Vertrekpijn

Mijn grote slee (een Fjellpulken Expedition Xplorer) staat ingepakt, twee groene legerduffels ernaast. Deze tijd van naderend vertrek laat zich het best omschrijven met een nieuw woord. “Eufancholie”, als een mengeling van euforie en melancholie. Ik kwam het tegen in het ontroerend mooie boek ‘Hard land’ van Benedict Wells. “Aan de ene kant barst je haast van geluk en op hetzelfde moment ben je melancholiek omdat je weet dat dit thuismoment straks voorbij is.” 

Twee maanden hoog-arctische natuur, sledehonden, poollicht, natuur-onder-dompeling, ultieme vrijheid om steeds opnieuw te kiezen waar het tentje komt te staan. Op zoek naar historische sporen van de Sirius patrouille. Nieuwsgierig naar dat kleine dorpje met pakweg 350 Groenlanders aan de rand van Zoveel Arctische Natuur. Met de dichtstbijzijnde permanente bewoning zo’n 800 km zuidelijker, in Tasiilaq en Kulusuk. En ten noorden alleen nog Daneborg (de hoofdbasis van de Sirius), een paar weerstations en een reeks jachthutjes, de een meer vervallen dan de ander. Aan de rand van wat tegenwoordig het grootste nationale park ter wereld genoemd wordt. Noordoost Groenland. 

Daar in alle rust met ‘mijn’ leenhuskies door dat majestueuze landschap voortglijden. Een ander leefritme. Volgens andere wetten en met andere perspectieven. Ja, de gedachte daaraan maakt me intens gelukkig. En tegelijk is daar – onvermijdelijk en inmiddels overbekend – het naderend vertrek. Omdat Frank dit keer besloten heeft niet mee te gaan (hij zit net in de eindfase van zijn vierde Tom Brandt-thriller) voelt de thuisdrempel als een hele hoge. Er zijn momenten dat ik me afvraag of het ‘offer’ van zo lang niet samen zijn, dat alles wel waard is. Dan slaat de angst toe. De duizend wat-als dingen. Er kan zoveel misgaan, tegenwoordig alleen al op de reis ernaartoe. 

Frank is degene die mij dan weer moed inpraat. Wat mij weer extra doet beseffen wat een fantastisch geluk dit leven met hem samen is. Waardoor de vicieuze vertrekcirkel weer rond is. Maar misschien is dit wel helemaal goed zo. Is vertrekpijn onlosmakelijk verbonden met op reis gaan, met een dierbare thuisplek. Ik lees en herlees de woorden van hoogleraar moleculaire biologie, Pierre Capel. In zijn boek ‘Het emotionele DNA’ schrijft hij: “Maar laat eerst al je zekerheden los, want de angst voor onzekerheid is de bron van vooroordelen. De hang naar zekerheid levert niets anders op dan een ongefundeerde vertroebeling van de werkelijkheid. Zonder zekerheden en vooroordelen wordt alles mooi en helder.” Niet zo makkelijk – voor niemand in deze tijd van leven. Maar net als Franks steun en vertrouwen, wel een drijfveer. Net als die alles omvattende drang om wilde natuur een grote plek in mijn leven te geven.

Op 70 graden noorderbreedte ligt Ittoqqortoormiit, aan de voet van Liverpool Land: een schiereiland vol gletsjers en nunataks die met hun scherpe pieken pakweg 1000 m boven het zeeijs uitsteken. Met aan de oostkant de immense Groenlandzee en aan de westzijde een smal, langgerekt fjord, Hurry Inlet. Daarachter rijst dan weer een compleet ander landschap op, Jameson Land: een rij machtige tafelbergen, vrijgekomen toen de Groenlandse ijskap zich terug begon te trekken, ver voor onze jaartelling. Pas z’n 300 km landinwaarts, richting westen dus, bevindt zich de huidige rand van de Groenlandse ijskap die nog altijd 80% van heel Groenland bedekt. Anders dan het westelijke randje van die ijskap, is de oostelijke kant pas veel later ‘ontdekt’. Nog maar zo’n 125 jaar geleden. Je kon er simpelweg niet komen. Teveel ijs.

