Ander tempo

Ik heb mijn nieuwe kamp opgebouwd zoals de vroegere pelsjagers en indianen dat deden: een canvas tent compleet met kacheltje en een verend tapijt van sparrentakken op de vloer.

Ik ben twee keer op bezoek geweest bij een schoolkamp waar een paar kinderen leerden hoe ze muskusratten kunnen vangen voor het bont. Hoe ze sneeuwholen graven en hoe ze pijl en boog maken. Tja, in Nederland worden muskusratten gevangen om dijken te beschermen, maar ratten vangen heb ik toch nooit op een schoolkamp geleerd… Soms gebeurt er niets en zit ik wat verloren in mijn kamp, maar dan krijg ik opeens bezoek en komen mensen langs om te praten. Ook als ik door het dorp loop gebeurt er altijd wel iets. Mensen die me aanspreken en me uitnodigen. Eergisteren heeft iemand me geleerd hoe ze vallen zetten voor sneeuwhazen. Vandaag ga ik proberen meer te weten te komen over de bedreiging van de kariboes door de oliewinning, door op de thee te gaan bij Dick Nukon, een belangrijke elder hier in Old Crow.

Hoewel ik hier nu ruim een week ben moet ik er nog steeds wennen dat het leven hier in een ander tempo gaat dan bij ons. Een afspraak voor morgen kan ook overmorgen, of de dag erna, of daarna. Donderdag wordt voor het eerst een temperatuur verwacht van 1 graad boven nul en vrijdag vlieg ik weer terug naar Inuvik. Ik merk dat ik wel erg uitkijk naar het voorjaar.