Fijn, je reactie! Bedankt!
Als dag drie erop zit wat het kanowerk betreft, is het zeven uur ‘s avonds. We zijn vanochtend om half negen gestart met dunne planken op maat maken en op de spanten spijkeren. Meer precisiewerk dan je zou denken. Alles moet voegen en passen. Maar zo mooi, zo mooi.
Ondertussen denk ik terug aan de zonsopgang van vannacht 03.30 uur. Ik had de wekker een uur eerder gezet zodat ik ruim op tijd met de timelapse kon beginnen. Die verstilde koelte. Absoluut betoverend. Fotografie is net kanobouwen: alle energie die je erin stopt komt in zesvoud terug.
En terwijl wij de spanten steeds meer bedekken – langzaam, nauwkeurig – ligt Herschel geduldig te wachten. Onder een omgekeerde kano want er is toch zeker geen beter hondenhok?! Ik denk dat hij weet wat komen gaat. Dat hij ons daarom pas ‘s avonds, terug in onze stuga, voortdurend tot spelen uitnodigt (Snaaizoekertje, Borstelen-voor-lekkers of Pakkertje-met-rugmassage). Onder het motto: laten ze maar doorwerken aan die boot, des te eerder kan ik achter de lemmingen aan!
Velden met een * zijn verplicht
Genoten van je blog! Alsof ik erbij ben, het een beetje meebeleef. Groetjes!