De baasjes pakken de kano in, ik sjok er alle keren achter aan want tegenwoordig word ik niet zo vaak meer uitgelaten. Het is òf hele einden lopen (en dan hetzelfde stuk meerdere keren) òf hele einden varen. Dus pak ik elk beetje beweging! Wel tof. Dag 20. Denk dat ik misschien net zoveel lemmingen en muizen gegeten heb (en als de baas niet kijkt, neem ik er ook een rendierkeuteltje bij).
We varen een heel groot meer over. Baas Frank zegt dat hij nooit eerder in een open kano een oversteek van 3 km maakte. Ik vind het eng, al zijn de golven niet zo hoog als toen die andere keer. Ik piep een beetje want de oever is zo ver weg. Maar ik heb zeehondenbenen en dat wil ik de baasjes laten zien. Als zij het kunnen, kan ik het ook.
Dan mag ik uit de kano springen, de bazen pakken alles weer uit en ondertussen heb ik het razend druk met horzels van mijn lijf houden. Ik bloed een beetje op mijn neus. Krijg ze niet altijd te pakken. Na 300 horzels komt er een auto en daar gaan we in, en de kano mag ook mee.
Als ik uit de warme auto spring zijn we bij een houten huisje. Dat is heerlijk: je hebt er een zacht kleedje. Daar wil ik best lekker lang op tukken. Ik vind de avonturen héérlijk maar ik mis mijn middagslaapjes. En hierbinnen zijn geen horzels. Ik krijg ineens extra snaai uit een HELE grote doos. Daar zit ook bazen- eten in, voor overmorgen, als we stroomaf de Piteälv gaan varen. De bazen ruiken ineens heel anders, naar zeep enzo. Baas Frank heeft ook ineens geen vacht meer op zijn snuit. Ik word ineens weer uitgelaten.
Overmorgen dus, dag 22, brengt die auto ons omhoog de bergen boven Sulitjelma in. Baas zegt dat die mevrouw-van-vroeger hier ook een auto-shuttle had. Dan starten we op Låmivatnet. Daarna 2 weken wilderniswildwater. Zonder internetdekking denkt baas Jolanda, dus als jullie heel lang niks horen, maak je dan niet ongerust. Ik let wel op haar. En op baas Frank natuurlijk. Ik houd alles in de gaten. Dat is het allermooiste. Dat ik belangrijk ben voor baasje. Dat ik ertoe doe.
Laat een reactie achter
Velden met een * zijn verplicht
Kippenvel!! En het liefst zou ik je nu een hondenknuffel willen geven. Diep geraakt door je verhaal Jolanda, dank je wel. Kus voor Herschel en baasjes.
Kat