Dag 30 – Southern Upland Way & het gevaar van stille binnenwegen

Zwaar bewolkt, koude noordenwind maar (en da’s het belangrijkste) droog! In alle ochtendvroegte loop ik door mooie heuvels, langs Peat Law (!) en Resolution Point. Die eerste uren van de dag zijn echt bijzonder, zo tussen 5 en7 uur ben je de enige op aarde!

Hillfog bovenop de heuvels maar dat geeft Minch Moor juist extra karakter. De Southern Upland Way is een zeer goede trail en tot Traquir volgt hij voor een groot deel een historische route (Minch Moor Road) waar koning Edward de Eerste nog overheen getrokken is tijdens zijn poging het noordelijke koninkrijk te veroveren. Ik weet niet precies of het nou echt een goed teken is in diens voetsporen te treden, maar het is heerlijk hier onderweg te zijn.

Na Traquir moet ik een stukje over een stil asfaltweggetje en ik weet inmiddels: hoe stiller, hoe linker. Zo’n weg is voor de enkele auto die er wel overheen rijdt, een soort racebaan. Bij de derde passant van achteren gaat het mis. Ik hoor hem naderen, spring in de berm en ren daarover zoals gebruikelijk verder. Dan scheurt het racemonster op werkelijk nog geen halve meter langs, ik voel de zuigkracht langs me suizen. Uit diepe overtuiging steek ik – barbaar die ik ben – mijn gehandschoende middelvinger omhoog. Waarop de remlichten aan floepen en ik de auto tot mijn schrik achteruit, terug naar mij, zie rijden. Shit, als die z’n gram komt halen… Ter hoogte van mij, draait het raampje open (ik sta aan de linkerkant van de weg dus tussen de chauffeur en mij zit gelukkig nog een lege stoel) en dan zegt de man allervriendelijkst: “Er ya’ okay? Thought ya’ wer’ waving at me?!”

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht