Hoi Ellen, superfijne reactie, dankjewel!
- Over mij
- Jolanda’s blog
- De reizen in foto’s
- Outdoorfilms
- Boeken
- Multimediapresentaties
- Wildernis-fotografie-reizen
- Contact
Het leek aanvankelijk opnieuw een rustig-aan dagje te worden. Even de overtollige canvasrand erafsnijden, dan de buitenboordlijsten plaatsen. Een uurtje of twee hooguit. Maar het blijkt een immense precisieklus die het driedubbele aan tijd vraagt.
Geeft niks, tijd is wat we in dit hele project juist anders willen leren beoordelen. Tijd kun je – zo lees ik in Rüdiger Safranski’s boek ‘Hoe tijd en mens elkaar beïnvloeden’ – beoordelen door het spoor van zijn uitwerkingen te volgen. Door te kijken wat tijd met ons doet en wat wij ermee doen. Tot zover alles duidelijk. Een beauty van een bootje, dát is wat tijd deze dagen met ons doet. We geven ons er volledig aan over, dat is wat wij met de tijd doen. Duurt het drie keer zo lang dan doet het dat. Ik draag niet eens meer een horloge. Maar net als je denkt dat tijdloze gevoel onder de knie te hebben, krijg je een kaakslag. Want zo werkt het niet. Je bent nooit klaar. Leren is een houding, een levenslange toewijding.
De buitenboordlijst wil maar moeizaam vorderen. Geduld hebben en secuur werken vraagt stukken meer concentratie dan ‘ach dan duurt het drie keer zo lang’. Maar uiteindelijk zit ‘ie wel schitterend strak. Vermoeid staan we beiden bij de ene kanopunt over die boordlijn naar de andere punt te kijken. Die lijn, oh die lijn. Weinig zo sierlijk als de vorm van een kano en zeker de Prospector. Volgens Bosse gebouwd naar de maten die hij 35 jaar terug opkreeg van Bill Mason himself (voor wie deze naam niets zegt: een Canadese kanolegende en -goeroe).
Nu nog ‘even’ de tweede laag teer aanbrengen. Dan zit ook deze dag in de timmerschuur er weer op. Niet voor de eerste keer fluiten we ‘Emil’ terwijl we met een omweg naar de auto lopen. Nog even langs de kano, die in het avondzonnetje op z’n kop ligt te drogen. Ik kan mijn ogen er niet vanaf houden.
Velden met een * zijn verplicht
Dank jullie wel dat we zo mee mogen reizen in jullie verhaal. Prachtig verhaal en prachtige foto’s. Neem jullie tijd, des te langer kunnen wij genieten. Tijd is betrekkelijk en niet in uren te vangen. Geniet ?