Reportages

Avontuur - of liever, de beleving, het gevoel ervan - ligt om de hoek, dichtbij huis, voor het oprapen. Het recept is simpel: juist bij zogenaamd 'slecht-weer' naar buiten gaan, op incourante tijden, en altijd die camera mee. Ja, een smartphone is super, maar diafragmeren tot f/13 zoals voor deze plaat wordt daarmee lastiger, dan is een spiegelreflex nog altijd je beste keus. Op Nieuwjaarsdag liepen we vlakbij de Kerf, tentje en thermosfles in de rugzak, Beaufortje zes in de rug, husky vrolijk om ons heen (maar nu even buiten beeld blijven…) en het mooie is, dat dichtbij ineens verweg wordt....

Genoeg redenen om een toost uit te brengen op het nieuwe jaar: de nieuwe sponsor Bergans, nieuwe outdoor- & ultraloopplannen, nieuwe boeken… Maar boven alles gewoon het feit dat we gezond zijn en dit samen kunnen vieren! Vanwege de knalterreur, zijn we al in de ochtend op Oudjaarsdag gevlucht richting duinen en strand, waar de knallen in elk geval gereduceerd waren tot voor Herschel acceptabel achtergrondlawaai. In een stil en eenzaam duinpannetje, zetten we vervolgens die nacht ons gloednieuwe Bergans-tentje op (een Compact-Light-3), met sneeuwharingen om in dat rulle zand toch stevig...

Op 19, 20 & 21 november 2013 waren Frank en ik in Limburg om een reportage packraften te maken op de Swalm, een van Nederland's mooiste snelstromende beken. In het kader van een nieuwe aflevering van Frank's serie in Op Pad (Nederland op z'n wildst). Sjiva Janssen (eindredacteur van Op Pad) was ook van de partij, evenals Herschel. Een beetje fris zo in november een hele dag buitenspelen op en in het water, maar daarvoor krijg je een ongekend wilde natuurbeleving terug - gewoon om de hoek in Nederland!! Snel stromend water, meanders, bomen over de beek, door bevers afgeknaagde takken… De...

Van 22 tot 27 januari 2014 ga ik het Noorderlicht fotograferen op de Lofoten voor Plus Magazine. Dat belooft een bijzondere reis te worden, want de Lofoten op zich is al een magische winterbestemming en dan daarbij zoiets moois als het Noorderlicht opgeteld… Het Noorderlicht fascineert me al jarenlang en bezorgt me altijd weer kippenvel (ook als het niet koud is). Tijdens deze reportagereis zal ik hier een weblog bijhouden, waarin ik ook op de Making-Of zal ingaan.

Een 8 daagse trekking via Kandersteg, Adelboden en het Kiental Bergwandelen is heerlijk onlogisch en uitermate inefficiënt bovendien. Dat lees je natuurlijk in geen enkele toeristenfolder. Daarin nooit wanklanken laat staan gutsende regen en harde wind. Dit hoort ook bij de bergen, dus niet zeuren, verman ik mezelf terwijl ik diep in mijn capuchon weg gekropen, omhoog loop naar de bijna 2400 meter hoog gelegen bergpas Bunderchrinde. Maar als drie uur later de bergwereld nog steeds gehuld is in een dikke grijze regensluier – geen pas laat staan een berg te zien – dan sluipt behalve het regenwater...

Ik wandel omlaag met een dagrugzakje over mijn schouders. Even kijk ik om, terug naar de bergen, voel de steentjes onder mijn zolen, snuif de kruidige lucht nog eenmaal diep op en zet dan koers naar mijn huurautootje dat me in twee uur naar het vliegveld van Milaan zal brengen met zijn Starbucks en Chanel. Ik kan wel janken want ik wil niet weg uit Valle di Gressoney, de grootste koffiebekers en de duurste parfums kunnen me gestolen worden, hier in deze stille bergen is iets veel kostbaarders en al is dat nog zo ongrijpbaar, ik wil het niet kwijt. De afgelopen dagen heb ik mezelf flink uitgeleefd....

Je hebt van die plekken waar alles klopt: het uitzicht, het weer, je stemming. Waar je hart zomaar een sprongetje maakt. Alsof je middenin het werk van een grootmeester staat, de verf nog nat, het doek niet ingelijst. Toegegeven, die plekken zijn zeldzaam. Maar die keer in Zweeds Lapland was het goed raak. Zó raak zelfs dat ik niet naar huis wilde. Het was daarboven de delta van de Rapa-rivier bij Sarek Nationaal Park waar ik in alle volmaaktheid ineens besefte dat er iets ontbrak. De factor mens namelijk. Precies in deze delta waren allerlei offerplaatsen op de topografische kaart gemarkeerd,...

“Have you wandered in the wilderness, The sagebrush desolation? Searched the vastness for something you have lost? Have you strung your soul to silence? Then for God’s sake go and do it. Hear the challenge, learn the lesson, pay the cost.” Yukon’s dichter Robert Service weet het mooi op te schrijven. Sommigen beweren zelfs: ‘té mooi’. In zekere zin zou je kunnen zeggen dat wij de proef op de som namen. Woekerende wilg grijpt me met zeiknatte klauwen. Venijnige zweepslagen slaan de laatste droge draad van mijn lijf. Nat en koud buk ik voor een handvol bessen – kraaiheide,...

Al jaren sluimerde het plan om eens een kajaktocht door de Noorse fjorden te maken. Ik droomde van besneeuwde toppen die meer dan 1000 meter boven mijn kleine kajak uittorenen. Ik droomde over knalblauwe luchten, over nieuwsgierig rond mijn boot zwemmende zeehonden en kampvuurtjes van drijfhout bij midzomernacht. Dromen is leuk, maar uiteindelijk moet je er wel wat mee doen. Het fjord van mijn dromen blijkt Nærøyfjord te heten, een zijtak van het Sognefjord, en staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Fjord Noorwegen is bovendien door de Chicago Tribune op de lijst van 21 wereldwonderen...

Een hardnekkige mistvlaag hult het brede topplateau van Braeriach in dikke grijze stilte. Niets maar dan ook absoluut niets is er te zien of te horen. Dat wil zeggen: ik zie mijn schoenen en de stenen eronder. Ik zie de naald van het kompas. Het wijst rechtuit, ik loop er blind achteraan, de kaart en dit kompas zijn mijn enige hoop. Want ook al is deze top zo breed als een voetbalveld, aan weerskanten moeten diepe afgronden zijn. Die ik niet zie. Ik heb dat kompas toch wel goed ingesteld? Twijfel slaat toe. Vermoeidheid kruipt omhoog. Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig? Ik ben toch fit en getraind,...