En toen ging het mis…

Sponsors: Bergans  |  Visit Sweden

Je hebt van die projecten, die slurpen je volledig op. Je volle aandacht gaat daarheen. Je voelt die intense focus. Al zijn we aan het begin van de 5e kanobouwdag op rij best behoorlijk afgepeigerd. Maar tegelijk spat ik van energie, van zin om verder te gaan. Want kijk, daar ligt dat juweeltje weer.

image

Eerst de spantjes afzagen. Dan het precisieklusje van de dekjes plaatsen. En alweer een ochtend om. In de lunchpauze, terwijl ik nietsvermoedend een rondje loop met Herschel, me verkneukend over de fantastische voortgang, beleeft Frank de schrik van zijn leven. Terwijl hij rustig tegen de buitenbalken leunend een microdutje doet, hoort hij ineens een schrille knal. Hij springt op, rent naar binnen en inspecteert met angst in het hart de kano. Gelukkig, niets te zien.

Maar als we evenlater de buitenste halve spanten willen aftekenen, zien we de oorzaak van de knal. De binnenboord is ter hoogte van een dekje doormidden gespat. Zit nog wel op z’n plek, vandaar dat Frank in de gauwigheid niks zag. Maar dus wel mooi doormidden.

image

We kijken elkaar aan. Betekent dit opnieuw beginnen? Alles zit aan deze boord vast, die vervang je niet even. Of betekent het een gammele onbetrouwbare kano straks? Ook Bosse kijkt bedenkelijk en krabt zich op het hoofd. “Jaha. Vi har ett problem.” Ik houd mijn adem in. Frank ademt rustig door en Bosse verklaart met een wijze glimlach: “Maar dat fiksen we wel.” Ik adem uit. Okay. Als híj het zegt!

Voorlopig gaat er lijm in de scheur en worden de binnenboorden ter hoogte van de scheur verstevigd met een touwtje. Ondertussen valt Herschel  in slaap in de werkplaats. image

De rest van de dag zijn we bezig met de meer dan duizend spijkertjes aan de binnenkant van de boot nalopen op onregelmatigheden en desnoods vervangen. Plus de nog resterende halve spanten in de boegpunten werken, waartoe we een pannetje latten op de kookplaat zetten. Weer eens wat anders dan een kopje soep.

image

Toch zou een opkikkertje niet gek zijn. Het komt goed, Bosse heeft het gezegd, maar toch. Die scheur, oh die scheur. Ik moet het loslaten. Het is gebeurd. “Een kano is net een mens”, zegt Bosse berustend terwijl hij op de uitgeharde lijmklont tikt. “Ook niet 100% perfect!” Zo komt het dat we, ondanks alles of juist daardoor, toch vreselijk voldaan de werkplaats verlaten. Het liefst zou ik zo mijn bed inrollen. Maar eerst nog Kanelbullar kopen. Je moet toch wàt eten ‘s avonds…

2 Comments on En toen ging het mis…

  • Roelof zegt:
    18 juni 2016 om 08:05 uur

    Bedenk dat de moderne vliegtuigen ook met lijm in elkaar zitten. Maak je geen zorgen, die breuk is slechts een onderbreking in een vloeiende lijn. Het eind resultaat zal een oerstevige kano zijn geboren uit jullie handen.

    Beantwoorden

Laat een reactie achter

Velden met een * zijn verplicht