Terug in Inuvik

De overgang van ‘s ochtends kamp opbreken bij -34 en harde wind, en die avond in heet badwater zakken en even later in een zacht bed rollen, is met geen pen te beschrijven. Zelden zo van een hotelkamer genoten. Herschel en ik konden de volgende ochtend meerijden (met de slee achterin, geen probleem hier, want niemand hier rijdt kleiner dan ‘trucks’ of pickups…) terug over de Dempster Highway naar Inuvik. Nu heb ik een paar dagen in Arctic Chalet de tijd om bij te komen. Mijn hele lijf doet zeer, gewrichten, vingertopjes en tenen, ben echt een beetje gesloopt. Maar kijk ook alweer uit naar maandag, want dan ga ik alsnog naar Old Crow. Dan begint deel 2 van mijn tocht. Anders dan gepland, want toch op de moderne manier met het vliegtuig. Maar het verhaal van de Vuntut Gwichin wil ik horen. De afgelopen weken gelopen, geslapen in de wildernis die hun thuis is. Respect voor de natuur, voor de ongehoorde krachten ervan, heb ik zeker wel weer bijgeleerd. Maar van een natuurvolk zoals zij valt nog zoveel meer te leren. Ik hoop dat we elkaars taal zullen spreken en begrijpen.

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht