Corsica’s GR20

Na Vizzavone lijkt een ander soort route begonnen. Slingerpaadjes langs dicht beboste hellingen. Ineens kan ik uren achtereen rennen. Hagedissen - groen, grijs, klein en groot -  schieten haastig voor mijn voeten weg. Met regelmaat passeer ik hele groepen wandelaars. Over en weer volgt gebonjour, waarna de hete stilte van de Corsicaanse middag weer overheerst. Via Capannelle arriveer ik bij Col de Verde. Het loopt inmiddels tegen zevenen. Binnen in het gemoedelijke restaurantje bestel ik zoals gebruikelijk chips en Cola. Even een tienminutenpauze. Bij de open haard staat een oude baas grote...

Het is drukkend warm, het zweet drupt van mijn gezicht al ben ik nog geen vijf minuten onderweg. Maquis, aarde en keien dichtbij. Zee en terracotta daken verder beneden me. Raar gevoel nu echt begonnen te zijn. De drukte van vliegtuig, trein en taxi is voorbij maar de chaos ervan ruist nog na in mijn lijf. Mijn benen dragen me omhoog, mijn rugzakje is licht, maar als je hart niet meewerkt is lichtvoetigheid onmogelijk. Het kost tijd om echt te landen, te aarden. Intussen gewoon maar doorgaan. Landen is luxe, lopen is noodzaak. Mijn stokken tikken op de stenen. Verder nauwelijks geluid. De eerste...

Woensdag vertrek ik naar Corsica. Mijn spullen liggen klaar, de rugzak weegt 4 kilo en hier is de paklijst: paklijst GR20. Die lichte rugzak heeft natuurlijk alles te maken met het zware alpiene terrein, het ultralange lopen, de grote afstanden en het vele stijgen en dalen in veelal technisch terrein. Die lichte rugzak betekent ook een aantal keuzes omtrent de tactiek. Zo heb ik alleen noodproviand mee. In principe koop ik namelijk eten bij een hut, tot aan de volgende hut of die erna. Maar omdat je nooit zeker weet wat en of je er iets krijgt, heb ik een kleine voorraad mee waarmee ik lang vooruit...

Niet de race maar de reis, dat houd ik er nog even in. Half september wil ik een lang gekoesterd plan uitvoeren, namelijk de hele GR20 als solo trailrun afleggen. Dit zal tevens een reportage worden voor Run2Day Magazine. Met minimale rugzak en onderweg in de bivakzak slapend, maar met gebruik making van de hutten voor water en proviand. Corsica heeft al vele jaren mijn hart gestolen. Jaren terug beleefden Frank en ik een winterse versie van de GR20, op sneeuwschoenen, stijgijzers en touw - een helse maar schitterende Haute Route waarbij de supersteile couloirs regelmatig aan touw afgedaald...