Dankjewel Gerda, voor je fijne en oprechte woorden. Jij – en jullie – ook: blijf gezond!
Soms heb je even nodig om de volle impact van een reis tot je door te laten dringen.
Als het onderweg-zijn nog in volle gang is, ben je vooral bezig met ‘zijn’. Dan is er vaak die aangenaam smalle focus, als een 2000-lumen-hoofdlamp volcontinu gericht op het nu. Een lichtbundel die naarmate het eindpunt van de reis nadert, toch ineens begint te flikkeren. Dan wordt duidelijk dat dit nieuwe en meteen zo dierbare dagelijks leven – van kajaks in- en uitpakken, van meebewegen met wind en zee, van urenlange stilte en van zoeken naar plekjes op het land om die stilte voort te zetten – dat dit ritme abrupt eindigen gaat. Want abrupt is het. Altijd.
Thuis zijn Frank en ik nog dagen bezig om de zee uit onze spullen te verwijderen: de kajaks moeten schoongespoeld, gedroogd en weer opgevouwen, zelfs op onze slaapmatten glinsteren zoutkristallen en ergens doet het pijn de zee zo grondig weg te boenen. Pijn van de zoete soort, dat wel, zo eentje die je koestert.
Aanvankelijk voelde onze keus voor een zeereis langs Corsica als ‘second-best’. Want wat werkelijk voor september gepland stond – zeekajakcursus Anglesey in Wales en daarna zelfstandig tochten maken langs de Schotse kust – daar kon op het laatste moment vanwege Corona-aanscherpingen een streep door. En hoewel ik geregeld grote moeite had met de immense overgangen tussen op zee zijn in de weidse ruimte en aan land in toeristische chaos terecht komen, toch was deze zeereis een alles omvattende ervaring waarvan de impact nog altijd na deint.
Dat je je willens en wetens begeeft in omstandigheden die je – al doe je nog zo hard je best – nooit geheel kunt overzien, dat je bereid bent huis en haard ervoor te verlaten, jezelf een nieuw levensritme aan meet, intens en puur – zulke dingen laten sporen na. Iedereen die overgave gecombineerd heeft met in-de-natuur-zijn, wéét dat. Het kruipt in je ziel. Aanvankelijk maakt het je voldaan: pfff, weer thuis, lekker opladen, terugblikken. Maar al snel sluipt de onrust erdoorheen: het was zo gaaf, wanneer weer en waar?
Met alle aanwezige en nog komende reisbeperkingen stapelen mijn plannen zich als dromen op en vooralsnog reserveer ik voor elk daarvan tijd in de toekomst, dat geeft in elk geval enige rust. Intussen zoek ik hier thuis de vrijheid van het zwerven door natuur vooral in mijn kajak. Nu zowel het meer als de zee grotendeels verlaten zijn, is het ook daar adembenemend stil. En mooi. Alleen is een paar uur nooit te vergelijken met een paar weken. Dat is wat Corsica zo onvergetelijk maakte.
Een greep uit de foto’s vind je hier.
Dankjewel Gerda, voor je fijne en oprechte woorden. Jij – en jullie – ook: blijf gezond!
Jouw indrukken zijn voor mij zo herkenbaar Jolanda
Bedankt!
Prachtig!!
Ik mis Corsica, ik mis de bergen…
Jullie reis en film laten mij genieten alsof ik het zelf beleef.
Dankjewel Sylvia. Ja, Corsica is bijzonder. Houd het vlammetje levend 😉
Wat een heerlijke tocht, prachtige beelden, van het door ons geliefde Corsica. En je mooie poëtische teksten zijn heerlijk om naar te luisteren. De route Ajaccio-Porto Vecchio moet ook prachtig zijn.
Iets heel anders: welke merk/type tent hadden jullie mee?
Dankjewel, Gerhard, voor je positieve woorden. Ja, wij keken ook verlangend naar het stuk kaart vanaf Ajaccio tot zeker Porto Vecchio, het is dat het Bft 7-8 werd voor langere tijd toen we in Ajaccio aankwamen, anders was de verleiding te groot geweest! Nou ja, nu is er nog een mooie reden (alsof je die nodig hebt voor Corsica…;-)…) om terug te gaan!
Wat tentje betreft, wij zijn meestal of van de tunneltentjes of van de tipi’s maar dit keer wilden we bewust een freestanding tentje, zodat je ook op bv rots goed uit de voeten kan en zodat je je zandharingen soms ook niet hoeft te gebruiken (als het nauwelijks waait). We hadden de Reinsfjell 3pers. van Helsport.
Hallo Jolanda en Frank ,
prachtige foto,s en video van Corsica.
Ik hoop dat het ooit weer een keer te zien is bij Mondaivisueel in Houten.
of in Haarlem.
wij doen ook aan zeekayakken , heel mooi is ook HVAR Kroatie
groetjes Marjon en Tjeerd
Velden met een * zijn verplicht
Hallo Jolanda en Frank,
Bedankt! Weer een prachtig verhaal en video. Ik geniet telkens weer van jullie berichten van belevingen.
Het is ergens diep in me alsof ik dan met jullie mee mag, wat me enorm veel plezier geeft.
Zeker nu zo in de corona tijd is het een genieten. Wat een belevingen! GRANDIOOS!!!
Ik kan me niet indenken wat het met jullie doet, telkens weer, dat opzoeken waar ik het lef en de energie niet voor heb. Soms ben ik jaloers, maar wel in positieve zin, laat dat duidelijk zijn.
Ik kijk uit naar jullie volgend verhaal. Hou het gezond!
Liefs,
Gerda