SONG OF THE SEA / 06. NEDERNIEMANDSLAND

Onmiskenbaar: de verschijnselen worden almaar ernstiger. En ik weet: ik ben de enige niet. Maar toch. PTB. Sinds Corsica lijd ik aan Post Trip Blues. Ook wel bekend als het Gekooide Trekvogel Syndroom. 

De mij bekende remedie daartegen is een volgende zwerftocht uitpluizen. En uitvoeren. 

Oh, dat verlangen naar wildernisbeleving. Naar ijzige kou en je daar dan toch comfortabel ‘staande’ in houden. Naar onderdompeling in de natuur en volle focus. Naar met een vermoeid lijf aan het eind van de dag je tentje in kruipen, dusdanig stram dat zich de gedachte aandient van ‘morgen blijf ik mooi de hele dag in m’n slaapzak liggen!’ Naar het jubelgevoel zodra dan de volgende ochtend het daglicht voorzichtig terugkeert en het hart zonder tegensputteren verkiest om weer verder te zwerven. Naar de onbeschrijflijke voldoening van het onderweg zijn, zonder gebaand pad, met luisterend oor en een zee van tijd. Naar die andere, zoveel ruimere tijdsbeleving waardoor soms – als een soort extra bonus – dat gevoel ontstaat ‘in de droomkamer’ beland te zijn – althans, zo ben ik het gaan noemen – een almaar uitdijende binnenruimte waarin creatieve invalshoeken ongevraagd opborrelen.

Dit alles ontstaat niet bij een dagtocht. Daarom is het belangrijk langere tochten te ondernemen. Geen 30 seconden adrenaline ‘avonturen’, maar wekenlange trips. Die om focus vragen, om voorbereiding, training en ervaring. Maar bovenal om opgaan in de natuur. 

Het duurt bij mij namelijk altijd, eer ik het impulsencircus van me afgeschud heb. Tijdens een dagtocht neem ik daarom minder goed waar, ervaar ik maar een fractie van de signalen rondom. Toch een vage vorm van vertroebeling. En die raak ik pas echt goed kwijt wanneer ik wekenlang onderweg ben, op eigen kracht en – deze keer – alleen. 

De Zweedse winterwildernis zit er nu even niet in (alweer een uitgewerkt plan de la in), een fijne reis met Herschel ook niet meer, maar er is altijd een Plan B. Natuur is immers overal. Dus zal ik niet langer in de Nederland-is-saai-en-overvol-val trappen. Want ook dichtbij blijft natuur het web waarvan we deel uitmaken. “It is not the size of the wilderness that is important. It is the quality of the involvement with it that makes the difference.” (Tom Brown in ‘Nature observation and tracking’)

Vandaar NederNiemandsLand. Mijn zwerftocht per kajak door winters Nederland. Grenzeloos binnen de grenzen. “Kajakken in de winter? Is dat niet rete-koud dan? Hoe gek moet je zijn?!” Het zal niet de eerste keer deze afgelopen weken zijn, dat me een dergelijk soort vraag gesteld is. Aanvankelijk begon ik braaf te antwoorden over ‘juiste kleding’ enzo, maar steeds vaker tegenwoordig denk ik: jongens, het is andersom, dit weerhoudt me ervan gek te worden.

Winterwaterdroom

NederNiemandsLand: 

… omdat het weer een stapje dichter naar die grote kajaktocht op Groenland belooft te worden, een nieuwe regel aan mijn steeds langer wordende lied van de zee. 

… omdat we altijd een keus hebben: “aandacht besteden aan wat we zijn verloren, of aandacht besteden aan wat we nog hebben.” Psychologe Dr. Edith Eger schrijft in ‘De Keuze – Leven in vrijheid’: “Ieder van ons zit op een bepaalde manier geestelijk gevangen, en het is essentieel om te beseffen dat we naast het feit dat we kunnen optreden als onze eigen gevangenisbewaarders, ook onze eigen bevrijders kunnen zijn.” Haar woorden hebben voor mij extra kracht omdat Edith Eger niet een willekeurige dame is die zich al wellnessend in luxe baadt, maar een mens die Auschwitz en Mauthausen heeft overleefd – als een van de weinigen.

… omdat er van die plannen zijn die zachtjes blijven resoneren. Plannen waarvan je zegt dat je ze altijd nog eens zult doen. Stof die plannen af, pluis ze uit, neem ze onder de arm, slinger ze rond het hart, praat er niet langer over maar GA OP WEG!

