Reportage-Rondane: steentijd

Dat immense gletsjers hier de stenen schuurden, is alweer een tijdje terug. Nog veel langer terug, werden diezelfde stenen omhoog gestulpt bij krachten waarvan ik me geen voorstelling kan maken. Maar die stenen zijn wél mijn realiteit: ik loop erover en ik slaap ertussen. Soms vormen ze een belemmering (van een afstandje zien ze er top uit, die Rondane-pieken, maar ga er maar eens op staan… Eén en al wankele steenblokken…), soms zijn ze een hulp (mijn statiefje viel uiteen dus nu stapel ik stenen als camerasteun). Soms jagen die stenen me angst aan (“ik mag hier geen been breken”), soms geven ze me juist zelfvertrouwen. Ik pleit echt niet voor een nieuwe steentijd. Wat moest ik zonder mijn digitale gadgets? Maar hier tussen de stenen heersen andere regels, een compleet andere tijd. Dat voelt heerlijk relativerend. Daarom af en toe even steentijd!