De berg roept…

Sponsors: Bergans
  • 30 januari 2015

Ze rusten op mijn rechterschouder, mijn hand er losjes overheen terwijl ik door de diepe sneeuw omhoog waad naar de drie historische hutjes van Øverbø. Het ruikt naar een verbrande schutting op mijn schouder, nog niet zo lang geleden hebben we de glijvlakken geteerd en dat vervolgens ingebrand. Ski’s horen natuurlijk aan voeten en niet op schouders – maar de stijgvellen gebruiken we volgende week wel (als we met de sledes op tocht gaan), nu wil ik eigelijk alleen omlaag glijden!
Dit is ons moment! Ze zijn klaar! Niet te geloven! Het is echt gelukt! Wat een magisch project! Helemaal om onze latjes dan hier op Sondre’s geboortegrond in te wijden – toch een soort ‘bedevaartsoord’ voor telemarkerskiërs. Want het was dus deze Sondre die het idee van dansen over de besneeuwde hellingen gestalte gaf. “De berg roept – ik moet antwoorden!” schijnt zijn motto geweest te zijn. Tot Sondre was de ski vooral een gebruiksvoorwerp – maar hij veranderde het hele concept. Je kon immers ook gewoon de berg af glijden, springen (liefst van besneeuwde daken) en stuiteren, dit alles puur voor de lol. Uiteraard met de hiel gefixeerd aan de binding maar – en dát is essentieel voor telemarken – los van de ski zelf. De ware ‘freedom of the heels’. Al die passie, die vreugde én die vrijheid associeer ik met deze latten. Made in Norway.

NB. Dat houten ski’s maken zelfs in Noorwegen geen alledaagse actie is, bewijst de belangstelling van de Noorse radio. Hier zie je hun verslag op internet en hier hoor je de uitzending van NRK1.

 

2 Comments on De berg roept…

  • Gerda zegt:
    30 januari 2015 om 17:23 uur

    Supergaaf!

    Beantwoorden

  • Francoise zegt:
    10 februari 2015 om 00:48 uur

    Wat kun je het toch ook mooi beschrijven. Ik heb helemaal geen sneeuwliefde, maar jij maakt me wel nieuwsgierig !
    Leuk ! Lgr. Francois
    PS. Je hoeft niet te reageren hoor… Je zal het druk genoeg hebben.

    Beantwoorden

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht