TDS

In 2011 nam ik deel aan de TDS race, onderdeel van de UTMB; circa 112 km (werd 120 km vanwege parcourswijziging ivm onweer) met daarin zo’n 7000 hoogtemeters (stijgen en dalen). Een schitterend parcours, een strak georganiseerde race en een ongehoorde sfeer in Chamonix. Een ambiance om kippenvel van te krijgen! ‘Je haalt alleen het beste uit jezelf, als je het met hart en ziel doet’, zei ooit mijn vroegere trainer Guido Hartensveld (succesvol coach van Team Distance Runners). Dat ging absoluut op voor deze race waarin alles samenviel. Dat wil zeggen, ik liep eigenlijk niet op mijn best want in het begin daalde ik zo hard af dat ik er vanaf km 40 spierpijn van had en hield… maar was toch zo gemotiveerd en blij gedurende de hele race, dat ik tot in mijn haarvaten genoten heb, dit te kunnen doen. Zowat de hele nacht liep ik alleen (en vooraan als eerste vrouw..). En dan Chamonix binnenrennen in de ochtendschemering, ruim 20 uur na de start, nog altijd als eerste vrouw… ‘Nu heb ik hem in the pocket’, dacht ik, ‘nu durf ik het pas echt te geloven!’. Enkele tellen later schuift de Italiaanse Francesca Canepa me voorbij. Nee! Niet nu! Nog 800 m naar de finish! Ik zet met mijn laatste krachten aan tot een sprint en ren haar voorbij maar dan valt mijn mok… Dat is verplichte uitrusting, dus die moet ik… dus ik stop, ga terug, pak ‘m op, en sprint opnieuw Canepa voorbij om met slechts 8 seconden van haar te winnen!

Lees alles hierover in Eenzame uren.