Reportages

Niets zo subjectief als de beleving van geluk. Voor mij zijn bergen in elk geval een vaak terugkerende factor. Gek eigenlijk. Gewoon een stapel stenen, zij het altijd weer anders gerangschikt. Ruig, mooi, lelijk, zwaar - ze halen je gevoelens overhoop. Vaak trekken ze me uit m'n comfortzone en realiseer ik me pas dagen erna hoe gaaf het toch misschien wel was. Maar er zijn ook momenten, er zijn ook plekken - dat alles om je heen zich open vouwt, laat lezen als een boek dat je nooit meer weg wilt leggen. Vandaag is zo'n dag. Rondane is zo'n gebied.

Het was in het land van de Ronde Bergen dat Henrik Ibsen zijn toneelstuk over Peer Gynt bedacht. Rondane met zijn 580 vierkante km en zijn 10 toppen boven de 2000 m is inmiddels een nationaal park. Al sinds 1962. Het eerste van Noorwegen. Eenderde van dit berggebied ligt in de alpiene zone en dat zie je. Berken kronkelen weliswaar nog welig langs het pad richting Peer Gynthytta, maar dat duurt niet lang meer. Boven de 1400 m wil hier alleen nog kortsmos groeien. Kun je saai noemen. Monotoon. Maar liever noem ik het een uitdaging. Om karigheid te omarmen. Om stilte in al zijn nuances te beluisteren....

Volgende week ga ik in m'n eentje voor Op Pad een mooie trektocht in Rondane maken. Wildkamperen, hutten, tweeduizenders, watervallen en stenen, véél stenen. Stenen in alle vormen en maten. Oude stenen. Brokjes historie die me misschien het lopen zullen bemoeilijken maar die me de dimensies van de bergen - wat is oud als we het over miljoenen jaren hebben? - zullen bij brengen. WAT GAAT MEE DEZE KEER?   Buitenlagen van Bergans: Waterdicht, ademend jack & broek (Airojohka Jacket & Cecilie Pants, beiden van Dermizax-materiaal). Een dunne windstopper (Microlight Jacket). Een donsje...

We willen op de traditionele, langzame manier leren onze eigen ski's te maken - maar kun je daarop dan ook een echte skitour maken? Dit wordt een artikel in National Geographic Traveler (publicatie winter '15-'16).   Bekijk de video van het ski's maken - en de tocht die erop volgt:

Niet de race maar de reis, dat houd ik er nog even in. Half september wil ik een lang gekoesterd plan uitvoeren, namelijk de hele GR20 als solo trailrun afleggen. Dit zal tevens een reportage worden voor Run2Day Magazine. Met minimale rugzak en onderweg in de bivakzak slapend, maar met gebruik making van de hutten voor water en proviand. Corsica heeft al vele jaren mijn hart gestolen. Jaren terug beleefden Frank en ik een winterse versie van de GR20, op sneeuwschoenen, stijgijzers en touw - een helse maar schitterende Haute Route waarbij de supersteile couloirs regelmatig aan touw afgedaald...

Heb jij dat nou ook wel eens? Dat je in een besneeuwd bos staat, om je heen kijkt en denkt: hé, ik zie een ski! Want bomen zijn (als je er even voor gaat zitten) toch feitelijk de voorloper van de ski - dat weten ze in het Noorse Morgedal in Telemark als geen ander want de oervader van de houten ski's, Söndre Norheim, oefende daar zijn fameuze sprongen vanaf de besneeuwde boerendaken. Samen met Frank ga ik daar in Morgedal vanaf 26 januari dan ook leren om zelf houten ski's te maken. "Kun je ook gewoon kopen hoor, in de winkel hebben ze van die mooie lichte, carbon heet dat!", merkte een...

In de herfst zwierven we per kano door het Zweedse Rogen. Afstand afleggen was van zwaar ondergeschikt belang, de nadruk lag nu eens op 'er gewoon zijn'... Natuurreservaat Rogen bestaat overwegend uit een aaneenschakeling van kleine meertjes en veel bos (prachtig oude grove dennen), waar de vele (meestal korte) overdraagpaden echt schreeuwen om het gebruik van zo'n lichte Ally vouwkano. Het grote Rogenmeer is windgevoelig. Je mag er wild kamperen, ook zijn er enkele hutten en windshelters. Tegenwoordig mag niet meer op houtvuur gestookt worden, tenzij bij de windshelters op gereguleerde stookplaatsen....

De 450 km lange Kungsleden (Abisko-Hemavan) is als ultra-run met bivaks onderweg, behalve intens en zwaar, boven alles een ongelofelijk magische natuurbeleving. Zie ook het blog over de Kungsleden Solo ultra-run. Vanaf 18 september 2014 is deze reportage te lezen in Runner's World. Onderaan de foto's staat de videoclip die ik van deze reis maakte.

RENNEN ZONDER HAAST Het plan was om in pakweg een week de 450 km lange Kungsleden dwars door de Zweedse natuur te rennen en onderweg te bivakkeren. Dat is gelukt. Weliswaar in 8 dagen, maar dat is inclusief in totaal 11 uur wachten ivm de boot-overtochten. Mijn motto daarbij was 'rennen zonder haast'. Nogal een tegenstrijdige gedachte als je er toch liever één dan twee weken over wilt doen. Zorgt voor de nodige spanning onderweg, omdat je enerzijds mentaal alle gestress en gehaast wilt loslaten, maar anderzijds vol overgave aan een ambitieus plan wilt werken. Zo'n ogenschijnlijke tegenstelling...

Een micro-avontuur is niks nieuws en ook zou het helemaal niet bijzonder moeten zijn. Je pakt namelijk gewoon wat spullen (en je laat vooral veel thuis), je trekt ergens dichtbij de natuur in en er gaat en wereld voor je open! Bijvoorbeeld zwemmend door De Wieden. Een verrassend perspectief! Lees eind september de reportage in Op Pad.