elk geval. Dat duurt nog ruim twee uur. En de aangekondigde vertraging...

Spullen liggen klaar: een paar oude, beproefde systemen zoals één kledingset om in te rennen (links) en één kledingset voor op kamp, het fotografeer- & filmgebeuren onderweg inclusief opladen (middels USB-lader op 3 lithium AA's, plus extra accu's). Wat nieuwe zaken zoals de looprugzak van OMM (inclusief voortas en fleshouders op schouderbanden) en de loopstokken. Ook wat andere keuzes dit keer, zoals de Spot mee, zoals niet-koken onderweg. Alles bij elkaar 7 kilo (exclusief gewicht van het water). Morgenochtend vroeg vlieg ik via Kopenhagen en Stockholm naar Kiruna; ben van plan om morgenochtendvroeg...

Omdat ik dit keer niet geheel gerust was of vertrekken wel verstandig was (vanwege steeds weer (alleen microscopisch zichtbaar) bloed in urine), heb ik aangedrongen op nóg een onderzoek (cystoscopie, waarbij in de blaas gekeken wordt). Dat vond gistermiddag plaats. Zoals eerder bij de echo van de nieren, was er ook nu niets ernstigs te zien. Dat voelt als een enorme opluchting. "En die bloedcellen dan elke keer?" vroeg ik de uroloog na het onderzoek. Dat kon, gezien nieren en blaas er goed uit zien, naar alle waarschijnlijkheid gewoon door het vele lopen komen. Tja. Geen idee. Misschien had ik dit een jaar...