Hoi Ineke, mijn ervaring is dat idioten keihard bestaan (ik ben ooit op mijn 18e ontsnapt aan een verkrachter, ik had geluk, omdat ik uiteindelijk weg kon rennen en me in het water van een nabij gelegen meer kon ‘verstoppen’… ) en ik houd er ook terdege rekening mee dat ik zo-iemand anytime tegen kan komen. (Daarom wild-kampeer ik ook nooit langs paden of in het zicht; tijdens mijn RunWild tocht door GB heb ik om die reden mijn bivakplekken nooit gecommuniceerd).
De eerste jaren na die ‘ontmoeting’ was ik in mijn eentje ontzettend bang in de natuur, durfde alleen nog maar te rennen in drukke straten. Maar geleidelijk ontdekte ik dat hij mij zo pas écht heel veel had afgenomen… Daarom ben ik gaan beseffen dat een zekere angst goed is (het weerhoudt me hopelijk van domme dingen doen) maar dat angst die mij weerhoudt om datgene te doen wat ik met hart en ziel wíl doen, dat dat geen goede angst is maar een belemmering. Mijn ervaring is: hoe verder van de bewoonde wereld af (geen parkeerplaats in de buurt, geen straten of wegen) hoe minder kans op ‘idioten’. Zij blijken zich bij voorkeur niet ergens te begeven waar je eerst veel moeite voor moet doen om er te komen… 🙂
- Over mij
- Jolanda’s blog
- De reizen in foto’s
- Outdoorfilms
- Boeken
- Multimediapresentaties
- Wildernis-fotografie-reizen
- Contact
Een heel gezond 2014 en veel buiten plezier voor jullie. ! Kunnen wij weer genieten vh buiten gebeuren. Ik kayak en wandel veel alleen maar ik heb een paar maal een vervelende kerel in he tbos gehad. Niets gebeurd ben snel ergens anders gaan lopen waar ik toevallig mensen zag. Dit weerhoud mij wel om op pad te gaan. Hoe is jouw ervaring hiermee.