Loopdag 8 – Ode aan de Zweedse natuur

Sponsors: Visit Sweden  |  Mud Sweat Trails  |  Bergans
  • 20 augustus 2014

Ammarnäs – Hemavan / 80 km + 2000 hm

Om 04.01 uur exact ben ik onderweg. Ik heb ontzettend goed geslapen, al was het niet zo lang. Vind het spannend: zou ik de hele 80 km naar Hemavan redden of wordt het nog een kamp ergens? Ik ga ervoor, wil het proberen maar als het niet lukt, is het ook oké. (Maar het zou super zijn als mijn plan daarmee zou lukken om in een week de Kungsleden als langeafstandsloop te doen; ja een week, want van deze 8 dagen gingen 11 uur op aan wachten op en ‘vertraging’ door de vele bootjes).
Het is half donker nog maar vanaf nu wordt het snel lichter, ik hoef mijn hoofdlamp niet op, omhoog door het bos richting Aigertstuga. Ik zie een vos wegrennen over het glibberpaadje. Het regent licht en de wolken hangen ongeveer op boomtopniveau. Het pad staat min of meer blank van de excessieve regen die afgelopen nacht gevallen is. Ik had mijn schoenen en sokken droog weten te krijgen vannacht maar al na tien minuten is alles tot halverwege mijn kuiten doorweekt. Nouja, dat hebben we vaker gehad, van natte voeten gaat een mens zo snel niet dood… Boven de boomgrens is het mistig. Als ik het pad maar blijf zien. En als het nou de hele tijd door blijft regenen? Dan haal ik het echt niet, word uiteindelijk dan te koud.
Maar na een paar uur trekken de wolken wat op en open. Soms is er even zon en felwitte wolken, dan weer donkerblauwe dreigende luchten waaruit kortstondig een bui valt. Goed loopweer. En de spirit is ook goed, ik voel me wonderlijk goed en heb er zin in. Wat een immense reis door de natuur was dit en is dit ook vandaag weer. Ik laat de beelden van de afgelopen week nog eens voorbijgaan. En al ergens halverwege deze onvoorstelbaar lange dag begrijp ik: ik wil de Zweedse natuur bedanken. Deze hele helse fantastisch mooie run is feitelijk één lange buiging, ja, zo wil ik het zien. Lichtvoetigheid en soberheid (nul luxe, weinig spullen) zijn daartoe mijn hulpmiddelen. Bedanken, voor zo ontzettend veel bos, zoveel berg, zoveel meren en moerassen. Pas als je er zo intens deel van uitmaakt, kruipt het onder je huid. Daar mag het ook na deze immens lange dag (als die ooit nog eindigt) blijven zitten. Het geeft me kracht, ik word er rustig van op een blije manier die ik niet uit kan leggen.
Ik knip de 80 in kleine stukjes, 8 km en 300 hoogtemeter tot het volgende schuilhutje. Dan 14 km en 400 hm tot de volgende hut met proviand. Ik stop alleen op die ijkpunten, even de rugzak af en de natte gympen uit, genieten van een Cola, een blikje vruchtjes en een klein busje Pringles (in geval van zo’n proviandhut). Dat maakt het traject lekker overzichtelijk. En haalbaar.
De dag is stil, ik zie of spreek nauwelijks mensen, alleen even in zo’n proviandhut. Misschien maakt dat me bewuster van het voorrecht dat ik dit kon doen – met een moe maar gezond lijf, door dit grote land waar berenpoep zomaar op een koningspad kan liggen – waarvan dan niet eens het halve land in rep en roer is…
De afgelopen week kwam ik duizenden keren in verleiding: om op een mooi plekje te blijven kamperen, om veel meer bessen te plukken, om te vissen en boven alles om vuur te stoken en daar gewoon alleen maar bij te zitten. Mijn motivatie om dat niet te doen – maar door te rennen – was minder heldhaftig dan in eerste instantie misschien lijkt. Ik wist – als een worst die voor mijn neus hing – dat die tijd komt. Snel. In de herfst. Met Frank en Herschel. Dán gaan we al die dingen doen die maken dat de tijd stil staat.
Nu nog even niet. De tijd tikt door. Filmen en vooral fotograferen onderweg kost me veel extra ( zowel in tijd als vooral in energie). Maar ik zou zo’n reis niet zonder willen. Vastleggen van kleine grote momenten. Van beleving. Uiteindelijk heb ik ook de laatste meters erop staan, het bordje Hemavan zonder dat erachter een verschrikkelijk aantal kilometers staat vermeld. Ik ben er bijna.
22.00 uur. De lichten gaan aan in de huiskamers van Hemavan. Het is inderdaad ook een beetje of ik thuiskom. Nog heel even wachten, dan omarm ik Frank en Herschel weer.

9 Comments on Loopdag 8 – Ode aan de Zweedse natuur

  • Peter Jongejans zegt:
    20 augustus 2014 om 06:01 uur

    Wat een fantastisch avontuur weer! Gefeliciteerd met het volbrengen! Nu lekker uitrusten en op naar het volgende avontuur!

    Warme groet en liefs, Peter

    Beantwoorden

  • Barbara zegt:
    20 augustus 2014 om 08:02 uur

    Wauw, Jolanda!

    Beantwoorden

  • ruud zegt:
    20 augustus 2014 om 08:57 uur

    Wat een geweldig avontuur weer Jolanda
    Geweldig dat het zo voorspoedig is “gelopen”
    Met veel plezier je blogjes weer gelezen

    Beantwoorden

  • Matthew zegt:
    20 augustus 2014 om 11:44 uur

    Fantastische reis weer Jolanda! Inspirerend vooral… En het bracht je wat je hoopte vermoed ik; de prachtige Zweedse natuur!

    Beantwoorden

  • liesbeth zegt:
    20 augustus 2014 om 16:26 uur

    super, zo’n sterke laatste dag nadat je gisteren halfdood in je bedje was gerold. Goed gedaan!

    Beantwoorden

  • Irma zegt:
    20 augustus 2014 om 16:59 uur

    Heerlijk!!! Wat een reis, wat een mooie momenten. Ik heb er van genoten. De reis zat helaas niet onder mijn huid zoals jij hebt kunnen ervaren door er zo in te zitten. Maar op mijn huid zit jouw reis wel en dat is ook al heel fijn!
    Welkom thuis en laat het allemaal nog eens voorbij komen. Je gaat vast een lezing geven over deze knappe prestatie. Schrijf mij vast maar in. Groet groet, Irma

    Beantwoorden

  • Bert Jaap zegt:
    20 augustus 2014 om 21:15 uur

    Respect. Wat een top prestatie en wat heerlijk geschreven. Frank volgend jaar ook maar dan met de Ally op de rug?

    groet,

    Bert Jaap (Assen)

    Beantwoorden

    • Jolanda Linschooten zegt:
      21 augustus 2014 om 05:08 uur

      Dat heeft Frank al gedaan, toen we de Kaitum gevaren hebben (liepen we het traject vanaf Teusajaure omhoog)! 🙂

      Beantwoorden

  • Nico zegt:
    22 augustus 2014 om 08:34 uur

    Gefeliciteerd, knap gedaan hoor Jolanda, zo lekker licht lopen is toch wel bijzonder. Zo’n laatste
    dag nog 80 km pfffff . Ik heb genoten van je verslag,

    groet,

    Nico Ursem

    Beantwoorden

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht