Sinds oktober was er niemand meer in deze DNT-hut geweest (volgens het huttenboek waarin je je moet registreren). Dus het was binnen ook ongeveer min twintig. Maar daar hebben ze zo’n geweldig Jøtul-houtkacheltje voor bedacht en de beschikking over stapels berkenstammetjes (die je dan nog wel even zelf moet splijten). Noorse onbemande hutten behoren als je het mij vraagt tot één van de wereldwonderen. Het systeem berust op eerlijkheid en vertrouwen. Je hebt een speciale sleutel nodig (leden hebben die en niet-leden kunnen er tijdelijk tegen borg ergens eentje lenen, locale info altijd te vinden op www.UT.no) en je betaalt je overnachting achteraf (er is een soort kluis, cash kan ook maar dat doet bijna niemand). Ringvassbu wordt mijn basis, hiervanuit ga ik van alles ondernemen. Mijn rugzak zat – behalve met veel teveel cameraspullen (loodzwaar… zó zwaar om heel eerlijk te zijn dat ik eronder moest kruipen om hem op mijn rug te krijgen…) vol met kaarsen, een sneeuwzaag, een sneeuwschep, bivakzak, slaapzak, kookgerei én bellenblaas*. Oftewel: hier moet het gaan gebeuren! Geen mens te bekennen, all alone, geen bussen, geen stadslicht (nou… richting het zuiden naar Tromsø natuurlijk wèl en daarom had ik ook dit gebied gepland (hier kun je noordwaarts strooilichtvrij kijken in tegenstelling tot de bergen bij Tromstinden waar ik in 2003 was) en ladingen stilte en… oh, naar buiten! Die soep warm ik straks wel opnieuw op. Aan het werk! Aurora is calling.
Ik heb deze foto met mijn lens op 16 mm gedurende 2415 seconden belicht, omdat ik de beweging van de sterren wilde vastleggen. Ik vind het namelijk adembenemend om te bedenken dat deze sterren én wij – de aarde -met hoge snelheid door het Melkwegstelsel razen; alles draait en zwiert (met snelheden waar je akelig van wordt) want stilstand is in het heelal een betekenisloos begrip. Alleen zijn wij op ons planeetje te ieniemienie om iets van die snelheden te ervaren. Dat wil zeggen… Tot je je camera dus 2415 seconden openzet en die sensor iets van die fantastische beweging laat registreren. (Je krijgt er ook gratis de volgende vlucht toeristen bij, maar ja, ook dàt is beweging tenslotte). Nu is het zaak om – als je je sensor zó lang open zet – te zorgen dat de boel niet overbelicht raakt. (Aurora kán zich soms erg uitsloven maar ook het licht van de sterren kan teveel worden). Om dit te voorkomen kies je een veel kleinere diafragma-opening dan ‘normaal’ bij Aurorafotografie. Ik koos f/9.5 (bijkomstig voordeel daarvan is dat je minder startrails in je beeld gaat zien dan met een grotere diafragma-opening; ja: dat vind ik een voordeel omdat ik niet zo van een zee van witte (of anders gekleurde) streepjes houd, een paar is mooi en subtiel maar niet een dichtgelopen geheel; maar dat is heel persoonlijk en dat maakt dit alles nu ook weer zo boeiend!). Daarnaast koos ik iso 100, voornamelijk om dezelfde reden (geen bak licht registreren) maar een aardige bijkomstigheid is dat je ietsje minder ruis genereert met zo’n lage iso (de sluiter staat zó lang open dat ruis hoe dan ook een gegeven blijft). Om niet te zorgen dat ik 2415 seconden lang binnen in het donker moest zitten (ja, ik ging toch die soep ondertussen even eten, die sensor blijft ook zonder mij wel openstaan in de BULB-stand met draadontspanner en met Aurora had ik afgesproken dat ze nog lang niet klaar zou zijn) koos ik buiten een standpunt waar ik níet het raam zag van de ruimte waar ik zelf zat, maar het slaapkamerraam. Dat kamertje was volledig donker en dat is het op 60 seconden na ook de gehele belichting gebleven. Gedurende 60 seconden heb ik eventjes een kaarsje achter dat raam geplaatst. Want je wilt natuurlijk wèl eindigen met een plaat waarvan iedereen (inclusief ikzelf) denkt: oh, dáár is het gezellig…!
*Ik had de fantastische tip gekregen (en prachtig bewijsbeeld erbij) dat als je bij serieuze kou gaat bellenblazen, je schitterende ijsballen kunt maken… (Kijk hier maar eens…) Dus ik bellen blazen na afloop van al het Aurora spektakel… Tot ik er scheel van zag maar niks geen bevroren bellen… Of -20 is dus niet koud genoeg of er bestaan verschillende soorten bellenblaas (heb ik dan weer even geen sjoege van) en ik heb net de verkeerde meegenomen…
Laat een reactie achter
Velden met een * zijn verplicht
Leuk verhaal! Ik heb wel een vraagje.. Wat is jou truc met accu’s? Hoe hou je alles voor langere tijd draaiende?
Groet ui Finland, Lydie