Toppen & dalen

Behalve ‘Wideblom’ in de dwarsstang en ‘paddle your own canoe’ onder het canvas, hebben we nog een andere ‘persoonlijke handtekening’ op onze kano. De scheur-die-geen-scheur-meer-is. Net een alpien landschap met toppen en dalen. Elke keer dat ik het straks onderweg zal zien, zal het me herinneren aan de natuurlijke afwisseling van high’s en low’s. Dat is mooi. Want het liefst ging ik blind voor alleen de toppen – maar dat is niet zo handig. Loopt vroeg of laat op een teleurstelling uit. Zo lijkt het leven immers niet te werken. Die gerestaureerde breuk in de boordlijst houdt me bij de les: stel, mijn leven kende alleen maar hoogtepunten. Dan zag dat er exact hetzelfde uit als dat van iemand die alleen maar dieptepunten kent. Gewoon dezelfde horizontale lijn.

Die piepkleine lijn van bergen schuren we vandaag, net als al het andere houtwerk, eerst een beetje op en kwasten er vervolgens een laagje lijnolie overheen, gevolgd door een eerste laklaag (vanavond, na minstens 8 uur droogtijd, de tweede laklaag). Een relaxte klus. Heerlijk om te doen want het eind van de kanobouw is in zicht.

Ook zoiets geks. Ik kijk heel erg uit naar het moment dat we onze handgemaakte gloednieuwe kano met volle bepakking het grote Hornavan meer inschuiven en weg peddelen, Elsa Wideblom achterna. Tegelijkertijd wil ik niet weg uit de timmerschuur, wil ik geen afscheid nemen van Bosse. Ik ben gaan houden van die dagen vol getimmer. Van die uren keihard schuren en clinchen. Én van die koffiepauzes waarin we samen lachten en de tijd even stil stond. ‘En dag utan timring är en förlorad dag’ staat op een van de schuurtjes op Sjövik’s Folkshögskola. Nooit gedacht dat ík – iemand zonder de minste aanleg voor houtbewerking –  die woorden volledig zou begrijpen.