Aurora-fascinatie

Morgenochtend reis ik naar Svolvær, op de Lofoten in noord-Noorwegen. Vanwege mijn fascinatie voor het noorderlicht en de reportage die ik daarvan wil maken. Maar heb ik ook garanties om Aurora borealis écht te zien? Natuurlijk niet, zoals bij elk natuurverschijnsel speelt de factor geluk uiteindelijk de beslissende rol. Dat wil zeggen…

Er zijn een paar zekerheden die je vooraf in kunt bouwen:

• kies je locatie ergens onder de noorderlicht-ovaal (zie rechts)
• reis in een periode met voldoende duisternis (eind september- eind maart) en als het even kan zonder volle maan
• bestudeer topografische kaarten voor aantrekkelijke locaties

Eenmaal ter plekke, kun je je kansen vergroten door:

• de Aurora-voorspellingen regelmatig te checken op internet
• een locatie te kiezen zonder strooilicht (uit de stad, weg van wegen)
• voldoende isolerende kleding aan te trekken zodat je het enkele uren buiten uit kunt houden (donskleding en muts, handschoenen mét handwarmers, poolschoenen (dikke, geïsoleerde zolen), lang wollen ondergoed)
• je opstellen met zicht op de hoek tussen noordwest en zuidoost
• bereid zijn tussen 22.30 uur en 02.30 uur buiten te zijn

Dan komt de factor geluk om de hoek kijken, in de zin van: wat doet het weer? En dan met name: is het bewolkt? Zo ja, dan kan er nog zulk spectaculair noorderlicht voorspeld zijn, je ziet er niks van. Aurora borealis is weliswaar geen weersverschijnsel maar onze observatie is er wél van afhankelijk.

En dan sta je uiteindelijk hopelijk heel misschien dus oog in oog met dat dansende licht aan de hemel… Pas op. Wees gewaarschuwd. Je krijgt huizenhoog kippenvel en je raakt ernstig verslaafd. Als je weer enigszins bij zinnen bent gekomen, vraag je je af: wat ís dit eigenlijk?

De wetenschappelijke verklaring van het noorderlicht is dat het elektrisch geladen zonnedeeltjes zijn die op grote hoogte  als een soort wind door de ruimte zweven en aangetrokken worden door de beide magnetische polen van de aarde. Daar suizen die winden de dampkring van de aarde binnen en ontlaadt het ‘stof’ zich in de bovenste atmosfeer. Maar er is ook nog een andere verklaring, volgens het traditionele geloof van de Inuit zijn dit de zielen van de overledenen die dansen aan de sterrenhemel. Beiden prima antwoorden, als je het mij vraagt.

Vroeg of laat volgt het verlangen dit fotografisch vast te leggen. Kan dat met een simpele compact? Of moet dat met een zware spiegelreflex? Wat zijn de minimale eisen waaraan een camera moet voldoen om noorderlicht vast te leggen? Hoe maak je de beste opnames met een spiegelreflex? (Bovenstaande foto heb ik jaren terug bij Tromsø gemaakt, ik werkte toen nog analoog… De digitale fotografie is een zegen voor Aurora-fotografie!). Alles hierover in mijn volgende blog!

Voorlopig eerst even genieten van een schitterende foto-film van het noorderlicht, vastgelegd door de Noor Ole Salomonsen.