Haute Route Pyrénées: dag 1 – 10

Dag 1 – Dag van de start

zo 15/7, Hendaye-Burgako Oihana (bosheuvel tussen Arizkun en Aldudes) / half bewolkt tot zonnig, zeer warm/heet; avond regen en onweer.

58 km , 2900 hm / 87 lkm

 

Dag 2 – Dag van de ontmoeting

ma 16/7, Burgaka Oihana – Col d’Oraaté (bij Sommet d’Ocabe) / hele dag regen, veel wind, veel mist.

53 km, 2600 hm / 79 lkm

// Zware dag door het aanhoudend slechte weer maar de mooie ontmoetingen maken het toch een topdag! Bert en Judith Ravelli uit NL. (En een lieve meneer uit Les Aldudes die me van chocola, koek en koffie voorzag!)

Dag 3 – Dag van de paardenfluistering

Di 17/7, Col d’Oraaté – Picarras de Sanchogarde (voorbij Rif. Belagua) / mooie dag met zon, wind, fris.

46 km, 2500 hm / 71 lkm

// Een kadootje deze dag! Lange hoge graten bij mooi weer én een onverwacht leuk gesprek met de klingelaars van de Baskische Pyreneeën. (Als ik mn ogen dichtdoe ben ik in Zwitserland met al dat vrolijke geklingel).

Dag 4 – Dag van de variatie

Wo 18/7, Picarras de Sanchogarde – ergens onder Pic d’Arlet (voorbij Ref. d’Arlet) / zonnige ochtend met harde wind, snikhete middag zonder wind, avond met onweer en regen, later opentrekkend tot een prachtig stille rode avond.

40 km, 2300 hm / 63 lkm

// Eerst door grillig karstterrein naar Col d’Anaye, dan lunch in Lescun (2x een bord met friet en omelet gegeten…), dan in de hitte omhoog (met overvolle maag….) richting Col de Pau met zwaar onweer achter me in Lescun maar net waar ik liep was het nog goed, dan onder een steeds mooiere avondhemel over hoge paden naar dit mooie bivakplekje.

 

Dag 5 – Dag van de diarree

Do 19/7, ergens onder Pic d’Arlet – voorbij Cabane de la Hosse / helder en zonnige ochtend, vanaf de middag wisselend bewolkt, droog.

42 km, 1400 hm / 56 lkm

// Afgelopen nacht nog melkweg-timelapse gemaakt, plus late aankomst (mooi avondlicht), dus wekker 7 uur later gezet. (Moet hoe dan ook 7 uur slaaprust hebben want het duurt te lang voor slaapgebrek, en is safer.

Prachtige route, passen, stenen, groene klingelalmen. Ik loop prima, nergens echt last van (schuurplekken alom maar onder controle). Toch lijk ik een steen bergop te rollen, ook in de dalingen. Ach, het is dag 5.

Lunch in het onooglijke skioord Candanchu maar bij de volgende klim omhoog in de namiddag raak ik accuut aan de diarree. En niet zo’n beetje ook. Ik drink me een ongeluk, doe er ORS bij en ga langzaam door. Voel me slap en traag. Iets verderop, bij Lac Casterau, besluit ik een uur te gaan liggen. Word rillerig. Koorts? Paracetamol en blijven drinken, ORS na elke lozing.

Na een uur is er weinig veranderd. Ik ga door, als een slakje, om een kort stukje verder de veiligheid van een Cabane met herder en offroad weg te hebben.

Hier afwachten. Voel ik me morgen goed (oh alsjeblieft… het is zo gaaf en nog maar net begonnen…) dan ga ik door richting Passage Orteig (daar moet je niet wezen als je je niet top voelt…). Gaat het niet beter dan vraag ik de herder om een lift naar een stadje met dokter (ik moet checken of het salmonella is – omeletten (2) van gister in Lescun; in dat geval antibiotica en definitief klaar hier; ik ga dit niet met antib. in mn lijf doen.)

Ik houd het (gezien de eindeloze omeletboeren gisteren) of op voedselvergiftiging of op salmonella. Geloof niet dat het vh water is want ik gooi overal een ‘zwembadsmaak-tabletje’ bij.

Hoe dan ook, nu pitten en de wekker gewoon 7 uur later zetten. Voelt vreselijk dit alles. Tegelijk heb ik een groot berustend gevoel. Accepteren. Het is niet anders.

Loopdag 6 – Dag van herders en alpiene acrobatiek

Za 21/7, Lac Bious-Artigues – Cabane Doumblas / overwegend mistig met begin middag wat heldere momenten.

34 km, 2400 hm / 58 lkm

// Vanmorgen per taxi vanuit Laruns naar Lac Bious-Artigues gegaan, het was mistig en nat, maar wat was ik blij!!! Gisteren geloofde ik lange tijd niet dat dit vandaag zou kunnen.

Fles wijn mee in de rugzak om eerst de herder van Cabane de la Hosse een bedankje te brengen. Bijzonder dat in de Pyreneeën nog zoveel herders hun kennis van vader op zoon doorgeven.

Daarna door naar Refuge Plombie onderlangs de onvergetelijke Pic du Midi d’Ossau (waar de mist als bij een wonder optrok). Cola en cake. Onderweg praatje met weer een andere pherder, toch super om wat te kunnen praten in Frans/Spaans!!! Verder door via de luchtige Passage Orteig naar Ref. d’Arrémoulit. Cola met crêpe sucré (ze hadden ook omelet…;-)…). Daarna door naar 1 vd technisch zwaardere passages vd hele HRP, Port du Lavedan. Dit is een knipje in een hele hoge, steile rotswand. Het hele stuk ervoor en erna zat onder veel sneeuw. Pickel en stijgijzers een must. Tricky terrain. Je mag geen enkele fout maken daar.

Daarna omlaag, uiteindelijk met hoofdlampje op, naar een kleine cabane-zonder-muizen (een wonder!). Nu eens lekker niet in het natte hoge gras onder mn tarptent! Oneindig voldaan schuif ik mn slaapzak in! Het enige wat me toch wat zorgen baart is dat de diareeperikelen helemaal niet weg blijken.

 

LoopDag 7 – Dag van de schrik

Zo 22/7, Cabane Doumblas – bivak bij Ref. Des Oulettes de Gaube / wisselend bewolkt tot mistig.

25 km, 2800 hm / 53 lkm

// In mistige regen omhoog naar de niet eenvoudige Col de Cimbales. Opnieuw ben ik blij met mn pickel en stojgijzers! Beneden in Ref. Wallon wat gegeten en gedronken. Maar vervolgens, omhoog naar Col d’Arratille, krijg k de schrik van mn leven. Ineens blijkt er bloed in mn (nog altijd waterdunne) ontlasting. Daarna was ik mentaal compleet van slag. Heb ik toch iets ernstigs? Maar ik voel me zo gigantisch fit, hoe kan dat dan? Ik was nereid in Gavarnie te stoppen, naar huis en me te laten onderzoeken.

Ik liep wel maar ik was niet hier in de Pyreneeën. Uiteindelijk in dichte mist via Col des Mulets afgedaald naar Ref. des Oulettes de Gaube. Het was pas 19 uur, ik was niet moe en had totaal nergens pijn of last, maar mentaal was ik een wrak. Heb de tarp opgezet en had maar 1 wens: slapen. Geen gedachten meer. Of maar 1: morgen ben ik in Gavarnie, heb ik weer bereik en kan ik overleggen met Frank…!

 

Loop / Rustdag 8 – Dag van uitersten

Ma 23/7, bivak bij Ref. Des Oulettes de Gaube – Gavarnie / strakblauw zonnig

26 km, 600 hm / 31 lkm

// Het is zo tegenstrijdig: ik voel me zo top, zo sterk, nul spierpijn, geen geblaar. De zon beschijnt de hoogste toppen vh Vignemale massief, het is nog vroeg en koud als ik op weg ga naar de ruim 2700 m hoge Hourquette d’Ossoue maar sinds dagen is het eindelijk weer helder. “Ga verder!” schreeuwen de bergen me toe. De afdaling gaat zo gaaf en zo met het goede berggeitgevoel dat ik terug wil schreeuwen, recht omhoog: “Tuurlijk, ik blijf! Niks aan ‘t handje hier!”

Ik stort me in het idiote circus van Gavarnie, plof neer in de schaduw van een vd talrijke terrasjes (Cola, sinasappelsap, stokbroodje kaas) en bel Frank!!! Vervolgens nog een bevriende huisarts. Zo heb ik twee (dezelfde) adviezen nadat ik de hele toestand beschreven heb. Veel drinken blijven, maar geen reden voor stoppen. Hoogstwaarschijnlijk alleen een poliepje geweest.

Opgelucht, tranen dichtbij, koop ik wat droge kaakjes en rijstwafels voor het vervolg. Besluit dat dit een rustdag is. Prik mn tarpje op de plaatselijke camping en neem de bus naar St. Luz waar op 25 km de dichtstbijzijnde Pharmacie is (andere diarreeremmers zien te scoren) en en-passant schaf ik ook nog een gloednieuw paar Akasha’s aan (topschoenen, doen de job als de beste, alleen… het profiel is er na 7,5 dag volledig vanaf…)

Morgen niet alleen op nieuwe zolen maar vooral met frisse kop verder!

 

 

Loopdag 9 – Dag van steady doorgaan

Di 24/7. Gavarnie – /Valle d’Urdiceto.

In de ochtend heiig zonnetje, gevolgd door bewolking met onweer, hagel, mist. Eind van de middag en avond (Spaanse kant!) overwegend zonnig.

51 km, 2900 hm / 80 lkm

// Terwijl de Breche de Roland achter me goudrood kleurt in het vroege ochtendlicht, ga ik de pas over naar het ernaastliggende dal met opnieuw zo’n waanzinnige cirque van rotswanden – alleen zonder het in Gavarnie volledig uit de hand gelopen circus….

Ik ben zonder zorg op weg! Wat is dat heerlijk. De diarree lijkt voor het eerst sinds 5 dgn onder controle.

In Chapelle de Héas weet ik een stuk brood en kaas te ontfutselen aan de aardige dame van de verder niet zo aardige bar-bistro die eind vd ochtend wel open zijn maar toch ook niet (“nee, eten kan pas over een uur”). Dat is een fijne aanvulling op mijn voorraadje repen deze dag.

Omhoog naar de volgende twee cols dreigt het onweer en ik heb voortdurend escsperoutes voor mezelf in gedachten mocht het losbarsten. Maar het is vooralsnog alleen een bergmassief verderop aan het rommelen. Lastige pas met smalle richels als paadjes boven steil gruis. Uitgerekend daar trekt de mist op en gaat het hagelen. Nu door, omlaag. Maar eenmaal bij de droomachtige Barroudemeertjes is er weer mooi zicht op de enorme rotsmuur die daarbovenuit torent. Ik kom de hele dag nauwelijks mensen tegen.

Lange afdaling door fijne almvelden vol marmotten (‘oh jongens er komt zo’n mens aan, wegwezuhhhhh’) die hun holletjes in en uit duiken. Groepje gemzen.

Helaas is beneden een stuk over de weg onvermijdelijk. Brengt me wel naar een supermarkt (4 km extra). Beladen met worst, kaas, brood en chips sjouw ik langs het GR11 weggetje omhoog door Valle d’Urdiceto, op zoek naar de eerste de beste (illegale) wildkampeerplek waar ik mijn schatten op kan eten!

 

 

 

Loopdag 10 – Dag van grootsheid

Wo 25/7. Valle d’Urdiceto – Cabana del Quillón. Overwegend zonnig en warm, in de middag stapelwolken maar toch geen onweer.

50 km, 2900 hm / 79 lkm

// Vandaag rijg ik opnieuw passen aaneen: Collado de Urdiceto, Puerto de Estós. Onderweg een enkele rifugio en een paar andere wandelaars. Zo groot, dit gebergte. Op elke pas is dat opnieuw de les: nieuwe rijen blauwe zigzags, de een nog indrukwekkender dan de ander.

6 Comments on Haute Route Pyrénées: dag 1 – 10

  • Ad van Roosendaal zegt:
    9 augustus 2018 om 13:13 uur

    Beste Jolanda,
    We wensen je beterschap toe. We zijn benieuwd naar het vervolg. Groet Ad van Roosendaal http://www.fotoroosendaal.nl

    Beantwoorden

  • Loek Stuifbergen zegt:
    9 augustus 2018 om 14:49 uur

    Heel, heel indrukwekkend Jolanda. Veel bewondering voor je prestatie en de mooie beelden die je hebt gedeeld.

    Beantwoorden

  • Matthijs Visser zegt:
    9 december 2021 om 20:58 uur

    Beste Jolanda, ik geniet van je avontuur. Dank je wel voor het journaal. Ik heb zojuist besloten deze route ook te gaan rennen. Jouw belevenis zorgt voor een innerlijke drang dit ook te doen. Vraag wat betekent ‘ lkm ‘?
    Dank en groeten Matthijs

    Beantwoorden

    • Matthijs Visser zegt:
      9 december 2021 om 21:22 uur

      LKM: WAT IS LKM?!

      Het betekent Leistungskilometer. Het is de eigenlijke afstandbepaling in de bergen: het telt de horizontale km’s op bij de verticale hoogtemeters.

      Voor elke 100 m omhoog lopen komt er namelijk als het ware aan duur/intensiteit nog 1 km bij.. ..Dank😉

      Beantwoorden

    • Jolanda Linschooten zegt:
      10 december 2021 om 08:50 uur

      Hoi Matthijs dank voor je schrijven en wat geweldig mooi, dat m’n blog je geïnspireerd heeft tot je eigen plannen voor de Haute Route! Ik wens je een fantastische tijd in de bergen! Jolanda

      Beantwoorden

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht