Dankjewel voor je reactie, Miranda. Ja, zulke momenten blijven je zo bij. Je dier zo gelukkig te zien, zo helemaal in z’n element. Dat blijft, ondanks het verdriet.
Samen met Herschel door de Schotse Hooglanden struinen, tentje in de rugzak en proviand voor een kleine week. Geen vooraf uitgestippelde route maar het spoor min of meer door husky en camera laten bepalen. Meer plan-vooraf was er niet. Bijzonder dat het doel (nu eens) niet de afgelegde afstand of het specifieke traject is, maar uitsluitend het samen-zijn in ruige natuur. Verfrissend hoe alles dan ineens tot de essentie verscherpt. Deze dagen samen waren stil maar toch boordevol communicatie. En snaai-spelletjes natuurlijk: ‘tikkertje-rond-de-tent’ of ‘zoek-je-snoep’. Die woordeloze band, onvoorwaardelijk en onafgebroken. Vaak dacht ik deze dagen terug aan hoe Herschel 8 jaar terug in mijn leven kwam: toen ik hem als sledehond leende, smoorverliefd werd na drie weken alleen met hem door arctisch Canada en hem mee naar huis mocht nemen (het hele verhaal vind je bij De Reisjournalist) – dat we ook toen samen door de stilte onderweg waren. Herschel wordt deze maand 13 jaar. Ook daarom geniet ik extra hard van deze momenten. Ik leg ze vast, die kostbare momentjes (zie hier het portfolio)… Steeds weer bekijken. Uitpakken, als cadeautjes van de dierbaarste soort.
Ook fotografisch is het een zegen, zo’n struinweek ‘zonder doel’. Eindeloos veel tijd om het statief alweer uit te schuiven of om op mijn buik in de veenprut te liggen turen door een macrolens. Laatst kwam ik in het blog van fotograaf David DuChemin een citaat tegen dat me is bijgebleven. Althans, de strekking ervan. Jezelf de tijd gunnen om je uitrusting echt meester te worden. Het zit ‘m niet in de beste lens, de nieuwste camera. Uiteindelijk bepaalt degene achter die spullen wat in de compositie komt en hoe.
“The fact is that relatively few photographers ever master their medium. Instead they allow the medium to master them and go on an endless squirrel cage chase from new lens to new paper to new developer to new gadget, never staying with one piece of equipment long enough to learn its full capacities, becoming lost in a maze of technical information that is of little or no use since they don’t know what to do with it.” ~ Edward Weston
Dankjewel voor je reactie, Miranda. Ja, zulke momenten blijven je zo bij. Je dier zo gelukkig te zien, zo helemaal in z’n element. Dat blijft, ondanks het verdriet.
Velden met een * zijn verplicht
Zo belangrijk! Vorig jaar onze hond (toen 5,5) meegenomen naar Karinthie, lekker struinen door de bergen. Vlak daarna werd hij ziek en moesten we afscheid nemen, wat een drama! Maar wat waren we blij dat hij nog mee is geweest naar de bergen! Mooie herinneringen aan.