NederNiemandsLand. Een uitdagend, zelfbedacht avontuur, dat de komende weken op me wacht, te beginnen bij morgenochtend. Dan schuif ik namelijk mijn kajak (vol wildkampeerspulletjes, camera’s, (teken)pen, papier en proviand) bij Arnhem de IJssel in. 

NB. Ik wil tijdens mijn waterige omzwervingen een beknopt blog bijhouden, omdat tekst & beeld toch mijn instrumenten-om-dit-lied-van-de-zee-te-zingen zijn, maar ik zal niets van internet tot me nemen tijdens deze tijdreis – slechts mijn blog uploaden, niets downloaden, lezen of beantwoorden. (Dat bewaar ik tot ik weer thuis ben.)

Dé remedie tegen Post Trip Blues: een nieuwe zwerftocht uitpluizen… Dat begint dichtbij, van binnen.

10 Comments on SONG OF THE SEA / 06. NEDERNIEMANDSLAND

  • Patrick zegt:
    7 januari 2021 om 15:46 uur

    Kajakken in de winter is niet gek… Helaas mijn meerdaagse trip even moeten uitstellen vanwege een positieve Corona-test.

    Geniet ervan en behouden vaart!

    Beantwoorden

  • Dorothé zegt:
    8 januari 2021 om 09:17 uur

    Ben benieuwd waar je allemaal terecht komt. Hier liggen de kayaks inde winter uit te rusten. Ik mis de rust op het water wel maar ben te bang om om te slaan.

    Beantwoorden

    • Anne-Mieke Huisman zegt:
      8 januari 2021 om 09:36 uur

      Zelf omsloten door kwetsbare zieke mensen die zorg en training behoeven, voel ik door ht lezen van je mooie woorden ijzige lucht vol zuurstof langskomen. Mooie treffers met dieren in hun en daarmee jouw modus gewenst. Het ga je goed.

      Beantwoorden

  • Daniela zegt:
    8 januari 2021 om 17:36 uur

    Heeeerlijk… geniet ervan en laat mij ook n beetje meegenieten.
    Ik probeer de komende 2 dagen ook mezelf onder te dompelen in de natuur doir ern 2-daagse wandeltocht met wildkamperen onderweg. Ik zie wat op tegen de kou masr wert, eenmaal onderweg is het alleen nog genieten van het feit dat er niets tussen mij en de natuur in zit.

    Beantwoorden

  • Ludmilla zegt:
    9 januari 2021 om 01:22 uur

    Een prachtidee!! De ware avonturiersgeest valt immers niet te kooien! Die zijn veel te creatief om zich te laten kisten. Wat heb je het weer mooi beschreven. Inspirerend!! Ik verheug me op je verhalen.

    Beantwoorden

  • Ton zegt:
    9 januari 2021 om 10:52 uur

    Vergeet vanuit Duitsland de Berkel en de vecht niet. Ook de Regge leent zich uitstekend voor winterkampeertochten.

    Beantwoorden

  • Harry Kayser zegt:
    11 januari 2021 om 13:33 uur

    Heb helaas geen kano/kajak meer. Woon nochtans vlakbij de rivier de Dijle (tussen Leuven en Mechelen).
    In plaats van varen dan maar mijn 10.000+ stappen doen langs de Dijle en het natuurpunt Broekelei.

    Beantwoorden

  • Ko en Jeannette zegt:
    11 januari 2021 om 17:45 uur

    Jolanda we reizen graag met je mee. Laat ons de pareltjes zien van ons eigen mooie Nederland. Veel plezier en succes met je tocht.

    Beantwoorden

  • Sieto zegt:
    13 januari 2021 om 00:00 uur

    Dag Jolanda, Wat een super idee van je! En erg mooi verwoord. Deed me een beetje denken aan een eigen kayak avontuur op de Vecht. In 6 dagen van Schöppingen (DE) naar huis (Steenwijk). Ontzettend veel stuwen onderweg, dus constant eruit en weer erin …én 6 dagen Regen regen en nog eens regen. “het gevecht met de Vecht” noemde ik het. Inmiddels al weer lang geleden maar het blijft me altijd bij…Geweldig mooi was het, ook al begrepen slechts weinigen dit.
    Jouw IJssel avontuur is een welkome afwisseling in deze rare tijden, en maakt weer veel los, Bedankt!!

    Beantwoorden

  • Linda zegt:
    18 januari 2021 om 09:29 uur

    Safe trip…en veel jubel momenten !

    Beantwoorden

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht