Velden met een * zijn verplicht
(Frank vanuit Akersloot) Vandaag staat er weer een hele marathon op het programma. De grote vraag is natuurlijk of Jolanda goed hersteld is van de monster-etappe op woensdag. Naar het satphonebericht en Email te oordelen zal Jolanda haar 2e plaats normaal gesproken kunnen vasthouden. Maar wat is normaal in de Marathon des Sables? Warmtestuwing, acute diaree, uitdroging en blessures liggen constant op de loer. Zekerheid bestaat er pas na de finish. De route volgens het roadbook: drie checkpoints, na 9, 24 en 36 kilometer. Verder lijkt de etappe relatief vlak met een afwisseling van zand, rots, wadi`s, drooggevallen rivierbeddingen en enkele lage heuveltjes.
Doorkomst bij CP1: De nr.3 in het klasement Jennifer Salter kwam door na 1.24.16 en loopt 0.52 minuut voor Jolanda en Monica. Heeft Jennifer de aanval geopend of gaat ze weer te hard weg?
Doorkomst bij CP2: Jennifer door in 2.38.33, 1.13 minuut voor Jolanda en Monica.
Doorkomst bij CP3: Jennifer door in 4.01.27, 3.00 minuut voor Jolanda en Monica.
Finish na 42 kilometer:
Jennifer Salter in 4.42.26
Monica Aguilera in 4.46.41
Jolanda Linschooten in 4.47.02
Jennifer pakt hiermee 4.36 minuut terug op Jolanda. De voorsprong van Jolanda op Jennifer in het algemeen klassement is nu nog 82.17 minuut. Dat moet genoeg zijn om haar 2e plaats morgen te kunnen behouden in de laatste etappe van 20 kilometer.
Het algemeen klassement na 230 kilometer:
1. Monica Aguilera (SP) 27.33.55
2. Jolanda Linschooten (NL) 28.06.49
3. Jennifer Salter (GB) 29.29.06
(Satphone bericht Jolanda) Heb vandaag weer met Monica opgelopen. Jennifer liep enorm te jojoën. Ging ze weer in de versnelling en vervolgens haalden we haar weer in. Ze was erg aan het uitdagen, maar dat gaat allemaal nergens meer over. Had ze drie etappes eerder moeten doen. Ze vormt absoluut geen gevaar meer voor mijn positie. Ik doe gewoon mijn eigen ding en dan haalt ze me nooit meer in. Ik zie nu wel erg uit naar het eind. Ik focus steeds op een dag. Om dan weer een optimale wedstrijd te lopen. Maar het is zo zwaar. Elke dag is een zware slag. Gelukkig nog maar een etappe van 20 kilometer, maar wel een zware. Er schijnen hoge zandduinen in te liggen waar je in kunt zwemmen zo los is het zand. Daar heeft iedereen evenveel last van, dus dat maakt niet uit. Mijn darmen hebber er wel een beetje genoeg van steeds enorme hoeveelheden water te verstouwen. Een kleine teen lijkt een beetje ontstoken. Waarschijnlijk wat extra druk er op gehad omdat ik met die gamaschen om mijn schoen loop tegen het zand. Ik heb er net iets voor gehaald bij de medische post. Ach, het zijn eigenlijk maar kleine dingetjes na zo`n slijtageslag. Alles is hier gewoon goed.
Het is wel vreemd dat ik al twee keer een bagagecontrole gehad heb en Monica en Jennifer – die naast me zaten – nog niet gecontroleerd zijn. Alsof ze niet kunnen geloven dat iemand uit Nederland zo hard kan lopen of zo. Kijken of ik niet stiekem helpers heb die een deel van mijn bagage dragen. Nou ze controleren maar een eind weg. Alles klopt. Maar vreemd is het wel.
Ik moet me nog wel even opladen voor morgen (Jolanda belde 4 uur na de finish-FvZ). Maar alles is goed. Mijn spieren zijn ok. Het gaat gewoon lukken morgen. Een tweede plaats. Wie had dat ooit gedacht.
Morgenavond ben ik weer binnen GSM bereik, maar dat zal wel erg laat worden.
Velden met een * zijn verplicht