Lónsoræfi

Het moest een grote ronde worden, het werd een klein heen-en-weertje… Uiteindelijk heeft de natuur het laatste woord. Een stevige aanloop van 14 km over een stenig jeepspoor voerde me de schitterende vallei in van de gletsjerrivier Jokulsa i Loni, dimensies van het type Alaska, compleet met bijbehorende rivierdoorsteken (foto van de doorsnee doorsteken, kniediep, te doen). Het contrast met Skaftafell is veelzeggend: met name bij Svartifoss aangeharkte veelbelopen paden, infrastructuur van richtingwijzers, een bomvol informatiecentrum plus een camping waar men haring aan haring staat. Bij zo’n populariteit kan verbod op wildkamperen niet uitblijven. De keerzijde is duidelijk. Voor velen (ook voor mij) is dat feitelijk een achteruitgang: de stilte en het ervaren van de natuur-op-haar-ruigst is toch wat je associeert met IJsland… Daar hoort een grote mate van ervaring en zelfredzaamheid bij. Maar daar is massatoerisme niet op ingesteld en sommige gebieden gaan wel die kant uit (de Laugavegur bijvoorbeeld ook).

Op het eerste gezicht lijkt het mooi weer, alleen heb ik zo’n 7-8 beaufort tegen. Net voor de uiteindelijke – enige – brug, daar waar de rivier door een kloof stroomt, moet ik nog een zijrivier door. En laat die me nou net te ruig zijn. Op 3 plekken geprobeerd, tot misschien tweederde gekomen, uiterst voorzichtig stap voor stap, stroomopkijkend, de ene stok voor extra steun, met de andere de nieuwe stap verkennend. De stok verdween ineens bijna tot mn hand – terwijl ik nog op een acceptabele kniediepte stond. No way, geen risico’s hier, terug dus, stap voor stap door het moddergrijze serieus snel stromende water naar de oever waar ik begonnen was. En verder het hele eind retour… (inmiddels stormwind, overwegend in de rug behalve op het hoger gelegen deel van de jeeproute, daar blaast ‘ie me van opzij omver en kom ik alleen op handen en voeten verder).

Via locals bij Stafafell vervolgens verdere informatie gevraagd. Ja, het water staat vrij hoog dit jaar. Hoewel er ook wel mensen doorheen gekomen zijn. En nee, de dagelijkse busshuttle via de andere kant van de vallei (de meest gebruikte optie) bestaat niet langer. Via die kant omhoog lopen is trouwens zeker geen optie, de rivieren daar zijn absoluut te link. Een prive-jeep-shuttle (vanaf 2 personen) kan voor die route eventueel geregeld worden, kost circa 65 euro enkele reis.

Hm. Heb ik nu een probleem? Het is zo’n schitterend wild gebied, vanwege het hele terrein een echte ‘gevorderdentocht’ (later in de route nog een apere gletsjeroversteek). Laten schieten? Ja. Ik kom nu niet door de cruciale rivier en van zo’n vrij dure jeepshuttle wordt waarschijnlijk niemand blij (je moet ook nog terug of aan het eind via een heel andere kant eruit gereden worden, ook per jeep). Vreselijk jammer, maar accepteren en iets nieuws bedenken.