Dag 6 – Rust

Gisteravond een wereldstek gevonden in een beekdalletje bij Longpeak (circa 5 km ten zuiden van Hartland Point), na opnieuw een stralend mooie dag waarin ik behalve veel gelopen, ook om de 2 uur de benen even rust gaf, soms zomaar om me heen kijkend over zee, maar ook met een vers gezet bakkie koffie, met scones in het drukke Bude (zoveel mensen opeens…), prachtige grillige kustroute, op & neer en op & neer zo weer 1500-2000 hoogtemeters erbij, tegen vijf uur compleet leeg, toen maar vast potje (puree met Bifi) gekookt, daarna weer helemaal ‘fris’ en nog stukkie door in het mooiste avondlicht zonder ook maar een zuchtje wind.

De kustroute na Hartland Point, vanochtend vroeg, was tammer maar het schoot daardoor zomaar wel hard op. Inmiddels ben ik niet meer in Cornwall maar in Devon.

De hele South West Coast Trail loopt over 1000 km tussen Poole en Minehead en is daarmee de langste LAW van GB. Mede dankzij smokkelaars en wrak-plunderaars ontstaan of eigenlijk door de 18e eeuwse politie die zo dicht mogelijk langs de kliffen patrouilleerde. Het was namelijk verboden je binnen 5 mijl van de kust te bevinden. Gelukkig is die wet in 1825 afgeschaft!

Na 5 uur rennen (incl. halverwege een papje koken) voert de route dwars door Clovelly. Te mooi om waar te zijn, dit vervolg: het ‘toeval’ wil namelijk dat ik de New Inn passeer waar een bordje hangt met ‘room 15 pound’. Dat feit gecombineerd met het vroege tijdstip (11 u. m.a.w. dan heb je nog wat aan je dag), het kneuterig lieve dorpje zelf en het feit dat er een winkeltje (eten!) plus diverse Tearooms zijn, dat alles gaf de doorslag. Hier zou mijn rustdag (halve) plaats gaan vinden. Volgens plan zou ik wekelijks een rustdag houden en de vrijheid ineens te besluiten dat die hier en nu gaat zijn, is ongehoord zalig. Juist nu alles heerlijk voelt (gek genoeg beginnen benen en rest van het lijf zich steeds beter te voelen) is dat een kadootje.