Thanx! Ja, daar noem je zo wat! Ontzettend belangrijk… Het weer kan zo’n plan maken of breken…
Voor het bergsportmagazine Hoogtelijn ga ik binnenkort naar de ruigste pieken van Scandinavië, de Lyngen Alpen. Dit langgerekte schiereiland ligt boven de poolcirkel in Noorwegen. Een magnifiek gebied zo goed als zonder paden, barstensvol gletsjers en alpiene kammen. Of het me lukt om in ruim een week van zuid naar noord het hele gebergte te doorkruisen (circa 140 km met daarin zo’n 11.000 hoogtemeters op en neer), is nog maar de vraag. Woeste smeltwaterbeken, eindeloze steenhellingen en (te) steile wanden kunnen serieuze spelbrekers zijn. Mijn tactiek is om licht te blijven. Mentaal, zodat ik flexibel met eventuele moeilijkheden om ga en de zonkant zie. Fysiek, zodat ik me makkelijker door het terrein kan bewegen. Mijn manieren om licht te zijn:
–rugzakgewicht van 10 kilo (inclusief camera-uitrusting, kampeerspullen, pickel & stijgijzers);
-vooraf 2 depots met proviand wegbrengen zodat ik steeds maar met 2-3 dagen eten sjouw;
-‘fjellhardness‘ toepassen (=Spartaans durven zijn): bivakzak ipv tent, geen kookgerei (koud eten, smeltwater drinken), 1 set reservekleding;
-voeten 3 weken vooraf dagelijks insmeren met NOKcreme (zodat ik met natte voeten/schoenen kan lopen zonder blaren te krijgen);
-vooraf trainen zodat ik lange dagen met veel hoogtemeters kan maken zonder kans op blessures;
Ik heb zelf mijn route door de bergen gelegd, eerst door langdurig de topografische kaarten te bestuderen (waar kan ik depots wegzetten, welke bergpassen komen in aanmerking, waar liggen de hoogtelijnen te dicht opeen, welke rivieren kunnen een probleem vormen, welk plan B heb ik in die gevallen?), daarna door foto’s op internet te bestuderen en via Google Earth. In 2006 waren Frank en ik ook in de Lyngen Alpen, maar toen om een ‘kleine’ tocht te maken (via Strupbreen, voor mijn wandelgids ‘bergtochten in Noorwegen’), dus enige voorkennis van de onnoemelijke hoeveelheid stenen in deze bergen heb ik wel…
Lyngen in de lengte doorkruisen (‘Lyngen på langs’ op z’n Noors) is de afgelopen jaren redelijk populair geworden (bij de Noren met name), maar dan vooral in de winter op ski’s (te voet ‘s zomers zijn er voor zover mij bekend maar een handvol doorkruisingen geweest). Er staat een winterrecord voor van 30 uur (de Noor Vegard Rye skiede dit non-stop). Voor mij is het puur de kunst om licht te zijn, ik heb geen haast, mij gaat het om de ‘onderdompeling’ in dit immense bergterrein. Vandaar ook die camera-uitrusting (die niet zo extreem lichtgewicht is als al het andere…*). Die camera-spullen zijn me heilig. Want daarmee vang ik licht. ‘Lyngen Light’ gaat namelijk lang niet alleen over lichtgewicht maar vooral ook over het licht zelf. Het noordelijke licht. Met in deze periode slechts drie uurtjes civiele schemering (dan zakt de zon niet lager dan 6 graden onder de horizon) zal het nooit écht donker worden.
*Mee gaan: de Sony RX10-MIII (bereik 24-600mm), een highspeed flitser, enkele ND filters, de GoPro hero5, een Gitzo Mountaineer statief, een klein ‘tafelstatief’ en een selfiestick. (Na lang beraad, besloten toch ook de Sony alpha6000 met de manual 12 mm Samyang f/2.0 mee te nemen omdat deze superlichte combi me in het extreme groothoekbereik een kwalitatievere still oplevert dan de gopro…)
(Dank aan Bergans voor de fantastische outdoorkleding & HeliumW40 rugzak. Aan Technolyt voor de superlichtgewicht Spark-slaapzak en de Clif Bars die me op de been zullen houden ;-)… En aan Visit Norway voor de ondersteuning van de reiskosten.)
Thanx! Ja, daar noem je zo wat! Ontzettend belangrijk… Het weer kan zo’n plan maken of breken…
Wow… klinkt fantastisch! Ik volg wederom je verhalen en foto’s graag!
Groetjes, Joke
Dankjewel Joke, fijn om te horen! Hartelijke groet & fijne zomer!
Hoi Jolanda,
Een goede reis!
Ik zal het noorden weldra verlaten en weet nu al dat ik het licht het meest ga missen
Dankjewel Wieger, en jij een mooi slottraject gewenst!!!
Ha Jolanda, wat prachtig weer en wat een schitterend leven heb jij (jullie).
Maar een vraagje NOK creme ken ik niet, hard je daar de voeten mee of zo net zoals vroeger
de kamferspiritus?
Heel veel plezier,
Cees
Hoi Cees, Ja die NOK creme is (wat mij betreft) een klein wondertje. Is zowel verhardend (als kampfer, wat er ook inzit) als verzorgend. Je voorkomt er bv blaren en schuurplekken mee. Maar alleen als je het langdurig vooraf gebruikt en niet alleen als het al te laat is… Ik kende het eerst ook niet, ligt niet in ‘onze NLse winkels’, maar ik kwam erachter via lange afstandslopers die veel in de bergen en door natte gebieden (Britse fells) rennen en dus hun voeten overmatig belasten bij zeer slechte (voor voeten in elk geval) nl natte omstandigheden. Onder lange afstandslopers is het al jaren een veel gebruikt middel. En niet eens op de dopinglijst ;-)…!
Hè Jolanda! Hele mooie tocht gewenst met wie weet weer onvergetelijk mooie ervaringen! Wat moedig om zo spartaans ( zonder bakkie leut ?) op pad te gaan. Maar hoe lichter hoe prettiger en hoe spartaanser hoe puurder eigenlijk ook. Zet em op en ik hou dit blog in de gaten.
Dankjewel Ludmilla, ja zonder mijn vertrouwde bakkie onderweg, dat voelt eigenlijk nog het moeilijkst van alles…;-) Maar ja, een beetje grensverleggend bezig zijn kan zo nu en dan geen kwaad ;-)… Jij een fijne tijd met je kleine vriendeviervoetertje gewenst!
Dag Jolanda, ik wens je een fantastische tocht toe, bijzonder om via je blog te mogen meegenieten en meeleven! Heel veel succes !!
Hartelijk dank Andréa, fijn om te horen! Ik weet niet of ik onderweg veel wil/kan/zal uploaden (denk ik eigenlijk niet), maar zeker na afloop en in het magazine natuurlijk later het verhaal! Groetjes en fijne zomer nog!
Hoi Jolanda,
Wanneer ga je? Krijgen we af en toe een verslag van je onderweg? Dat lichte (mentaal en qua bepakking) spreekt me aan, grote uitdaging weer hoor! Veel succces en genot gewenst!
Masja
Hoi Masja, ik denk dat ik onderweg niet veel zal uploaden of aan mijn blog ga werken. Ten eerste omdat ik nauwelijks bereik heb, maar vooral omdat ik zuinig moet zijn met de accu (en het beperkt kunnen opladen) van mijn mobiel. Ten derde omdat ik overwegend in een bivakzak lig en dat is niet de meest ideale manier om een blog bij te houden ;-)…
Maar ik zie wel hoe het gaat. Misschien dat ik – eenmaal bij de DNT hut halverwege – wel mogelijkheid/zin/tijd heb. Ik laat het totaal afhangen van mijn gevoel. Soms zuigt het ‘online zijn’ me teveel weg van het daar-zijn. Als ik dat voel, dan laat ik het wachten tot na de tocht ;-).
Bedankt voor je berichtje! Groet, Jolanda.
Welke gletsjers? Als je goed naar mn (globaal getekende) kaartje kijkt zie je dat ik mijn route juist zo gelegd heb dat ik geen grote gletsjeroversteken maak. Ik kan (stijgijzers, pickel en de knowhow hoe daarmee om te gaan door diverse cursussen & tochten) weliswaar over de apere benedendeken gaan – en zal dat waar nodig/mogelijk ook doen om zware rivierdoorsteken te vermijden, maar natuurlijk geen smeeuwbedekte solo zonder touw. Groet!
Velden met een * zijn verplicht
Wat een avontuur! Sterkte en hopenlijk zit t weer mee! Henk