Op Eigen Houtje

Zoveel nieuwe dingen te leren. De Wideblom ligt vrij diep met haar ronde bodem, we kunnen niet eenvoudig aanleggen voor een koffiepauze langs de oevers vol grote keien zonder het canvas flink te beschadigen. Ook moeten we het verschil nog leren tussen een krasje (niet erg) en een diepe scheur (repareren). We moeten de wind lezen zodat we de kano op de golven kunnen afstemmen. Hornavan is groot. Indrukwekkend allemachtig groot. Zodra de golven witte koppen krijgen (Beaufort 5-6) moeten we ons terugtrekken, want de golven worden nu echt te hoog. Met een husky aan boord kan één onverwachte beweging...

Na anderhalve autorijdag, een halve dag spullen organiseren en nog een 3e dag waarop we 3 depots met proviand wegbrengen, kunnen we vandaag -zaterdag 2 juli - eindelijk écht onze kano te water laten. Onbeschrijflijk bijzonder. Haast ontroerend. En superspannend tegelijk Mijn onzekerheid of 'ie "het wel doet" is onzinnig - dit type kano is in Zweden sinds 1880 onveranderd gebleven qua bouwmethode en ervoor in Canada allang beproefd gebleken. En anders dan een ding-uit-een-fabriek hebben we elk onderdeel zelf 'gemonteerd' in het bijzijn van een vakman. Desalniettemin ben ik zenuwachtig. Ons hele...

We lakken de binnenkant in totaal 4x, het canvas slechts 1x boven de waterlijn maar 3x onder de waterlijn (alleen hier met schellak, nogal bijzonder spul, een soort gouden schilfertjes afkomstig van luis uit India (nee, ik verzin dit niet) vermengd met ethanol). Dit heeft vanwege lange wachttijden tussen de lakbeurten, drie dagen geduurd. Vandaag (dag 13) is 'ie klaar. Nu nog nat van de lak (dat kan mooi vannacht uitharden), morgenochtend tillen we deze 30 kilo kano dan op het autodak en karren (in twee rustige dagen) noordwaarts naar Arjeplog in Lapland. Elsa deed dit in 1926 per trein (hun kano...

Behalve 'Wideblom' in de dwarsstang en 'paddle your own canoe' onder het canvas, hebben we nog een andere 'persoonlijke handtekening' op onze kano. De scheur-die-geen-scheur-meer-is. Net een alpien landschap met toppen en dalen. Elke keer dat ik het straks onderweg zal zien, zal het me herinneren aan de natuurlijke afwisseling van high's en low's. Dat is mooi. Want het liefst ging ik blind voor alleen de toppen - maar dat is niet zo handig. Loopt vroeg of laat op een teleurstelling uit. Zo lijkt het leven immers niet te werken. Die gerestaureerde breuk in de boordlijst houdt me bij de les: stel,...

Vandaag geen kanobouwdag, de teerlaag is nog niet helemaal droog. Mooie gelegenheid om eens wat verder dan de timmerschuur te kijken. We gaan midzomer vieren bij Frank's broer Hans en diens Zweedse vrouw Britta in Backbyn. Het Zweedse Midzomernachtfeest is bijzonder. De feestelijke sfeer van kerstmis met de zorgeloosheid van de zomer. Wat ik er zo ontroerend mooi aan vind, is de verbondenheid. Jong en oud, armen om schouders, bloemen in het haar, rond de meiboom. Natuurlijk, het is slechts een hoopvolle momentopname. Maar bestaat het leven niet uit een aaneenschakeling van momentopnames? En is hoop...

Op dag 10 ronden we al het houtwerk af (zitjes, dwarsstangen, de uiteinden van de spantjes gelijkgeschuurd met de boordlijst) en daarmee is 'Wideblom' op het oog een echte kano. Waterdicht nog niet helemaal: we teren de kano vandaag een derde en laatste keer en dan de komende dagen alleen nog een paar keer lakken (binnenin en buitenop). We zijn dus nog niet volledig klaar maar dit is wel een grandioze mijlpaal! Dankzij onze meer dan fantastische leraar Bosse en dankzij Frank's enorme handigheid is dit echt een juweeltje geworden. En mijlpalen, klein of groot, moet je vieren! Dat gaan we vanavond...

Het leek aanvankelijk opnieuw een rustig-aan dagje te worden. Even de overtollige canvasrand erafsnijden, dan de buitenboordlijsten plaatsen. Een uurtje of twee hooguit. Maar het blijkt een immense precisieklus die het driedubbele aan tijd vraagt. Geeft niks, tijd is wat we in dit hele project juist anders willen leren beoordelen. Tijd kun je - zo lees ik in Rüdiger Safranski's boek 'Hoe tijd en mens elkaar beïnvloeden' - beoordelen door het spoor van zijn uitwerkingen te volgen. Door te kijken wat tijd met ons doet en wat wij ermee doen. Tot zover alles duidelijk. Een beauty van een bootje,...

Op de langste dag van het jaar hebben we de kortste werkdag tot nu toe (al om 17 uur klaar). En alleen maar kleine klusjes: de zitjes plus de dwarsstangen maken. Meten van de maten doen we door onze kano naast eentje die al af is te leggen. Daarnaast is er vandaag tijd voor uitgebreide koffiekletssessies. Tijd voor extraatjes. Aan de slag dus met de houtbrandpen. Waarmee we onze kano haar naam geven. "Wideblom" was Elsa's achternaam en de Zweedse Elsa is onze heldin. Haar reis uit 1926 - een ongelofelijk mooie lijn door Lapland - wordt onze leidraad. Het is enerverend om in de voetsporen van een (voor...

Er is maar één manier om de Scandinavische zomer te overleven: laat gaan slapen en vroeg weer op! Anders mis je al dat fraaie licht. Rond middernacht stond ik op het steigertje te genieten en iets meer dan vijf uur later stond de zon alweer zo hoog dat gaan rennen langs Dalälven naar het bos volkomen logisch leek. Die frisse ochtendstilte is namelijk zo hartverscheurend mooi. In de timmerschuur beginnen we aan een allerlaatste rondje clinching, dan de bovenrand van de beplanking trimmen en vervolgens de buitenkant van de kano vlak schuren. "Nu is 'ie klaar voor het canvas!", zegt Bosse....

Onder dreigende wolken lopen we naar de timmerschuur. In het gras ligt ons voorbeeld (de Prospector, links in beeld; naast de kortere en bredere Lom) die we geregeld even nauwgezet bekijken. Dag 6 is opnieuw lang maar met 12 uur werken wel de winnaar. Toch vliegt zo'n dag voorbij. De ochtend bestaat voornamelijk uit het nalopen van alle (meer dan 1000) spijkers aan de binnenkant. Deze speciale kanospijkers   vreten zich met een bochtje terug het hout in (doordat ze op de mal tegen een stuk ijzer knallen) en waar dat niet correct gebeurd is, moet 'ie vervangen en opnieuw. Omdat we nu geen mal meer...