Noorwegen

Het is alweer een tijdje geleden, dat ik midden in de poolnachttijd een solotocht door de sneeuw maakte... En het was nogal een gedenkwaardige tocht, met lange voorbereiding en met de nodige "beslismomentjes"... Maar het was het waard! Wat een magische ervaring, met lessen die ik nooit ga vergeten. Zie hier (dan eindelijk) de film! Hopelijk veel kijkplezier.  

Onder de poolnachthemel kun je alleen het geheel zien. Je kunt het niet naar beneden trekken tot een schaal die te bevatten is. De stilte voelt even reusachtig als de hemel. Ik ben zo klein. Alsof het niets uitmaakt wat ik doe. En tegelijk voelt het oneindig krachtig, hier te zijn, hier deel van uit te maken. Nooit eenvoudig, want niets hier komt gratis en in dezelfde stilte klinkt de dreiging van gevaar. Want dit soort diepe stilte heeft twee kanten. Met alleen de beelden wek je al gauw een romantische illusie, die als een zeepbel uiteen zal spatten zodra je niet bereid bent om ook de moeilijke...

De poolwinterwildernis is onnoembaar fantastisch. En tegelijk onverbiddelijk hard. Die tegenstelling zit in het licht: zachtroze en staalblauw tegelijk. En in het sneeuwdek: zowel roomrond als ook messcherp. Maar ook in mijn binnenste: ga ik voor de kilometers of voor de beleving? Dat puzzelstuk had ik niet verwacht: ik had immers juist een riante planning van 2 dagen lopen gevolgd door een ‘blijfdag’?!  Maar planning en werkelijkheid liggen direct na vertrek uit Kautkeino met elkaar overhoop. De omstandigheden (sneeuwdek, diepe kou, duisternis) zijn natuurlijk niet onverwacht, maar overvallen...

Dag 1. Akersloot-Kiel per auto... Dag 2. Vandaag m’n eerste rij-dag door een vooralsnog lichtbesneeuwd Zweden, traject Göteborg - Stockholm. Daar gaan de gehuurde spijkerbanden eronder. Klaar voor de lange reis noordwaarts. Dag 3. De wegen worden stiller, smaller en besneeuwder. De uren daglicht worden minder, de schemering langer. Maar 1 ding blijft overal (in Scandinavië) gelijk: een bakkie met kaneelbol bij de Circle K…! Traject Stockholm- Umeå. Dag 4 van de lange autoreis noordwaarts. Traject Umeå - Keninmaa (Finland). In het donker rijden, gecombineerd met harde wind...

De voorpret van veel reizen begint lang voordat we ons veilige hol verlaten - we verzamelen de wintervoorraden, graven de ingang breder die dan ineens een handige uitgang wordt en rennen rond langs alle bosdieren die we nog een stevige poot willen geven…  Het is niet mijn eerste arctische reis en dat heeft zo zijn voordelen: ik pak de materiaallijst van mijn Groenlandtocht van afgelopen winter erbij, schrap de tunneltent, het geweer, de honden (oohhh dat doet pijn!), de tripwire, de stalen telemarkski’s en de polyester slee. En schrijf daarvoor in de plaats de kleine FE6-tipitent van LuxeOutdoor,...

In het uiterste noorden waar Noorwegen en Finland elkaar raken, liggen honderden kilometers wildernis. Dit zgn boreale woud, ook wel taiga genoemd, bestaat overwegend uit dichte naaldbossen en bevindt zich boven de poolcirkel. Wat vrij uniek is voor noord-Scandinavië, want de meeste andere boreale wouden - in Alaska, Canada, Siberië - liggen er juist onder. Behalve door de Samische bevolking die hier met hun rendieren eeuwenlang nomadisch rondgetrok, zijn deze bossen nooit bewoond geweest. Tussen Kautokeino en Kirkenes heb ik een slingerlijn bedacht, waarbij ik slechts 2x een weg kruis (bij...

Je kent ’t wel. Dat iets begint met een onschuldig klein plannetje. Of nee, dat is nooit het werkelijke begin. Want om te dromen - in de zin van fantaseren over wat je écht zou willen als je alle barrières wegdenkt - moet je ‘verliefd’ raken. Blij worden van de gedachte alleen al. Dát maakt, dat je dat plannetje verzint.  Het bouwen van een Groenlandse kajak was in eerste instantie Franks plan. Zat al jaren in zijn hoofd. Ik moedigde hem aan, vanaf de zijlijn, dit was zijn project, hij moest die kajak gewoon echt eens gaan bouwen. Wat wist ik van zeekajaks? Laat staan van de zee. Leek...

"Geef me een kajak en een hondenslee. De rest mag je houden!", verzuchtte Knud Rasmussen uit de grond van zijn hart toen hij - tijdelijk in Denemarken - vol heimwee aan Groenland dacht. Knud Rasmussen (1879-1933) was één van de meest markante poolreizigers en beslist de enige die door de Groenlanders liefkozend 'Witte Eskimo' genoemd werd. Niet alleen ondernam Rasmussen de langste hondensledetocht ooit - van Groenland naar Alaska - maar boven alles verzamelde hij etnografische en antropologische details uit het leven van de Inuit omdat hij niet - zoals vele andere ontdekkingsreizigers - bezeten...

Het bouwen van een traditionele Groenlandse kajak is stap 1 in ons langdurige project 'Kalaallit Nunaat / Het land van de Groenlanders'. Lees HIER het weblog dat ik hierover schreef. Bekijk HIER de film die ik erover maakte. Vestfossen, Noorwegen. Juni 2019.

Eergisteren vond de laatste rendierbijeendrijving plaats (laatste van dit jaar) van de ‘siida’ bij Reisajavvri (een siida is een soort gemeenschap van grond en rendiereigenaren die deze delen). Vele honderden dieren zwerven verspreid door de heuvels, worden naar de ‘gjerde’ (omheining met diverse in-en uitgangen) gedreven om daar geselecteerd te worden. Die geslacht moeten, worden eruit gepikt. Eén bewegende vloedgolf van dampend lijven, rennend, hijgend, knorrend, bellend. Sneeuw die als in een storm opgeworpen wordt. De vakkundigheid waarmee de dieren geselecteerd worden, vastgepakt...