Reportages

Canvas & communicatie

Canvas & communicatie

Er is maar één manier om de Scandinavische zomer te overleven: laat gaan slapen en vroeg weer op! Anders mis je al dat fraaie licht. Rond middernacht stond ik op het steigertje te genieten en iets meer dan vijf uur later stond de zon alweer zo hoog dat gaan rennen langs Dalälven naar het bos volkomen logisch leek. Die frisse ochtendstilte is namelijk zo hartverscheurend mooi. In de timmerschuur beginnen we aan een allerlaatste rondje clinching, dan de bovenrand van de beplanking trimmen en vervolgens de buitenkant van de kano vlak schuren. "Nu is 'ie klaar voor het canvas!", zegt Bosse....

» Lees dit blog

Clinching & patchwork

Clinching & patchwork

Onder dreigende wolken lopen we naar de timmerschuur. In het gras ligt ons voorbeeld (de Prospector, links in beeld; naast de kortere en bredere Lom) die we geregeld even nauwgezet bekijken. Dag 6 is opnieuw lang maar met 12 uur werken wel de winnaar. Toch vliegt zo'n dag voorbij. De ochtend bestaat voornamelijk uit het nalopen van alle (meer dan 1000) spijkers aan de binnenkant. Deze speciale kanospijkers   vreten zich met een bochtje terug het hout in (doordat ze op de mal tegen een stuk ijzer knallen) en waar dat niet correct gebeurd is, moet 'ie vervangen en opnieuw. Omdat we nu geen mal meer...

» Lees dit blog

En toen ging het mis…

  • 17 juni 2016
En toen ging het mis…

Je hebt van die projecten, die slurpen je volledig op. Je volle aandacht gaat daarheen. Je voelt die intense focus. Al zijn we aan het begin van de 5e kanobouwdag op rij best behoorlijk afgepeigerd. Maar tegelijk spat ik van energie, van zin om verder te gaan. Want kijk, daar ligt dat juweeltje weer. Eerst de spantjes afzagen. Dan het precisieklusje van de dekjes plaatsen. En alweer een ochtend om. In de lunchpauze, terwijl ik nietsvermoedend een rondje loop met Herschel, me verkneukend over de fantastische voortgang, beleeft Frank de schrik van zijn leven. Terwijl hij rustig tegen de buitenbalken...

» Lees dit blog

Van de mal af

  • 16 juni 2016
Van de mal af

"Denk erom, een kano bouwen is geen hogere wiskunde!" Bosse Weslien grinnikt. Een meer ervaren vakman is in Zweden op kanobouwgebied niet te vinden (Ray Mears maakte van zijn kano's gebruik bij zijn Zweedse bushcraft-uitzending). En Bosse zegt eigenlijk: verlies je niet teveel in details maar houd de grote lijn in gedachten. Het wordt geen museumstuk. Die kano moet gebruikt worden. In 1983 bouwde hij zijn allereerste Prospector (heeft Herschel nu in gebruik als hondenhok). In die tijd las hij de klassieker 'The path of the paddle' en zo begon een levenslange passie. Na al die jaren en talloze...

» Lees dit blog

Dag drie

  • 15 juni 2016
Dag drie

Als dag drie erop zit wat het kanowerk betreft, is het zeven uur 's avonds. We zijn vanochtend om half negen gestart met dunne planken op maat maken en op de spanten spijkeren. Meer precisiewerk dan je zou denken. Alles moet voegen en passen. Maar zo mooi, zo mooi. Ondertussen denk ik terug aan de zonsopgang van vannacht 03.30 uur. Ik had de wekker een uur eerder gezet zodat ik ruim op tijd met de timelapse kon beginnen. Die verstilde koelte. Absoluut betoverend. Fotografie is net kanobouwen: alle energie die je erin stopt komt in zesvoud terug. En terwijl wij de spanten steeds meer bedekken...

» Lees dit blog

Pippi’s optimisme

Pippi’s optimisme

De allereerste dag was superspannend. Je weet niet goed wat te verwachten. Je bent zenuwachtig. Daar ga je klein van denken. In de trant van 'ik heb dit nog nooit gedaan, ik bak er niks van'. De tweede dag is anders. Onmiskenbaar. Valt niet te ontkennen. En toch houd ik hiervan. Die ontspanning. Dat vertrouwen. Dat huizenhoge Pippi-Langkous-optimisme. Die durfde groot te denken. "Ik heb het nog nooit gedaan DUS ik denk wel dat ik het kan!" Ik sta me scheel te schuren deze dag, daar niet van. En schuren is echt niet het leukste werk. Maar het is gek: vandaag is zo'n dag waarop àlles lacht....

» Lees dit blog

Flexibele tijd

Flexibele tijd

Dankzij de Indianen kennen we de houten canvaskano want de berkenbastkano was het voorbeeld voor dit type kano dat in Zweden al eeuwen in gebruik is. In een land dat voor 1/3 uit water bestaat (meren, moerassen en rivieren) was het een logisch transportmiddel. Bosse Weslien is leraar op Sjöviks Folkshögskola en ik had vroeger wel bij hem in de klas willen zitten: hij geeft les in 'friluftslivet' - een prachtig woord waar elke Hollandse vertaling bij verbleekt. Het is niet alleen maar buitensport. "Het gaat om weten hoe je je buiten, ver weg van alles, op je gemak kunt voelen." Ik ben de gemiddelde...

» Lees dit blog

Scandinavië op z’n wildst

Scandinavië op z’n wildst

Akersloot, 1 juni 2016. Op Eigen Houtje deel 3 gaat binnenkort van start: na de zelfgemaakte ski's en sneeuwschoenen, gaan we nu een kano bouwen! Dat leren we van de bevlogen vakman Bosse Weslien die met zijn slogan 'de natuur is het begin, de rest is handwerk' de toon van ons avontuur raakt. Het hele proces van spantjes stomen, buigen, timmeren, met canvas bespannen en vervolgens teren zal 2-3 weken gaan duren. Eh... voor de duidelijkheid: in onze schuur hangt een Madriver Explorer naast drie wildwaterbootjes en twee zeekayaks (alle Ally's even niet meegerekend...). Je zou kunnen concluderen:...

» Lees dit blog

Soorten licht

Soorten licht

De winter is zo donker niet. Overal is licht. De sterren zijn licht, Aurora borealis is licht, de sneeuw weerkaatst licht, net als de maan. Oud licht, nieuw licht. Mooi licht, lelijk licht. Ook op de brug is licht, in de Arctische kathedraal, de hele heuvelige stad is een zee van licht en dat terwijl ik al een dag of tien geen spatje zonlicht gezien heb. Lieve zon, het spijt me, maar ik heb je niet gemist. Ik voel me dankbaar dat ik al deze soorten licht mocht zien, ervaren en vastleggen. Ten afscheid ging ik ook nog even langs het Poolmuseum. Dat kleine bijzondere museum. Kleding, dagboeken,...

» Lees dit blog

Midnight City & De Zwarte Handschoen

Midnight City & De Zwarte Handschoen

Een coronal hole in midnight city betekent zoveel als KanMijDatStommeStrooilichtSchelenIkFotografeerErDwarsDoorheen. Niet mijn core bussiness, moet ik bekennen. Heb hier toch minder lol aan: ik zie de sterren minder goed, ik hoor van alles wat me afleid, ik ruik dieseldampen. Maar eer wie eer toekomt: ik ken geen stad ter wereld waar ik me, met statief en camera over de schouder, na twaalven zo kalmpjes over straat zie banjeren als Tromsø. Fotografisch wel een uitdaging waren de sterk uiteenlopende lichtsoorten binnen hetzelfde beeld. Ik heb daarvoor twee technieken toegepast waarvan de ene heel...

» Lees dit blog