Ittoqqortoormiit in de herfst (fotobron internet)

Zo’n plek – waar we ‘onze moderne stempel’ nog niet metersdik gedrukt hebben – daar verlang ik naar. Zeker in deze tijd. Al blijft het dubbel dat ik me eerst door massa’s mensen, dagen drukte en lagen luxe heen moet werken om er überhaupt te komen… Over een week, op 2 januari, vertrek ik – gesteld er komt geen corona-kink-in-de-kabel. Eerst naar Reykjavik. Dan de volgende dag een binnenlandse vlucht over het dierbare IJsland naar Akureyri. Daar even pas op de plaats: mooie plek, rust in de reis en bovendien de volgende verplichte coronatest. Dan op 5 januari, met almaar kleinere vliegtuigen, daadwerkelijk naar Groenland. Naar Nerlerit Inaat, 45 km ten noordwesten van Ittoqqortoormiit aan het Hurry Inlet. Dat is geen dorp, maar slechts de dichtstbijzijnde geschikte landingsplek. 

Ittoq in wintertijd
(fotobron internet)

Ittoq is ’s winters namelijk uitsluitend bereikbaar per hondenslee of helikopter. En omdat ik niet kan wachten tot ik ‘mijn eigen’ leenhonden ga zien, kies ik voor de heli. Als ook de weergoden meewerken, ben ik ergens in de loop van die middag op 5 januari écht in Ittoq… En, anders dan eerder in mijn leven, wil ik eerst eens een hele week ‘landen’ in het dorp. Vroeger was ik de volgende dag gelijk vertrokken, de bergen in. Maar nu – en dat schrijf ik met milde trots – verkies ik het eerst-nog-wat-langer-rondkijken, het geleidelijke opnemen van alles-wat-zo-anders-zal-zijn, het poollicht waar ik toch ook weer aan zal moeten wennen (de zon komt daar pas begin februari serieus zichtbaar boven de horizon!), het mensen ontmoeten (en eindelijk mijn zelf-aangeleerde-brabbel-Groenlands uitproberen en waar ik vastloop, over naar het eveneens aangeleerde Deens schakelen). Ik ga mezelf tijd geven om aan de twee leen-honden te wennen, door er dagelijks korte tochtjes mee te maken in die eerste week (niet alleen om elkaar te leren kennen, maar ook om uit te proberen hoe dat dan met mijn slee gaat, waarop ik een (reeds vooruitgestuurde) grote rem-beugel achterop ga monteren). Er is 1 gasten-accommodatie in Ittoq en daar verblijf ik dan, met uitzondering van ergens halverwege die eerste week: dan heb ik een 2-daagse try-out gepland, met de honden en alle spullen. Om ook m’n aangeschafte ijsbeeralarm eerst eens uit te proberen en in alle rust met mijn gehuurde jachtgeweer te oefenen. (Mee als allerlaatste noodredmiddel.)

De heli boven (een ‘s zomers) Hurry Inlet (fotobron internet)

Dit alles zal dan naar ik verwacht, extra vleugels geven om rond 12 januari voor een kleine 3 weken het dorpje met zijn huizen, kachels en winkel (enkelvoud!) de rug toe te keren. Om mijn slee niet meteen loodzwaar te maken, heb ik voor ergens onderweg een herbevoorrading afgesproken (dan komt er een sneeuwscooter die nog een paar dozen met mijn proviand, extra hondenvoer en brandstof in een afgesproken jachthutje deponeert). Ik verwacht soms in die jachthutjes te slapen, maar ook vaak in de tent (een Hilleberg Nammatj-2GT met double poling.) Er is geen moordend schema van dagelijks af te leggen kilometers. Het kán. Het mag. En als de omstandigheden het toelaten en de honden en ik er zin in hebben, zullen we ongetwijfeld lekkere buffeldagen gaan maken. Maar dat is niet het doel. Daar gaat het me volslagen niet om. Daniel Fox verwoordt het haarfijn, in zijn boek ‘Feel the wild’.

“I have often felt like a tamed animal that started out in the wild, always looking to the horizon and wondering where I belonged. Torn between the comforts of a modern world and the raw and simple purity of the wilderness, where the beautiful and the merciful live side by side. A place that calms and scares me, that constantly reminds me of what is essential, where nothing is pretentious and everything is interconnected. There is something quite peaceful in accepting that the world doesn’t simply revolve around humans. Wilderness generates my sanity.”

Het gaat me erom de verbondenheid opnieuw te voelen, mijn nietige plek in dit grote geheel, met van die sterrenhemels boven mijn slaapplek. Maar dan wel die echt donkere, waar sterren lichtkogels zijn in plaats van glimwormpjes in een wazig-oranje neonsoep. Ik verheug me op het filmen en fotograferen. Er gaan veel camera’s mee en nog meer lenzen. Maar het delen ervan wordt lange baan werk. Want onderweg zal ik geen blog bijhouden en niks uploaden. Zonde voor mijn beperkte accuspanning, maar bovenal wil ik geen afleiding (anders dan Frank zo nu en dan kunnen bellen via de satelliettelefoon!).

Na die solo tocht, zal ik mijn intrek weer even nemen in het gastenverblijf van Ittoq, in afwachting van de drie deelnemers met wie ik vervolgens eenzelfde soort trekking zal ondernemen. We kennen elkaar goed, het zijn prachtmensen met winter-ervaring en ik kijk enorm uit naar het kunnen delen van deze beleving. Wellicht, later, ook op andere en grotere schaal. Via een reportage in een tijdschrift. Maar liever nog, via een multimedia presentatie ergens live. 

Maar dat is allemaal toekomstmuziek. Eerst maar eens in het nu blijven! Waarbij ik jullie een prachtvol en gezond 2022 wil toewensen met veel avontuurlijke én vrolijke lichtpuntjes. In dat kader het hieronder toegevoegde filmpje van een recent avondje met Frank per open (vouw)kano door Amsterdam: omdat lichtpuntjes eigenlijk ook zo dichtbij te vinden zijn. En dan ga ik nu echt stoppen met schrijven, want mijn banden-sleep-training wacht…

PS. Voor wie gaat beweren dat ik straks met 2 sledehonden thuis zal komen: dat zal echt niet gebeuren (al heb ik dat vaker beweerd…). Groenlandse sledehonden exporteren is bij wet verboden. Dus die kwestie is geregeld. Wel ben ik er zeker van dat die ene lieve grote witte er ook bij zal zijn, elke seconde, overal.


40 Comments on Vertrekpijn

  • Hans de Waard zegt:
    26 december 2021 om 17:22 uur

    God tur.

    Beantwoorden

  • Karen machielsen zegt:
    26 december 2021 om 18:36 uur

    Jolanda, wat een prachtig avontuur ga je tegemoet!! Ongetwijfeld zal deze reis je weer veel brengen. Veel succes en mooie ervaringen gewenst! 👍👍👍

    PS: Aan de 2 reizen die ik met jou mee mocht, koester ik zulke mooie herinneringen 😊

    Beantwoorden

    • Jolanda Linschooten zegt:
      27 december 2021 om 10:11 uur

      Dankjewel Karen, voor je lieve woorden. Ik kijk ook met een warm gevoel terug op de tijd die ik met jou mocht delen, samen in ‘ons’ tentje in Lyngen!

      Beantwoorden

  • Boudien v Leussen zegt:
    26 december 2021 om 21:58 uur

    Lieve Jolanda!
    Heeel veeel succes! Mocht t tot een live presentatie komen, dan zijn we zeker van de partij.
    Geniet vooral van dit avontuur!

    Beantwoorden

  • Aad zegt:
    27 december 2021 om 09:29 uur

    Jolanda,
    Weer een nieuw avontuur dat je aangaat. Wat een inspiratie ben je voor mij.
    Ik heb grote bewondering voor jou.
    Ik wens dat je reis datgene biedt waar je naar op zoek bent.
    Kom ook veilig weer terug!
    Groet,
    Aad

    Beantwoorden

  • Lies van der Lubbe zegt:
    27 december 2021 om 09:37 uur

    Wat weer een uitdagend avontuur. Ik wens je een prachtige tocht en hoop mettertijd je presentatie te kunnen bezoeken en een boek van je te lezen. Heel veel succes!

    Beantwoorden

  • Olav zegt:
    27 december 2021 om 09:38 uur

    Super leuk weer,ik wens je heel veel succes in Groenland,geniet ervan….kom je langs Sandodden(Eli Knudsen)?…..grt Olav

    Beantwoorden

    • Jolanda Linschooten zegt:
      27 december 2021 om 10:20 uur

      Ha Olav,
      Dank voor je reactie. Sandodden… Ella Ø… Dat moet helaas wachten tot wie weet een andere keer. Dat gaat me niet lukken bij een rondtocht van 3 weken vanuit Ittoq waarbij ik slechts 2 honden mee heb… Te ver. Bovendien heb ik geen vergunning aangevraagd om in het Nationaal Park te mogen (daar liggen deze locaties nu in), dat is nogal een administratief gedoe en het gebied waar ik me begeef is groot zat maar kan/mag nog zonder al dat papierwerk!

