Kungsleden

De 450 km lange Kungsleden (Abisko-Hemavan) is als ultra-run met bivaks onderweg, behalve intens en zwaar, boven alles een ongelofelijk magische natuurbeleving. Zie ook het blog over de Kungsleden Solo ultra-run. Vanaf 18 september 2014 is deze reportage te lezen in Runner's World. Onderaan de foto's staat de videoclip die ik van deze reis maakte.

RENNEN ZONDER HAAST Het plan was om in pakweg een week de 450 km lange Kungsleden dwars door de Zweedse natuur te rennen en onderweg te bivakkeren. Dat is gelukt. Weliswaar in 8 dagen, maar dat is inclusief in totaal 11 uur wachten ivm de boot-overtochten. Mijn motto daarbij was 'rennen zonder haast'. Nogal een tegenstrijdige gedachte als je er toch liever één dan twee weken over wilt doen. Zorgt voor de nodige spanning onderweg, omdat je enerzijds mentaal alle gestress en gehaast wilt loslaten, maar anderzijds vol overgave aan een ambitieus plan wilt werken. Zo'n ogenschijnlijke tegenstelling...

Ammarnäs - Hemavan / 80 km + 2000 hm Om 04.01 uur exact ben ik onderweg. Ik heb ontzettend goed geslapen, al was het niet zo lang. Vind het spannend: zou ik de hele 80 km naar Hemavan redden of wordt het nog een kamp ergens? Ik ga ervoor, wil het proberen maar als het niet lukt, is het ook oké. (Maar het zou super zijn als mijn plan daarmee zou lukken om in een week de Kungsleden als langeafstandsloop te doen; ja een week, want van deze 8 dagen gingen 11 uur op aan wachten op en 'vertraging' door de vele bootjes). Het is half donker nog maar vanaf nu wordt het snel lichter, ik hoef mijn hoofdlamp...

schuilhutje Badasjåkkå - Ammarnäs Vandrarhjem / 45 km + 600 hm Het is een raar woord: berg-ge-hardheid. Staat hoogstwaarschijnlijk niet in de Van Dale. Zal zoiets zijn als de tien verschillende woorden voor sneeuw die Inuït kennen, de vijftien benamingen voor regen die wij kennen en de uitdrukkingen voor berg-ervaringen die ze in landen-met-bergen hebben. Zoals de Britten met hun 'fellhardness' (wat de Zweden zeggen weet ik niet). Die berggehardheid heeft niks te maken met dat je brullend de berg op rent, niks met alleen de top telt. Nee, met dat soort blindheid heeft het niks van doen. Waar...

Bivak bij Vuonatjviken - schuilhutje Badasjåkkå / 59 km + 800 hm Zo dat was dat. Ik slaak een zucht van verlichting als ik voet aan wal zet tegenover Vuonatjviken. De laatste motorboot-overzet-actie. Kan ik vanaf nu tenminste mijn hele loopdag zelf weer bepalen! De ochtend bestaat uit een klim naar een machtig mooi plateau onder de imposante Riebnesgájsse. De bosbessenstruikjes kleuren al richting rood. Daar rendieren bij, dan kleurt het nog mooier. En ook nog heerlijk loopweer, beetje herfstig, met die frisse kou, een zwak zonnetje piept door de overwegend grijze wolkensluier, geen wind. Het...

schuilhutje Tsielekjåkk - Vuonatjviken/ 50 km + 600 hm Na zo'n hoogtepunt als gisteravond, kan het haast niet anders of ergens moet zich een dieptepunt aandienen. De ochtend verloopt nog prima, heerlijk, weids, bergen dichtbij. Bosbessen onderweg, 'multe' (kruipende braam) nu ook in grote getale en eindelijk een veldje waar ze al wel rijp zijn! Maar er is een verloop in mindset zo over de dag. Richting de middag verschuift het gevoel van wat-ben-ik-lekker-onderweg naar iets dofs, iets mechanisch waarbij je wel beweegt maar zonder innerlijke drive. Absoluut het soort state of mind om te vermijden...

Bivak bij Aktse - schuilhutje Tsielekjåkk / 53 km + 1000 hm Een koud nachtje, twee graden boven nul. Maar toch als een blok geslapen (met twee mutsen op en eigelijk alles aan wat niet loop-vochtig was). De bootovertocht is vrij laat, dus ik kan uitslapen - op zich wel een raar gevoel, ik ben liever vroeg op pad. Eenmaal aan de andere kant van Laitaure, verdwijn ik voor lange tijd het bos in. Heerlijk, zo'n speciale en andere wereld dat dichte bos! Ik pluk soms even een handje bosbessen. Soms opent het bos even, voor een moerasmeertje of een beekje. Dan zijn er steevast diverse (trouwens erg verleidelijke)...

Bivak bij Stora Sjöfallet Mountain Centre- bivak bij Aktse / 45 km + 900 hm De zon schijnt volop, de bergen zien er veelbelovend uit. Hoewel de eerste keer overeind komen uit de bivakzak zo stram en gammel voelt dat ik denk 'dit gaat niet goed komen vandaag', heb ik na een kwartiertje rommelen op kamp alweer hoop en na de eerste vijf minuten even wandelen, voelt alles weer normaal. Rennen dus! Wel weer even doorbijten, want vooralsnog opnieuw een eind saai over de weg. De Kungsleden gaat eigelijk 30 km oostelijker verder en bijna iedereen neemt de bus voor dit stuk - absoluut een aanrader! Mijn...

Bivak bij Guobirjohka - Stora Sjöfallet Mountain Centre / 60 km + 800 hm Vannacht regende het (maar dat leverde geen problemen op) en vanochtendvroeg is het droog, hoewel zwaar bewolkt. Als het halverwege de ochtend dan echt open breekt, zon erbij en flarden blauwe lucht, dan voel ik me zo blij dat ik dit meemaak. Hierbuiten ben. Overgangen in het weer zijn zoveel intenser als er even geen binnen bestaat. Ook wonderlijk hoe mijn benen - en hele lijf - voelen. Vannacht moest ik een keer plassen (opkrabbelen uit ligpositie) en toen deed alles zeer en voelde ontzettend stram. Nu ben ik best soepel....

Abisko - bivak bij Guobirjohka / 64 km + 800 hm De start kon niet mooier: in de zon! Halverwege de ochtend wordt het zelfs tijd voor de korte broek plus kortemouwenshirt. Heerlijk veel berkenbos, dat eerste stuk als ik eenmaal de befaamde Kungsledenpoort onderdoor ben. Die geur, oh die geur! Maar toch klopt er iets niet. Echt helemaal niet. Het is niet stil. Sterker nog: het stikt van de mensen, het lijkt de Kalverstraat wel alleen loopt iedereen de andere kant op dan ik... Tja, de Fjällräven Classis is net deze dagen aan de gang, tweeduizend deelnemers wandelen tussen Nikkaluokta en Abisko....