Zweefmomentje

Sponsors: Visit Sweden  |  Mud Sweat Trails  |  Bergans
  • 15 mei 2014

Met nog zo’n 3 maanden te gaan, begon het vele, lange trainen ineens een aanzienlijk inwendig gezucht op te leveren. Dat kun je soms hebben. Hoort erbij. Gewoon doorgaan, adviseerde ik mijzelf, tenslotte heb je fysiek nergens last van. Toch rinkelende ergens diep van binnen heel zacht een alarmbelletje. Af en toe wat frisse tegenzin, dat mag, kwestie van discipline – maar te vaak, dan klopt er iets niet. Het moet tenslotte boven alles wel gewoon plezier opleveren!

En ja hoor, daar kwamen ze. De twijfels. Met z’n allen tegelijk. Maakte ik niet veel te veel kilometers? De Kungsleden zou toch geen 1,5 maand duren zoals mijn doorkruising van Groot-Brittannië? Trainen voor een  topprestatie van 1 week is toch heel wat anders dan voor 6 weken? Moest ik echt doorgaan met 40km om de dag en straks opschroeven naar 50, 60?! Waar haal ik al die tijd vandaan? Begon mijn werk niet te lijden onder al die uren rennen? Om maar niet te spreken van mijn huisgenootjes… Of was het gewoon luiheid? Deed ik misschien eigenlijk te weinig?

Tijd voor een extern advies! Zoiets doe ik zelden want lastige vragen zelf oplossen, daar word je groot en sterk van, zei mijn oma altijd (en oma’s hebben vaak gelijk). Toch is zo af en toe je oor te luister leggen bij een ander niet verkeerd, daar word je vast een heel klein beetje beter mens van, zeg ik dan zelf maar (oma kan het niet meer doen). De grote kunst is, tussen alle meningen en deskundigen, de (voor jou) juiste eruit weten te kiezen. Anders word je gek van alle raad en tegengestelde adviezen. Geen twijfel wie dat in deze zou worden! Trainer Mark de Boer natuurlijk, in zijn visie omtrent ultra(trail)lopen heb ik groot vertrouwen en hij kent mij (en mijn plannen).

Wat een opluchting als een ander dan jijzelf ineens onomwonden verwoordt wat jezelf allang wilde maar niet durfde: ‘ga deze maand mei maar eens rustig aan doen, pak het in juni en juli weer stevig op, dat is met al deze voorbereiding mooi genoeg!’ Grappig (maar soms ook gevaarlijk) dat ‘wij’ ultralopers zo ‘goed’ zijn in maar doorgaan en keer op keer ontdekken dat op de juiste momenten terugschakelen minstens zo’n kunst is…

De druk er nu dus even af. Kiezen voor kortere trainingen, lekker in de heuvels, geen strak schema, een beetje op gevoel gaan wanneer ik wil (en kan). Fototoestel weer mee. Zo simpel kan het zijn. Het knopje om daar-van-binnen en het zweten voelt ineens weer als zweven.

1 Comment on Zweefmomentje

  • matthieu zegt:
    15 mei 2014 om 20:13 uur

    mooi dat je weer zweef. Goed om weer gewoon te genieten. En voor ons als gewone ultralopers ook goed om te lezen dat zelfs een ervaren loper als jij met zulke twijfels te maken heeft.

    Beantwoorden

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht