Velden met een * zijn verplicht
Globaal gezegd bestaan de dagen ook tijdens het stroomaf deel van de reis uit peddelen en portages. Maar wat een lange reis door de natuur zo bijzonder maakt is dat ‘globaal’ zich heeft gewist uit mijn woordenschat. Niks is nog globaal. Details tekenen zich helder en puur af. Mijn zintuigen staan wijdopen hierbuiten. Ik ervaar nuances in licht, geur en geluid zoals ik dat thuis zelden of nooit heb.
De Piteälv kent aardig wat onbevaarbare passages voor een volbepakte open kano (ww 5 & 6). Maar af en toe zitten er ook wat ww 1-2 en 3 passages tussen. Het bovendeel loopt bovendien door grandioos bergterrein.
Dat is ook zoiets. Hier zet ik de wekker om 00.00 uur om vervolgens tot 02.00 uur op een tijdloze plek te timelapsen. Zou ik thuis niet in mijn hoofd halen. Maar deze momenten zijn mijn accupack. Dit buitenzijn in zijn totaliteit – met zon èn regen, wind èn spiegel, peddelen èn portages, met ontelbaar veel kampvuurtjes en met alle foto- en filmtijd – het maakt me tot wie ik ben. Klein in deze grote natuur. Krachtig ook en kwetsbaar tegelijk. Die mix geeft energie. Daarom keer ik terug. Altijd weer. Dat hoeft geen Piteälv te zijn. Natuur in het kwadraat vind ik ook thuis ‘s ochtends vroeg in de duinen of bij storm langs het strand. Natuurlijk, een rondje peddelen over de Hunze levert geen zes elanden bij de pap op. Maar wel een das en een bever (zoals Casper Reininga zo fraai heeft vastgelegd). Het is geweldig dat het hier in Scandinavië zo groot is – absoluut – maar uiteindelijk gaat het niet om afstanden maar om wat je ervaart tussen begin en eind.
Velden met een * zijn verplicht