Dag 40 – Het verhaal achter de lege Highlands

Glen Quoich is langgerekt en leeg, zover het oog reikt: veen, rots, rivier. Edelherten, soms een schaap, een enkele wandelaar, meer leven is er niet te zien. Nouja, in sommige glens of baaien kom je nog wat steenhopen tegen, de restanten van vroegere bewoning. Maar overwegend is het leeg in de Highlands van noordwest Schotland. En ik vind dat mooi, mede daarom dwaal ik hier graag. Toch is het schokkend als je dan te horen krijgt dat die mooie dalen niet zozeer leeg dan wel geleegd zijn (mij werd dat jaren terug op Skye door een local verteld, waarna ik erover ben gaan lezen).

De Clearances vormen een niet zo fraai stukje historie waarbij de Highlandbewoners, meestal arme pachtboeren, ook wel crofters genoemd, van hun huis en grond verdreven werden door rijke landlords om plaats te maken voor schapen (die brachten meer geld op). Tussen 1831 en 1832 alleen al zijn 120.000 Highlanders al dan niet met geweld verdreven van hun woonplek. Sommigen kregen de overtocht naar Canada betaald van hun landlord, anderen (die weigerden te vertrekken) zagen hun steenhut letterlijk in rook opgaan.

Hier zo te lopen, door die lege glens met af en toe een ingestortte steenhut, van ‘bealach’ naar ‘bealach’ (bergpas), blijft fantastisch maar krijgt een extra dimensie door die wetenschap van wat hier gebeurd is.

En nog altijd is het extreem dun bevolkt, ‘s winters is hartje Knoydart onbewoond. En Sutherland, nog noordwestelijker van hier, daar woont 7 man per vierkante mile!

“The Highlands were a part of the UK where the reach of the law was physically limited” schrijft Griff Rhys Jones in ‘Mountains, exploring Britains high places’. Exact zo voelt het nu nog. Niemand weet precies waar ik ben. Ik ben grotendeels buiten mobielbereik. Om ergens te komen moet ik wel lopen, en snel gaat dat niet, dwars door het veen, door de rivieren, over de bergpassen, langs de edelherten. Dat doet iets met je. Iets onmisbaar waardevols.

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht