In Old Crow

Gisteren ben ik met een vliegtuigje aangekomen in Old Crow. In het krappe luchthavengebouw viel ik nogal op door mijn uitrusting en de sneeuwschoenen op mijn rugzak en ik werd door iemand aangesproken of ik een trektocht ging maken. Ik vertelde dat ik onderweg was geweest om te voet naar Old Crow te komen, maar dat ik door de weersomstandigheden was uitgeweken naar Fort McPherson. Nu was ik er dan op de moderne manier toch gekomen en vroeg ik of ik ergens mijn tent op mocht zetten. Stanley, een 57-jarige indiaan volgde het gesprek en bood meteen aan bij hem te overnachten. Hij heeft me gisteren al het halve dorp laten zien en ik heb hem geholpen met hout zagen en zijn honden voeren. Stanley heeft 20 sledehonden en heeft vier keer meegedaan aan de Yukon Quest (een sledehondenrace over 1600 km). Kariboejacht en pelsjacht vormen een groot deel van zijn levensonderhoud.

Vanochtend heb ontbeten met kariboevlees. Vandaag krijg ik een ouderwetse canvas wall-tent met kachel te leen die ik langs de rivier op mag zetten. Hij heeft kariboe huiden om het binnen in te richten en verschillende mensen in het dorp hebben al gezegd graag op bezoek te komen in mijn nieuwe behuizing.

Alles lijkt nu op zijn plaats te vallen. Door het verhaal over mijn barre tocht werd ik anders bekeken dan de eerste de beste antropoloog of fotograaf die uit het vliegtuig komt rollen en heb ik precies het contact gevonden wat ik nodig had om dichtbij het verhaal van de indianen van Old Crow te komen. De zware tijd in de Mackenzie Delta heb ik blijkbaar nodig gehad om hier goed te kunnen landen. Geweldig dat ik hier nu toch ben en de komende tijd belooft veel goeds!