      Beantwoorden

      • Olav zegt:
        28 december 2021 om 09:40 uur

        Wie weet is dat wel een toekomstige uitdaging voor je om in het Nationale Park ooit een mooie tocht te mogen maken….Maar dit is natuurlijk al een supermooi avontuur,nogmaals geniet van je tocht 😊, en kom gezond weer terug

        Beantwoorden

  • Arvid zegt:
    27 december 2021 om 10:55 uur

    Beste Jolanda,

    Wat klinkt het weer als een geweldige ervaring van het leven. Dank dat we van jou ervaringen mogen meegenieten en zo ons dromen en filosoferen kunnen voeden.

    Hoewel hier in het klein ook te vinden, blijft de weidse wildernis ervaring onverslaanbaar.

    God tur, drøm stort!

    Beantwoorden

    • Jolanda Linschooten zegt:
      27 december 2021 om 14:35 uur

      Veldig fint, heel veel dank, Arvid, voor je fijne woorden. “Drøm stort”. Geweldig mooie wens!

      Beantwoorden

  • Ron Slangen zegt:
    27 december 2021 om 11:18 uur

    Hoi Jolanda, ik wens je een heel fijn (en veilig) avontuur! “Vertrekpijn” herken ik wel … als ik vanuit de bossen van de Eifel of vanaf paradIJsland weer terug moet naar NL. 😉 Het ga je goed! En na terugkeer wens ik je een in alle opzichten goed (genoeg) 2022. Groet van Ron

    Beantwoorden

  • Pieter Nuij zegt:
    27 december 2021 om 11:58 uur

    Geniet er van Jolanda! Kom veilig weer terug met heel veel mooie beelden.
    Vi ønsker dig en sikker rejse!!
    gr Pieter en Lidwine

    Beantwoorden

  • Marike knijff zegt:
    27 december 2021 om 13:10 uur

    Beste Jolanda,
    Yes….weer een echte expeditie. Ik wens je een mooie reis toe, toch ook weer een stukje op reis naar jezelf en uiteraard naar het hoge verstilde Noorden. Daar waar je het gevoel nog kan hebben bijna alleen op de wereld te zijn. Een inspiratiebron voor velen en zeker voor mij. Geniet van alles en je bent in goed gezelschap van 3 lieve honden 😉 benieuwd naar alle verhalen als je erug bent en wellicht dat Frank tussendoor een update geeft ?

    Beantwoorden

    • Jolanda Linschooten zegt:
      27 december 2021 om 14:41 uur

      Dankjewel, Marike. We zullen zien hoe het gaat met updates. Voor mn trektocht-vertrek (dus tot aan de 12e januari) kan ik waarschijnlijk nog wel wat schrijven, even afhankelijk hoe het met de internetverbinding gaat aldaar. En als Frank er zin en tijd voor heeft, wie weet ook wel een extra update. En ach, anders komt het allemaal erna wel, niemand die er echt op wacht denk ik!

      Beantwoorden

  • René zegt:
    27 december 2021 om 14:58 uur

    Ongelofelijk, wat een schitterend avontuur. Ik bewonder je moed ! Ik wens je een fantastische reis en ben benieuwd naar je reisverhalen! Heel veel succes,,

    Beantwoorden

  • Truus zegt:
    27 december 2021 om 16:57 uur

    Wat een geweldig avontuur!
    Wens je veel succes , in de verlaten, verstilde schoonheid van dit bijna laatste wildernis eiland.
    Een fantastisch avontuur , kijk uit naar je reiservaringen

    Beantwoorden

  • Dorothé Jansen zegt:
    27 december 2021 om 19:29 uur

    Er is al veel gezegd en gewenst. Ik zeg dus alleen maar ‘goede reis Jolanda!’

    Beantwoorden

    • Jolanda Linschooten zegt:
      28 december 2021 om 09:12 uur

      En dat is evengoed altijd heel erg fijn om te ontvangen. (Kun je vaak genoeg iets moois toegewenst krijgen?!) Dankjewel!

      Beantwoorden

  • Petra Kunst zegt:
    27 december 2021 om 19:48 uur

    Waar haal je toch de woorden vandaan om zo treffend te beschrijven hoe het voor je voelt en wat het met je doet. Ieder woord is raak en daarmee raak je de lezer.
    Ik keek naar het banden sleep filmpje en hoorde in je stem en zag aan je blik hoeveel zin je hebt in dit avontuur. Ik wens je een prachtige tijd toe ook al zullen de eerste stappen uit huis, weg van Frank het vliegtuig in lastig zijn.
    Ik kijk uit naar je terugkomst en de beelden die je gemaakt hebt. Want naast schrijven met woorden kan je ook prachtig schrijven met licht!
    Geniet, blijf gezond en veilig.

    Knuf van mij en Frank

    Beantwoorden

    • Jolanda Linschooten zegt:
      28 december 2021 om 09:14 uur

      En jouw schrijven raakt mij dan weer! Dankjewel dat je mij dit zo warm en oprecht laat weten! Dank ook nog voor je mooie zelfgemaakte kaartje! En tot aan de pannenkoek-kajak-koffie-sessie ;-)!

      Beantwoorden

      • Petra Kunst zegt:
        28 december 2021 om 18:37 uur

        Dat is een mooi vooruitzicht een pkk-sessie!
        Maar eerst pak ik de atlas erbij en droom ik mezelf mee naar Groenland.

        Beantwoorden

  • Wilma Frederiks zegt:
    27 december 2021 om 23:02 uur

    Geniet weer, lieve Jolanda van dit nieuwe avontuur! We gaan ongetwijfeld weer in de toekomst meegenieten van je ervaringen in Groenland. Je inleiding geeft al zo mooi weer waar je zo goed in bent: woord (eufancholie) en beeld geven aan wat jou raakt. Pas goed op jezelf!

    Beantwoorden

    • Jolanda Linschooten zegt:
      28 december 2021 om 09:15 uur

      Dank je wel, Wilma (en Rob ongetwijfeld ook!!!), wat een fijn compliment om te mogen ontvangen! Ik wens jullie een gezond en mooi nieuw jaar!

      Beantwoorden

  • Andréa van der Spoel zegt:
    28 december 2021 om 12:50 uur

    Jelle en ik hebben met bewondering je verhaal, over wat er staat te gebeuren, gelezen!!
    Wat een avontuur ga je weer aan. We wensen je een fantastische expeditie toe, daar in die witte magische wereld !! Kracht, sterkte, genieten en goed op jezelf passen ….en kom behouden terug, dat is wat wij je toewensen !!
    Lieve groet van Andréa en ook van Jelle

    Beantwoorden

    • Jolanda Linschooten zegt:
      28 december 2021 om 16:07 uur

      Dank jullie wel, Andréa en Jelle, wat lief om te reageren! Jullie wensen reizen mee! Een mooi uiteinde gewenst en vooral veel gezondheid.

      Beantwoorden

  • Hans Geerling zegt:
    28 december 2021 om 19:37 uur

    Beste Jolanda,
    Goede reis en veel plezier en succes! Geniet van de rust van het ontbreken van een strak tijdschema, iets dat mij persoonlijk ook erg aanspreekt.
    Ik hoop je weer eens te ontmoeten bij een presentatie en dan ook weer van je altijd erg mooie foto’s te genieten.
    Een warme groet van Hans uit Diemen.

    Beantwoorden

    • Jolanda Linschooten zegt:
      29 december 2021 om 11:11 uur

      Hé Hans, wat leuk dat je een berichtje stuurt en veel dank voor je succes/geniet/rustig-aan-wens! Tot ziens hopelijk weer eens bij een presentatie (dat moet er toch ooit weer eens van kunnen komen…?!).

      Beantwoorden

  • Ludmilla zegt:
    30 december 2021 om 20:37 uur

    Hee lieve Jolanda, wat was het weer heerlijk te lezen. Fijn om oa via deze zij lijn er iets van mee te maken. En zo leuk je filmpje!!! Ik wens je alle moois toe in Groenland!! Wat fijn om met twee hondenvriendjes samen te zijn. Dat wordt vast een gezellige boel in die tent hahaha. Ik zal aan je denken meid!!! Zet em op!!!!! Knuffel van Silas en Milla

    Beantwoorden

  • Ben Verbree zegt:
    31 december 2021 om 19:46 uur

    Van al je reizen tot nu toe maakte, was de reis in Groenland het meest indrukwekkend voor mij. Mooi om te zien hoe je in de leeftijdsfase de reis nu benaderd. Bon voyage, in deze nieuwe ontmoetingstocht naar de elementen van de natuur en jezelf.

    Beantwoorden

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht